من بیش از یک سال در علی‌بابا کار کردم و تجربه‌ام به این شکل بود: علی‌بابا نمونه‌ای شیک از جامعه و حکومت ایران است. یعنی چه؟ یعنی ترکیبی از افراد مختلف دارد: نورچشمی‌ها، اصلاح‌طلب‌ها، آقازاده‌ها، افرادی که فقط کارشان انکار است، مردم معمولی و حتی مهاجران به خارج. نقاط قوتش این‌هاست: اگر در تیم فنی باشید یا در سطوح مدیریتی میانی به بالا قرار داشته باشید و جزو استثناها باشید، حقوق خوبی دریافت می‌کنید. دفترش شیک است و مزایایش خوب بود، هرچند بعد از کرونا کاهش یافت اما هنوز قابل توجه است. افراد کاربلد و بدون حاشیه هم در شرکت پیدا می‌شوند، هرچند تعدادشان نسبت به قبل کمتر شده. نقاط ضعفش هم این‌هاست: شوآف شرکت بسیار زیاد است و آنچه نشان می‌دهند با واقعیت فاصله دارد. امنیت شغلی پایین است. بخش HR واقعاً ضعیف عمل می‌کند و افراد باتجربه کم‌شده‌اند. مدیریت ارشد معمولی است و گاهی رفتارهای احساسی دارد. مدیران C level هم متفاوت هستند؛ برخی خوب و برخی نه. فنی‌ها راضی نبودند و بخش بازرگانی و تامین ضعیف عمل می‌کرد. یکی از دلایلی که من را فراری داد، فضای خاله‌زنکی و حاشیه‌های زیاد در برخی تیم‌ها بود. نرخ خروج از شرکت هم بسیار بالاست، هم به دلیل مهاجرت و هم به دلیل نارضایتی. در نهایت، علی‌بابا مثل هر جای دیگری در ایران است. نه شعارهایش کاملاً درست است و نه بدی‌هایی که به آن نسبت می‌دهند. من با علی‌بابا دوستانه جدا نشدم، اما می‌توانم بگویم یکی از استارتاپ‌های خوب ایران است، هرچند عالی نیست، چون اصلاً چیزی به نام عالی وجود خارجی ندارد.