دو سال کار در هیوا برای من مانند مرگ بود. مسئولین بی‌ادب و بی‌سواد انگار طلب پدرشان دست شماست. کارهای ساده را کش می‌دهند و مردم را تحقیر می‌کنند. مشاوران بی‌سواد تلفن را وصل می‌کنند و می‌گویند جواب بده، انگار وقت ناهار یا دستشویی رفتن هم ندارید. استرس و وحشت از میانگین کارها باعث می‌شد هیچ‌کس در هیوا نماند. حتی در روزهای تعطیل مثل عاشورا، تاسوعا و ۲۲ بهمن می‌گفتند بیایید و پورسانت می‌دهیم، اما پورسانت‌ها بیشتر به جیب خودشان می‌رفت و به ما فقط کمی می‌دادند با کلی منت. پول هیوا برکت نداشت چون نفرین مردم پشتش بود.