قبل از من، دو نفر از دوستانم تجربه کار در علی‌بابا را داشتند و هر دو با ناراحتی آنجا را ترک کردند. من همیشه فکر می‌کردم این اتفاقی است، اما بعداً متوجه شدم افراد زیادی علی‌بابا را با ناراحتی ترک می‌کنند و این شرکت معمولاً کسی را بدون آسیب رها نمی‌کند. تجربه من نشان می‌دهد افراد در علی‌بابا دو دسته‌اند: کسانی که برای کار کردن آمده‌اند و کسانی که برای کار نکردن آمده‌اند. دسته اول معمولاً یا زیر فشار کاری بی‌مورد له می‌شوند یا در درگیری‌های مدیران اخراج یا تعدیل می‌شوند و بعد از ۶ ماه یا ۱ سال با کوله‌باری از ناراحتی و خشم شرکت را ترک می‌کنند. اما دسته دوم که کار نمی‌کنند، وضعیت بهتری دارند، چون حواشی ایجاد می‌کنند و به آن‌ها ارزش زیادی داده می‌شود و حقوق‌های بالایی دریافت می‌کنند. حواشی بی‌پایان در علی‌بابا ناشی از رفتارهای متناقض مدیران است و این موضوع نیروهای ارزشمند را از سازمان می‌گیرد. یکی از مشکلاتی که من شخصاً با آن مواجه شدم، پرداخت حقوق‌های ناعادلانه بود. اختلاف حقوقی ۲ برابری بین من و همکارم که تفاوت تخصصی خاصی نداشتیم و حجم کار کمتری داشت، بسیار آزاردهنده بود. مدیران سطح بالا حتی حقوق‌های ۳ رقمی دریافت می‌کنند و این اختلاف با کارمندان عادی ناراحت‌کننده است. به نظر من اگر میزان دریافتی‌ها فاش شود، سیستم علی‌بابا از هم می‌پاشد. علی‌بابا ظاهر شیک و حرف‌های زیبایی دارد، اما در عمل این ادبیات راهبری و شعارهایی مانند «ما یک خانواده‌ایم» فقط برای فریب کارمندان است. در پایان سال ۹۸، نزدیک به ۲۳۰ نفر تعدیل شدند که نشان می‌دهد خانواده بودن فقط یک شعار است. بعد از ترک علی‌بابا و پیوستن به مجموعه‌ای دیگر، آرامش فکری زیادی به دست آوردم. علی‌بابا همه آرامش شما را می‌گیرد و فقط توهمات به شما می‌دهد. اگر واقعاً به دنبال پیشرفت شخصی و کار مفید هستید، توصیه می‌کنم از رفتن به علی‌بابا منصرف شوید.