کروز

مصاحبه من ۶ مرحله داشت. اولینش تماس تلفنی و پرسیدن سوالات متداول بود. مرحله دوم مصاحبه با مدیر واحد و سرپرست نیروی انسانی بود. هردو بسیار خوش برخورد و آرام بودن و سوالات تخصصی و مربوط به اچ‌آر را پرسیدن. برخوردها خیلی خوب و سوالات واقعا منطقی بودن و در انتها هم مدیر واحد من را تا آسانسور همراهی کرد. بعد از اون یک تست با فرصت یک‌هفته به من داده شد که کاملا مرتبط با حوزه کاریم بود و در کنارش از من خواسته ده بود که گزارش هم برای تسک بنویسم. بعد از ارسال تسک حدود ۱۰ روز بعد جلسه دوم ست شد. در این جلسه کل اعصای واحد حضور داشتن و از من خواسته شد تسکم را ارائه کنم و در طول ارائه سوالات مختلف تخصصی پرسیده شد. سوالات هم به صورت مستقیم و هم غیر مستقیم موارد تخصصی را مورد پرسش قرار می‌دادن و حدود ۲ ساعت جلسه به طول انجامید. در این جلسات جزئیات شرکت شامل حضور به عنوان نیرو خط تولید در ماه اول استخدام، مزایا و معایب شرکت بحث شد. جلسه بعد با مدیر بخش IT بود. ایشان یک تم بازاری داشتن و با یک لحن سنگین از سابقه کاری و تحصیلی از زمان دبیرستان تا به اکنون ازم داشتن و کامل حس می‌کردی از عمد می‌خواهند تحت فشار و استرس بذارنت و ری‌اکشن‌ها و پاسخ‌ها رو ببین. یکم سبک بی‌رحمانی بود و می‌بایست خیلی ذهنتون به سابقه و انتخاباتون مسلط باشه و گارد روانی بالایی داشته باشید. به نظرم خیلی مهمه که اگه می‌خواهید اینجا کار کنید انتظار یک فضای بازاری و کارگری سنتی را در ذهن داشته باشید اما بدونید خیلی از آدم‌های اونجا سواد و دانش خوبی دارند ولی یک بی‌رحمی و خشونت بازاری توی رده مدیریت هست. بعد از اون جلسه کمیته جذب هست که همین فضا توسط چهار نفر براتون ایجاد میشه.

حتی یادآوری کار کردن توی کروز به عنوان اپراتور تزریق هم برام سخته ولی این تجربه برای خانم هایی که میخوان به عنوان کارگر تو کروز کار کنن مینویسم . کروز سیستمش برده داری هست و هر لحظه باید منتظر باشی همکارت ،دوستت،تکنسین ،سرپرست زیرابتو بزنه و سرپرست به دلایل مسخره و غیر کاری سرت داد و بیداد میکنه و اصلن شخصیتت اونجا برای کسی مهم نیست . جایی که من کار می‌کردم همه جنس ها بزرگ بودن ( رودری های مختلف ،دیاق و... ) همه دستگاه ها هم با رباط کار میکردن خودکار بودن تکنسین ها که کافی بود حواست نباشه سیکل دستگاه رو کم میکردن تا آمار بره بالا تر و چون جنس مواد مزخرف بود رودری ها با رد مواد و لک داشت با این حال بازم مقصر اپراتور بود که نمیتونه خوب واکس بزنه (فکرش رو بکنید بزرگ ترین تولید کننده ایران و غرب آسیا به گفته خودشون رودری ها رو با واکس کفش رد میکردن آخه واکس کفش !!!!!) و بخاطر همین تغییر سیکل دستگاه و بالا بردن آمار توسط متد و خوش رقصی تکنسین های تولید و سرپرست برای مدیر ارشد تعداد زیادی از بچه با کاتر آسیب دیدن و دستشون دیگه هیچ وقت درست نمیشه یه نفر حمله قلبی بهش دست داد بخاطر فشار بالا چند نفر به رفتن برای عمل دیسک گردن و کمر و همه اینا تو مدت کوتاهی که اونجا بودم اتفاق افتاد . شیفت شب ها که سرپرست و تکنسین ها کلن مستمر آزاد بودن اگه دستگاهت خراب میشد باید التماس میکردی تکنسین از تخمه خوردنش تو دفتر دست بکشه بیاد دستگاهت رو درست کنه کلن اون سالن جنگ اعصاب بود . سرپرست که چند تا سوگلی برای خودش داشت که البته معرفی شده بودن دستگاه با قالب راحت رو میداد به اون ها و هر لحظه بچه ها رو از پای دستگاه جا به جا می‌کرد یعنی هر روز صبح شما جات تغییر می‌کرد و باید استرس میکشیدی که قراره کجا کار کنی اصلن جنس رو بلدی یا نه . کیفیت محصولات هم افتضاح بود یعنی عملا محفظه رودری خوب جوش نمی‌خورد ولی اینا ردش میکردن میگفتن مهم نیست. جدیدا به خانم ها غذا میدن ولی چه غذایی با چه کیفیتی و اینکه بابت حق غذا سه تومن کم کردن باورتون میشه اون وقت ماه های قبل که غذا نمیدادن نزدیک دو میلیون برامون حق غذا میزدن روی فیش حقوقی . در ضمن حراست به تنها چیزی که گیر میداد حجاب و مانتو و رنگ موی خانوم ها بود و برای مشکلات هیچ کاری نمیکردن . من الان که اومدم بیرون دو کیلو خرید رو که بلند میکنم دستام بی حس میشه تا چند ساعت و درد میکنه واقعن ۱۳ تومن نهایت ۱۴ تومن حقوق ارزش نداره بخواید از لحاظ فکری و جسمی خوتون رو نابود کنید .

