در اسنپ شاپ در بخش کال سنتر کار می‌کردم. ساعت پاسخگویی از ۹ صبح تا ۱۲ شب بود. شیفت صبح از ۹ تا ۶ و شیفت عصر از ۶ تا ۱۲ که در واقعیت این‌گونه نبود و اکثر روزها مجبور بودیم ۱۱ ساعت شیفت بمانیم. در روزهای کمپین، شیفت‌های ۱۵ ساعته اجباری بود و باید حضوری می‌ماندیم، یعنی از ۹ صبح تا ۱۲ شب چند روز پشت سر هم. وضعیت طوری بود که بچه‌ها در گروه اعلام می‌کردند که حالت تهوع دارند و دیگر نمی‌توانند ادامه دهند، اما سرگروه‌ها اهمیتی نمی‌دادند. اگر کسی شیفت را نمی‌ماند، به او می‌گفتند که در قرارداد امضا کرده‌اید که در کمپین در هر ساعتی باید بمانید، اما همیشه در حال کمپین بودیم. مرخصی هم نمی‌دادند، حتی مرخصی استعلاجی. حقوق هم اصلاً مشخص نبود. بچه‌ها هر ماه استعفا می‌دادند و نیروی جدید می‌گرفتند.