مصاحبه من با یک شرکت برنامه‌نویسی شامل دو بخش فنی و رفتاری بود. در بخش فنی، یکی از برنامه‌نویسان ارشد شرکت با من مصاحبه کرد. برخورد ایشان جدی اما مودبانه بود. ابتدا در مورد مهارت‌های برنامه‌نویسی من، زمان صرف شده برای یادگیری هر مهارت، روش یادگیری و تجربه حرفه‌ای من سوال کردند. سپس سوالاتی در مورد مهندسی اینترنت و مفاهیم پایه‌ای آن پرسیدند و اگر جوابی نمی‌دانستم، توضیح می‌دادند. سوالات به مرور تخصصی‌تر و سخت‌تر شدند، اما در مورد سینتکس سوالی نپرسیدند، هرچند تسلط من به جاوااسکریپت برایشان مهم بود. بعد از بخش فنی، مصاحبه با مسئول منابع انسانی شرکت انجام شد که بسیار گرم و خوش‌برخورد بود. در این بخش در مورد تحصیلات، رشته دانشگاهی و ارتباط آن با شغل مورد نظر صحبت کردیم. همچنین در مورد آینده شغلی من و جایی که خودم را در ۵ تا ۱۰ سال آینده می‌بینم سوال کردند. سپس یک مسئله ریاضی-منطقی به من دادند که روی وایت برد حل کردم و ایشان در حین حل مسئله راهنمایی‌ام کردند. در پایان به گرمی خداحافظی کردند و گفتند نتیجه مصاحبه را از طریق دوستی که من را معرفی کرده بود، به من اطلاع می‌دهند. نکته مهم این بود که از لحاظ فنی باید در حوزه مورد نظر قوی باشید و به مفاهیم پایه مسلط باشید. همچنین آرامش خود را حفظ کنید و آماده باشید که ممکن است از شما بخواهند سوالاتی را به صورت تشریحی حل کنید تا دانش، منطق و مدیریت زمان شما را بسنجند. من به دلیل نداشتن مهارت‌های کافی پذیرفته نشدم، اما بیماری سختی هم داشتم که به اطلاعشان رساندم و شاید این موضوع هم در پذیرفته نشدنم بی‌تأثیر نبوده باشد. با این حال، به من گفتند بعد از بهبودی و یادگیری مهارت‌های لازم، در صورت تمایل دوباره می‌توانم اپلای کنم. ویژگی‌هایی که برایشان مهم بود شامل وقت‌شناسی بود. من زودتر رسیده بودم و منتظر مانده بودم، اما مصاحبه کننده با کمی تأخیر آمد و فکر کرده بود تأخیر از طرف من بوده است. بعد از توضیح من، با حراست تماس گرفت و از این موضوع انتقاد کرد. سپس با عذرخواهی و جدیت مرا به اتاق مصاحبه دعوت کرد.