قبل از من، دو نفر از دوستانم تجربه کار در علی‌بابا را داشتند و هر دو با ناراحتی آنجا را ترک کردند. من همیشه فکر می‌کردم این اتفاقی است، اما بعداً متوجه شدم افراد زیادی علی‌بابا را با ناراحتی ترک می‌کنند و این شرکت معمولاً کسی را بدون آسیب رها نمی‌کند. تجربه من نشان می‌دهد افراد در علی‌بابا دو دسته‌اند: کسانی که برای کار کردن می‌آیند و کسانی که برای کار نکردن می‌آیند. کسانی که برای کار کردن می‌آیند، معمولاً یا زیر فشار کاری بی‌مورد له می‌شوند یا در درگیری‌های مدیران اخراج یا تعدیل می‌شوند و بعد از ۶ ماه یا ۱ سال با کوله‌باری از ناراحتی و خشم علی‌بابا را ترک می‌کنند. اما کسانی که برای کار نکردن می‌آیند، اوضاع بهتری دارند، چون در علی‌بابا به این افراد ارزش زیادی داده می‌شود و حقوق‌های بالایی دریافت می‌کنند. حواشی بی‌پایان در علی‌بابا ناشی از رفتارهای متناقض مدیران است و این حواشی نیروهای ارزشمند را از سازمان می‌گیرد. یکی از مشکلاتی که من را بسیار آزار داد، پرداخت حقوق‌های ناعادلانه بود. اختلاف حقوقی دو برابری بین من و همکارم که تفاوت تخصصی خاصی نداشتیم و حجم کار کمتری داشت، واقعاً آزاردهنده بود. مدیران سطح بالا حتی حقوق‌های سه‌رقمی دریافت می‌کنند و این اختلاف با کارکنان عادی ناراحت‌کننده است. به نظر من اگر میزان دریافتی‌ها فاش شود، سیستم علی‌بابا از هم می‌پاشد. علی‌بابا ظاهر شیک و حرف‌های زیبا دارد، اما در عمل این ادبیات راهبری و شعارهایی مانند «ما یک خانواده‌ایم» فقط برای فریب کارکنان است. در پایان سال ۹۸، نزدیک به ۲۳۰ نفر تعدیل شدند که نشان می‌دهد خانواده بودن فقط یک شعار است. بعد از ترک علی‌بابا و پیوستن به مجموعه‌ای دیگر، آرامش فکری زیادی به دست آوردم. علی‌بابا همه آرامش شما را می‌گیرد و فقط توهمات به شما می‌دهد. اگر واقعاً می‌خواهید کار کنید و پیشرفت شخصی داشته باشید، توصیه می‌کنم از رفتن به علی‌بابا منصرف شوید.