مصاحبه با حضور مدیران ارشد سازمان بود که مثلا مدیر بودن ولی دریغ از کمی شخصیت و برخورد نامناسب ، نگاه از بالا به پایین و به دید تمسخر ، جای اینکه سوال های تخصصی و مرتبط بپرسن راجب این می‌پرسیدن که چرا میخوای از جای قبلی جدا بشی، هدف‌ها توی آینده چیه، عصبی بشی چکار می‌کنی و دائما با نگاه تمسخر آمیز مواجه میشدم ، متاسفم واسه سه ماه از زمانی که واسه این مصاحبه این شرکت تلف کردم

-در آگهی استخدامشون ساعت کاری رو ۷ تا ۴ نوشته بودن، درحالیکه بعد از استخدام مجبورت میکنند ۷ تا ۷ سرکار باشی -به جرات ۹۵ درصد افرادی که شناختم سطح شعور و فرهنگ پایینی داشتند -سرپرستی داشتم که مدام با رفتار تحقیر آمیز و بی احترامی برخورد میکرد، به طوریکه اعتماد به نفست از بین میرفت، درحالیکه شما تحصیل کرده فوق لیسانس دانشگاه دولتی رشته مهندسی هستی و ایشون هیچی -اصلا اصلا گول ظاهر رنگی و شیک و مثلا مدرن شرکت رو نخورید، اینها پوشش هستند -خود پرسنل موقع تایید نامه استعفات، تشویق و تحسینت میکنند و شجاع خطابت میکنند و از سیستم اضافه کار اجباری کروز مینالند، اما با رد شدن رئیس یا مدیرشان از اونجا سریع خودشون رو به اون راه میزنند )ترسو اند( -رفتارهای بچگانه و چیپ زیادی از سرپرست و بالادستی میبینی که تو ذوقت میزنه

یه تجربه‌ای که هیچ‌وقت یادم نمیره... چند تا مصاحبه رو رد کردم در نهایت احترام و حرفه‌ای گری. همه خیلی حرفه‌ای بودن، همه چی خوب پیش رفت، مدیرم تاییدم کرده بود، اما توی آخرین مرحله یعنی کمیته جذب، یه چیزایی دیدم که واقعاً برام عجیب بود. رفتم که یه مصاحبه حرفه‌ای داشته باشم، ولی به جای اینکه درباره توانایی‌هام بپرسن، مسیر زندگی و کاریمو مسخره کردن. سنم، فعالیتهای شغلی که قبلاً داشتم، تغییر رشته‌م، حتی تصمیماتی که سال‌ها پیش گرفتم، شده بود سوژه خنده‌ی بعضیا. به جای بررسی توانمندی‌ها، به موفقیت‌های گذشته ام و تصمیمات شخصی من حمله شد! همه این‌ها نه از دید تحلیل و ارزیابی، بلکه با لحن تمسخرآمیز و نیشخند مطرح شد. این مصاحبه بود یا دادگاه؟ چرا به جای اینکه ببینن چی بلدم، دنبال این بودن که کجای زندگیم اشتباه کردم؟ جایی که تو جلسه جذب اینجوری رفتار می‌کنن، واقعاً می‌تونه جای رشد باشه؟ در این صورت اگر پذیرفته بشی چطور می‌تونی به محیطی که چنین رفتاری با تو شده، اعتماد کنی؟ اگر رد بشی، آیا این بر اساس عدم شایستگی بوده یا مقاومت یک نفر در برابر ورود فردی که مسیر متفاوتی داشته؟ این تجربه رو نوشتم که اگه کسی همچین چیزی رو تجربه کرد، بدونه مشکل از اون نیست. بعضی وقتا، مشکل از جاییه که می‌خوای واردش بشی، نه از تو!

