من حدود دو سال پیش، یعنی تقریباً در سال ۱۳۹۸، توسط یک شرکت نرم‌افزاری برای مصاحبه و استخدام دعوت شدم. در آن زمان شاغل بودم و نیازی به کار جدید نداشتم، اما برای محک زدن خودم و آشنایی بیشتر با فرآیند مصاحبه در شرکت‌های بزرگ نرم‌افزاری، این دعوت را پذیرفتم. روز اول مصاحبه حدود ۶ ساعت طول کشید. ابتدا با وجود اینکه رزومه‌ام را قبلاً ارسال کرده بودم، مجبور شدم یک فرم طولانی را پر کنم که حدود یک ساعت زمان برد. این کار به نظر من اصلاً منطقی نبود و بیشتر شبیه بروکراسی بی‌معنی در یک شرکت نرم‌افزاری بود. سپس یک ساعت منتظر ماندم تا مصاحبه‌کننده بیاید. سه نفر که شامل برنامه‌نویسان و مدیر تیم بودند، ابتدا از خودشان تعریف کردند و گفتند که بزرگ‌ترین شرکت نرم‌افزاری بانکی هستند و بعد به سوالات کلی مثل چند سال سابقه کار دارم و کجا کار کرده‌ام پرداختند. این سوالات را من قبلاً در همان فرم نوشته بودم و به نظر می‌رسید کسی آن‌ها را نخوانده است. بعد از آن، سوالات ریاضی و الگوریتمی مطرح شد که من به روش خودم حل کردم، اما مصاحبه‌کنندگان معتقد بودند روش من درست نیست. من هم پیشنهاد دادم که با کامپیوتر جواب را پیاده‌سازی کنم تا ببینیم درست است یا نه. در نهایت برای هفته بعد با لیدر تیم قرار گذاشتیم و من دوباره به شرکت رفتم. او هم سوالات زیادی درباره دات‌نت و تکنولوژی‌های مرتبط پرسید و بعد گفت که باید با بخش منابع انسانی و مدیریت مصاحبه کنم. در جلسه آخر هم بعد از اتمام مصاحبه گفتند که اگر نتیجه مثبت بود به من اطلاع می‌دهند. اما حتی قبل از اینکه به سر کوچه برسم، تلفنم زنگ خورد و از من درباره تجربه کار با Xamarin سوال کردند. این تماس فقط ۵ دقیقه بعد از پایان مصاحبه بود و واقعاً مرا شوکه کرد. بعد از آن هیچ تماس یا ایمیلی از طرف شرکت دریافت نکردم و هیچ خبری از نتیجه این همه وقت و انرژی که گذاشتم نشد.