عنوان شغلی که من رزومه ارسال کردم مهندس صنایع بود، اما در مصاحبه سوالاتی مرتبط با تحلیلگر کسب و کار پرسیدند. برایشان مهم بود که در حد ابتدایی با مفاهیمی مانند user story و Data model آشنا باشم. نداشتن سابقه کار برایشان مهم نبود، اما از من درخواست کردند که یک سفته ضمانتی به مبلغ حدود ۳۰ میلیون تومان برای مدت سه سال ارائه دهم. در دور اول مصاحبه این موضوع را قبول کردم، اما در دور دوم که قرار بود زمان مصاحبه حضوری را مشخص کنند، از آنها خواستم مدت زمان ضمانت سفته را کاهش دهند. این درخواست من باعث تغییر لحن مصاحبه‌کننده شد و به نظر می‌رسید حتی عصبانی و ناراحت شده است. او معتقد بود که استخدام نیرویی که کمتر از سه سال در سازمان بماند، برای شرکت سودی ندارد. این حرف به نظر من منطقی بود، اما واکنش او بیش از حد منفی و حتی شبیه به گروگان‌گیری یا گروکشی بود تا استخدام. به عقیده من، یک شرکت باید به اندازه‌ای به خودش اطمینان داشته باشد و درک متقابل با کارکنانش را حفظ کند که اگر رضایت دو طرفه بین کارفرما و کارمند وجود داشته باشد، نیازی به نگرانی در مورد ترک سازمان نباشد. اما به نظر می‌رسید که این شرکت قبل از استخدام، بیش از حد نگران از دست دادن نیروهای خود بود که این موضوع وجه خوبی نداشت.