با توجه به بزرگ بودن کروز انتظار میره که راهنمایی بهتری در ارتباط با در ورودی مدنظر بشه ولی اینطور نبود و توی جاده مخصوص که واقعا جای مناسبی نیست کلی پیاده رفتم و با پرس و جو متوجه شدم کدوم دره… نگهبانی خیلی گنگ باهام برخورد کرد انگار دفعه اوله که مصاحبه برگزار میشه و ازم مدرک شناسایی به غیر از کارت ملی در خواست کردن در هنکام مصاحبه ام به شدت سرد برخورد شد و مصاحبه کننده ها دیدشون واقعا از بالا بود و گفتگو بیشتر حالت بازجویی داشت … به این صورت که چون کروز بزرگه باید ارزوی ما باشه کارکردن توش… نکته جالب اینه که از من تلفنی حقوق در خواستیمو پرسیده بودن و گفتن اوکیه ولی حضورا گفتن مبلغ خیلییی زیاده … بسیار روی جزییات بی ربط تمرکز میکردن و واقعا به لحاظ برخورد مناسب نبودن … سوالات بیشتر ازینکه تخصصی باشه برای نشون دادن خودشون بود در کل واقعا اونچه که تصور میکردم نبود

من مصاحبه های زیادی شرکت کردم و با سوالات حرفه ای که پرسیده میشه آشنام ولی واقعا بدترین تجربه ام تو ی مصاحبه رو از این شرکت داشتم فوق العاده غیر حرفه ای سوالاتی که اصلا ربطی به پوزیشن مربوطه نداشت همچنین مصاحبه کننده اصلا بهم حس راحتی و خوبی نمیداد و نگاه بالا به پایین داشت مشخص بود تازه مدیر شده. انقدر حواسش تو مصاحبه پرت بود که مجبور بودم ی موضوع چندبار توضیح بدم چون میگفت متوجه حرفت نمیشم واقعا ای کاش اول طرز مصاحبه کردن و حس خوب دادن یاد بگیرید بعد مدیر بشید. و اینکه کاملا مشخص بود این شرکت اصلا عدالتی توش نیست و سلسله مراتب خیلی مهم تره چون خانم مدیر شال سرش بود و زیر دستاش و کارشناسا مقنعه. واقعا هر لحظه دلم میخواست اون مصاحبه تموم بشه بیام بیرون چون حس میکردم اصلا دنبال نیرو نیستن صرفا دنبال خودنمایی و شوآف هستن.

سلام، من یک مصاحبه ۳ ساعته به عنوان دولوپر تو بخش R&I رفتم. راستش اصلا راضی نیستم، نه طرز مصاحبه و سوالهایی که ریز میشدند و هی گیر میدادند که چرا از شرکت قبلی اومدی بیرون و انگار یک چیزی میخواستن از توش در بیاد. مصاحبه فنی فقط رفتم و یک جلسه. دو نفر که تند تند مینوشتن از حرفهام. دیگه من گفتم یک کتاب کلیله و دمنه از توش در میاد از بس نوشتن! همش هم میخواستن فنی جاهایی که کار کردم رو بدونن و من بهشون بگم. بیشتر این جلسه انگار جلسه آموزشی بود براشون و من بهشون آموزش دادم واقعا. جلسه R&D بود. این طرز برخورد حرفه ای نیست جدا. واقعا حلال نمیکنم جدا. انشالا کوفتتون بشه! خیلی کار زشتی میکنید و این طرز مصاحبه اخلاقی و انسانی نیست! تازه من از شرکت قبلی بد نمیگفتم چند بار هی تو حرفاشون یکیشون عقده ای بود میگفت خب برگرد همونجا. خب برو همونجا. خیلی کارتون زشت بود، من ازتون نمیگذرم. اولش یک ساعت که سوالهای منابع انسانی رو آدمهای فنی پرسیدن! بعدش دو ساعت فنی! که من اخراش خسته شدم واقعا نمیکشیدم جواب بدم! واقعا متاسفم که انرژی آدم رو در نظر نمیگیرید. فیدبک هم ندادند، بعد از دو ماه شاید بیشتر پیام این اومد: (فکر کنم متن رو خودشون مینویسن! یعنی تمپلیت نیست). واقعا خوبه این مصاحبه هم شده یکجورایی واسه مصاحبه کننده ها آپدیت شدن اونا. سلام فلانی از اينکه وقت گذاشتيد و با تيم ما در مورد شغل [عنوان شغل] در شرکت کروز ملاقات کرديد سپاسگزاريم. براي کسب اطلاعات بيشتر در مورد مهارت ها و دستاوردهاي شما خوشحاليم. متأسفانه تيم ما کارجوي ديگري را براي بررسي بيشتر انتخاب کرد. شرکت صنايع توليدي کروز لغو 11

