مصاحبه‌ام با مدیر منابع انسانی بخش بازرگانی و مدیر ارشد واحد، معمولی تا خوب بود و با امید زیادی این موقعیت شغلی را پذیرفتم. اما بعد از ورود، جو اتاق بسیار سنگین و سمی بود که فکر می‌کردم طبیعی است، ولی متوجه شدم این جو غیرطبیعی و ادامه‌دار است. همکاران به شدت خودبزرگ‌بین بودند و هیچ‌کس مرا آنبورد نمی‌کرد یا وقت نمی‌گذاشت. حتی مدیر مستقیمم از من حمایت نمی‌کرد و ماه‌ها ناراحت و عصبانی بود که من توسط مدیر بالادستی‌اش انتخاب شده‌ام و او با من مصاحبه نکرده بود. این وضعیت به دلیل مشکلات داخلی بین HR و مدیر مستقیمم بود و من در این میان آزار می‌دیدم. جو سنگین و زیرآب‌زنی روز به روز بیشتر حس می‌شد. مثلاً وقتی عکسی را به یکی از همکاران نشان دادم، روز بعد مدیرم به من گفت که چرا با آن افراد می‌گردی و از این کار خوشش نمی‌آید. این اولین تجربه‌ای بود که این‌قدر احساس ناامنی و سردرگمی می‌کردم و بعد از چند ماه با آن‌ها خداحافظی کردم.