مصاحبه با شرکت رونیکس در ساختمانی واقع در خیابان حافظ، جامی انجام شد. در این مصاحبه، باید سه صفحه پرسشنامه پر می‌شد که شامل اطلاعات شخصی بی‌ربطی مانند رشته تحصیلی، شغل پدر، وضعیت مالکیت منزل شخصی و داشتن ماشین یا موتور بود. در بخش طراحی، مصاحبه با مدیر مارکتینگ انجام شد که رفتارش شبیه به یک بازجو بود. او سوالات را به سرعت و به صورت رگباری مطرح می‌کرد تا تمرکز مصاحبه‌شونده را به هم بزند. در نهایت، نتیجه مصاحبه منفی بود و دلیل آن را بی‌ربط بودن حقوق درخواستی با موقعیت شغلی عنوان کردند. به طور کلی، فضای مصاحبه نامحترمانه بود.