واقعاً دیگه تحمل این وضعیت رو ندارم. اون پسره که توی جلسه گفت همه‌مون باید آخر ماه استعفا بدیم، حرفش دقیقاً همون چیزی بود که توی دلم بود. ولی نمی‌دونم چرا، جرأت نکردم حمایتمو علنی کنم. حالا که فکرشو می‌کنم، عذاب وجدان دارم. ما نباید اجازه بدیم اینا هر کاری که دلشون می‌خواد با ما بکنن. به نظرم باید ایستادگی کنیم و نشون بدیم که ما هم حقوقی داریم. این بهترین راهه که صدامون شنیده بشه.