مرحله اول مصاحبه تلفنی بود که ابتدا خودشان را معرفی کردند و بیشتر روی خدماتی که به کارمندان ارائه می‌دهند تمرکز داشتند. از تجربیات قبلی من پرسیدند و یک سوال الگوریتمی ساده مطرح کردند که باید کد آن را به هر زبانی که راحت بودم در داک می‌نوشتم. همچنین سوالات کلی دیگری مانند میزان آشنایی با برخی مفاهیم پرسیدند. برخورد مصاحبه‌کننده محترمانه و خوب بود. مرحله دوم مصاحبه حضوری بود که ابتدا یک سوال الگوریتمی پرسیدند و باید همانجا کد آن را می‌زدم. سوال سخت نبود اما نیاز به چند دقیقه فکر داشت. سپس یک مساله بهینه‌سازی در دنیای واقعی مطرح کردند که جواب بهینه آن چندجمله‌ای نبود. مصاحبه‌کننده انتظار داشت ابتدا با محدود کردن مساله، راه‌حل‌های ساده پیدا کنم و سپس با برداشتن محدودیت‌ها، توانایی من در حل مساله و دریافت فیدبک را بسنجد. مصاحبه‌کننده با وجود سن کم، برخورد بسیار حرفه‌ای و محترمانه‌ای داشت. مرحله سوم یک مصاحبه چهار ساعته پیاده‌سازی بود که در آن یک مساله مطرح می‌شد و باید کد آن را می‌زدم. سپس مساله را پیچیده‌تر می‌کردند. در این مرحله تمیزی کد، دید نرم‌افزاری و قابلیت گسترش کد مهم بود. اواخر مصاحبه هم من و هم مصاحبه‌کننده‌ها خسته شده بودیم. به نظرم کافه بازار باید این مرحله را بازنگری کند. نکته مهم این است که سوالات را حفظ نکنید، چون خلاقیت و نحوه مواجهه با سوال برایشان مهم است. سعی کنید به مصاحبه‌کننده فیدبک بدهید و از او فیدبک بگیرید. در مورد محدودیت‌ها و حالت‌های خاص مساله صحبت کنید و از تخته و وایت‌برد استفاده کنید تا ایده‌های خود را به صورت تصویری بیان کنید. همچنین باید در نظر داشته باشید که حرف‌های زیادی درباره کافه بازار گفته می‌شود، اما این شرکت یکی از موفق‌ترین شرکت‌های کامپیوتری کشور است و اکثر کارمندان از کار خود راضی هستند. برخی از این حرف‌ها ممکن است از حسادت یا دور بودن از فضای شرکت ناشی شود. مثلاً من قبل از مصاحبه در مورد کم سن بودن افراد خوانده بودم، اما در عمل با افرادی مواجه شدم که با وجود سن کم، بسیار حرفه‌ای رفتار می‌کردند.