بعد از عقد قرارداد و گذراندن دوره آموزش، به من گفته شد در محل زندگی‌ام کار می‌دهم، اما مرا به شهر قدس فرستادند. من ساکن سرآسیاب هستم و مجبور شدم در شهر قدس کار کنم. سرپرست تیم شهر قدس فردی بی‌وجدان است و فقط به دنبال افزایش تعداد ثبت‌نام‌هاست. او مرا که دارای همسر و سه فرزند هستم، فقط به این دلیل که روزانه دو یا سه ثبت‌نام داشتم و نه چهار تا، بیکار کرد و از کار اخراجم کرد. کل ماه را صبح‌ها برای کرایه ماشینم لنگ بودم و از این و آن قرض کردم. بعد از یک ماه، شرکت فقط یک میلیون و صد تومان به من واریز کرد، در حالی که من چهار میلیون تومان قرض کرده بودم. وقتی اعتراض کردم، گفتند این مبلغ مربوط به روزهای بیستم تا سی‌ام است و بقیه را ماه بعد دریافت می‌کنی. دیگر کسی به من قرض نمی‌داد. به سرپرست تیم گفتم مشکل من چیست، اما او به جای کمک، از ضعف من سوءاستفاده کرد و مرا بیکار کرد. حالا من با این همه بدهی مانده‌ام. خداوند نگذارد از او نان بخورم. خدا نانش را ببرد. علاوه بر این، قرارداد کاری ما از ساعت ۹ صبح تا ۶ بعدازظهر بود، اما این سرپرست بی‌خدا برای منافع خودش، با زور و تهدید ما را تا ساعت ۸ یا ۹ شب نگه می‌داشت. کاش مسئولان تپسی تجربه من را می‌خواندند تا شاید اجازه ندهند چنین افرادی مردم را بدبخت کنند.