در مرحله اول مصاحبه، سوالات تحلیلی و مبهمی پرسیده شد که جواب درست یا غلط نداشتند اما ساختار مشخصی داشتند. برخورد مصاحبه‌کنندگان محترمانه بود و در پایان به سوالات من به خوبی پاسخ دادند. بعد از مصاحبه، برایشان تشکرنامه فرستادم و پاسخ خوبی دریافت کردم. یک هفته بعد، تسکی مرتبط با استراتژی منابع انسانی برایم ارسال شد که یک هفته فرصت داشتم آن را انجام دهم. پس از ارسال تسک، برای مصاحبه دوم دعوت شدم که قرار بود با مدیر منابع انسانی و یکی دیگر از اعضای تیم انجام شود، اما مدیر نیامد و شخص دیگری جایگزین شد که این موضوع حس بی‌نظمی به من داد. در مصاحبه دوم، نظرم را درباره تسک پرسیدند و سوالاتی از آن مطرح کردند. بقیه زمان مصاحبه به پرسش درباره تجربیات و دانشم گذشت. این بار سوالات واضح‌تر بودند اما ساختار مشخصی نداشتند. در برخی موارد، مصاحبه‌کنندگان به دنبال کلمات یا جملات خاصی بودند و مدام سوال می‌کردند تا به آن برسند. در نهایت، در دو سه مورد نتوانستم پاسخ مدنظرشان را بدهم و بعداً متوجه منظورشون شدم. مصاحبه‌کنندگان خوش‌رو بودند اما گاهی حس بازجویی به من دست می‌داد. بعد از مصاحبه دوم هم تشکرنامه فرستادم و بعد از دو سه هفته پاسخ معمولی دریافت کردم. به نظر می‌رسید مصاحبه‌کنندگان دوم از جریان مصاحبه اول بی‌اطلاع بودند. من در مصاحبه اول گفته بودم که تجربه زیادی ندارم، اما به نظر می‌رسد به دلیل کم‌تجربگی از مصاحبه دوم رد شدم. به نظر من برای موقعیت‌های منابع انسانی بهتر است سوالات موقعیتی پرسیده شود تا اینکه درباره ATS و ERP سوال شود. شرکت‌های بین‌المللی گزینه بهتری هستند زیرا هم مصاحبه حرفه‌ای‌تری دارند و هم محیط کار حرفه‌ای‌تری ارائه می‌دهند. اگر اصرار دارید به کافه‌بازار بروید، خود را برای مصاحبه‌های کمتر حرفه‌ای آماده کنید و از گفتن برخی مواردی که در مصاحبه‌های حرفه‌ای مطرح می‌کنید، خودداری کنید.