منابع انسانی پنج ارزش اصلی را اعلام کرده‌اند، اما به این ارزش‌ها اهمیت نمی‌دهند. امکان ارائه بازخورد به مدیران وجود ندارد و نگاه آن‌ها از بالا به پایین است. زندگی شخصی کارکنان نادیده گرفته می‌شود و برای پیشرفت باید چاپلوسی کرد. مدیران و نیروها درک درستی از بازاریابی و تبلیغات ندارند. سازمان ساختار مشخصی ندارد و همه کارها در دقیقه ۹۰ انجام می‌شود. افراد متخصص از شرکت فراری داده شده‌اند تا با جذب نیروهای تازه‌کار، انتقادها شنیده نشود. نرخ خروج از شرکت بالاست و نیروهای جدید بیش از ۶ ماه وضعیت شرکت را تحمل نمی‌کنند. جو سازمانی باعث می‌شود کارکنان احساس کنند کارشان خوب نبوده و مدیران ارشد آن‌ها را تحقیر می‌کنند. جای تاسف است که مدیریت منابع انسانی به این وضعیت افتاده است.