برای یادگیری باید نظرات دیگران را شنید، حتی اگر مخالف نظر ما باشند. دقت کنید، گفتم بشنویم، نه اینکه با هر حرفی بگوییم وای چه جای بد یا خوبی، یا بخواهیم آن را تغییر دهیم. فردی که می‌گوید اسارو را با کدام آرمان‌شهر مقایسه می‌کنید؟ با هیچ آرمان‌شهری، بلکه با حداقل سطح عدالت مقایسه کرده‌ایم. وقتی همه چیز بر اساس دوستی و رفیق‌بازی و باندبازی است، حتی اگر فردی بی‌سواد باشد، او را مدیر می‌کنند. این کجایش آرمانی است؟ کجایش حرف بی‌جایی است؟ آیا شما در تهران و کرج همزمان بوده‌اید؟ در همه تیم‌ها حضور داشته‌اید؟ در جلسات بررسی فنی و تعیین حقوق افراد شرکت کرده‌اید؟ حرف تک‌تک کسانی که حقشان ضایع شده را شنیده‌اید؟ طرف زن و بچه و دخترخاله‌اش را آورده و به آنها حقوق می‌دهد، حتی به بچه ۱۶ ساله! این وقاحت و نشنیدن و کور بودن را ببینید.