روز قبل از مصاحبه با من تماس گرفتند و گفتند: «سلام، از کروز تماس می‌گیرم. فردا برای مصاحبه به این آدرس بیا.» من هم موافقت کردم چون وقت داشتم. روز مصاحبه، نیم ساعت بی‌دلیل منتظر ماندم و سپس به اتاق مصاحبه فراخوانده شدم. مصاحبه‌کننده که سرپرست تیم بود، با یک سلام خشک و خالی آمد و جلوی من نشست و با موبایلش بازی کرد. مدیر ارشد هم در سالن می‌چرخید و با کارمندانش شوخی می‌کرد. بعد آمد و بدون هیچ مقدمه‌ای پرسید کجا کار کرده‌ام و چه کارهایی انجام داده‌ام. من هم همه چیز را توضیح دادم و او شروع به پرسیدن سوالات فنی و تخصصی عجیب و بی‌ربط کرد. تقریباً نزدیک بود از لوله‌کشی آب و نصب کولر هم سوال کند! من با حرف‌هایم متوجه شدم که از من خوشش نیامده، چون من هم از او خوشم نیامد و حتی با حقوق بالاتر حاضر به کار در اینجا نیستم. جایی که نه راه و رسم مصاحبه را بلد است و نه ادب را رعایت می‌کند. مصاحبه از نظر من دوطرفه است و کارجو مهمان است و نباید با او برخوردی شود که ناراحت شود. حتی اگر ۱ درصد هم با نیاز کارفرما مطابقت نداشته باشد. وسط حرف‌هایش مرا تحقیر می‌کرد و تاکید داشت که او خیلی خوب است و من اصلاً خوب نیستم و شرکت فعلی‌ام داغون است (واقعاً از کلمه داغون استفاده کرد). شرکت جو بسیار خشک و دولتی‌مانند دارد و اصلاً برای افراد جوان و پرجنب‌وجوش مناسب نیست. وقتی درباره حقوق فعلی‌ام صحبت کردم، احساس کردم شوکه شدند و فهمیدم که حقوق خوبی نمی‌دهند. حقوق می‌دهند، اما حقوقی معمولی است و مثل تراکتور کار می‌کشند.