من نه از گذشته‌ی اینجا حرف می‌زنم و نه از آینده‌اش خبری دارم. دارم درباره‌ی زمان حال صحبت می‌کنم. اینجا جایی است که وسط یک عالمه اختلال، با اعتماد به نفس کامل، تماس‌ها و حجم کاری کمپین‌ها و تبلیغات پیش می‌رود. شما همین کاربران فعلی را نگه دارید، نیازی به جذب کاربر جدید نیست. جا به جایی و ارتقاء هم بسیار سخت و نشدنی است و همیشه غیرمنطقی به نظر می‌رسد و عملاً چاپلوسی و پارتی‌بازی می‌خواهد. از تیم‌های دیگر خبر ندارم، اما در تیم پشتیبانی، اگر بلند شوی یک لیوان آب بخوری، سرپرست‌ها با نگاه‌های مشکوک به تو نگاه می‌کنند و یکی از آن‌ها همیشه مراقب است تا بلافاصله سر جایت بنشینی. بچه‌ها ۸ ساعت می‌نشینند و مدام در حال تماس و کار هستند و حتی یک دقیقه هم بلند نمی‌شوند. اگر بلند شوند، اسمش را چال کردن می‌گذارند. یک عالمه آدم دور هم کار می‌کنیم، اما ماه به ماه فرصت نمی‌کنیم با هم صحبت کنیم یا حتی به هم سلام کنیم. اختلالات به حدی عادی شده‌اند که انگار بخشی از این شرکت هستند. حتی ساده‌ترین خدمات بانکی مشکل دارد و همیشه خراب می‌شود و این مشکلات روی سر ما می‌ریزد. هیچ‌کس هم قدر تیم پشتیبانی را نمی‌داند و حتی یک بار هم از ما تشکر نکرده‌اند. در پایان همه‌ی این‌ها باید بگویم که مدیر این تیم خودش به تنهایی آدم موجه‌ای است و به نظر من آقای ا_پ هم جایگاه بهتری را شایسته‌اند. من از ایشان بدی ندیده‌ام، اما سرپرست منابع انسانی‌مان حتی از اخلاق اولیه‌ی کار در حوزه‌ی اچ‌آر هم برخوردار نیست، چه برسد به تخصص. با بعضی‌ها فقط جیک جیک می‌کنند و با بقیه هیچ ارتباطی نمی‌گیرند! خانم م_ن، کلاً کار کردن در پشتیبانی اینجا در حال حاضر به معنای مختل شدن کل زندگی و اعصاب‌تان است. همه چیز از دور قشنگ به نظر می‌رسد.