یکی از گروه‌های واحد تحقیق و توسعه که کمتر کسی درباره‌اش صحبت می‌کند، گروه کلاستر است. این گروه به کره شمالی معروف است. تجربه چند سال کار در این گروه هرگز از یادم نمی‌رود. واقعاً در سطح دیگری بود. رئیس این گروه فردی بی‌سواد و مرموز بود که تنها دلیل استخدامش در شرکت، سرقت تعدادی سورس کد از شرکت قبلی‌اش بود. او بسیار پنهان‌کار، دیکتاتور و عاشق ریاست بود. فردی خشک، بی‌روح، سوءاستفاده‌گر و غیرقابل اعتماد که تنها کارش جمع‌آوری آمار از نیروها و کار کشیدن از آن‌ها بود، بدون اینکه کوچک‌ترین حمایتی از آن‌ها کند یا برای رشد و ارتقایشان تلاشی بکند. او بسیار دو رو بود؛ جلوی شما یک چیز می‌گفت و پشت سرتان چیز دیگری. استاد سیاست‌بازی و پشت‌پرده‌کاری بود. اگر دو دقیقه پیش همکارت می‌رفتی، به بهانه‌ای زنگ می‌زد و می‌گفت بیا دفترم تا آمارت را بگیرد و ببیند چرا از پشت میزت بلند شدی. کارش بیشتر پیدا کردن غلط‌های املایی در مستندات بود و هر وقت به اتاقش می‌رفتی، اکسلش باز بود و دنبال بهانه‌ای می‌گشت تا به تو گیر بدهد و ثابت کند کارت را درست انجام ندادی. او استاد محول کردن کارهای بی‌فایده و بی‌سرانجام بود. جالب اینجاست که با وجود نارضایتی‌های فراوان از او و اینکه بارها این نارضایتی‌ها به مدیران بالاتر گزارش شده بود و حتی در نظرسنجی‌ها فیدبک‌های لازم داده شده بود، نه تنها با او برخوردی نشد، بلکه حتی ارتقا هم گرفت و به سمت بالاتری در گروه بیزنس یونیت رفت! واقعاً سیرک بود. نکته جالب دیگر این است که اخیراً به دلیل مهاجرت بسیاری از همکاران قدیمی به شرکت‌های خارجی، خیلی از اطلاعات سریعاً فاش می‌شود. شنیدم که او به مدت دو هفته به آلمان رفته بود تا موقعیت شغلی‌ای در شرکت کانتیننتال را بررسی کند. واقعاً زرنگ بود! از یک طرف محکم به اینجا چسبیده بود و به کسی اجازه پیشرفت نمی‌داد و از طرف دیگر در حال بررسی فرصت‌های شغلی در جای دیگر بود.

سلام. ما در تیمی کار می‌کردیم که مسئول آن یک خانم با شخصیت و بسیار محترم بود. ایشان تحصیل‌کرده خارج از کشور بود و اتفاقاً فامیل یکی از مالکان شرکت محسوب می‌شد. از همان ابتدا، او با مسئول نرم‌افزار به دلیل رفتارهای سیاسی‌اش مشکل داشت. تیم ما از تیم اصلی جدا شد و نامش به تیم نیازمندی‌ها تغییر کرد. با این حال، دسیسه‌های مسئول نرم‌افزار که بعداً به ریاست رسید، ادامه یافت تا جایی که یک روز متوجه شدم مسئول تیم ما استعفا داد. او دلیل قطع همکاری خود را پایین بودن استانداردهای مجموعه تحقیق و توسعه (که می‌توان آن را تهدید و توطئه تفسیر کرد) عنوان کرد. به نظر من، هیچ‌کس در مجموعه به اندازه او به مدیران ارشد نزدیک نبود که بتواند چنین تصمیمی بگیرد و قطعاً بازخوردهای لازم را به مدیریت ارشد منتقل کرده بود. مدتی درگیر این بودم که چه کار کنم، چون وضعیت تیم کاملاً نامشخص بود. بعداً شایعه شد که قصد دارند گروه سیستم را تشکیل دهند، که ظاهراً این هم بخشی از نقشه‌های به اصطلاح دوستان مافیا بود. در این میان، اتفاقی که افتاد گم شدن گوشی یکی از همکاران خانم بود که ظاهراً پیامی غیراخلاقی از یکی از دست‌نشانده‌های مدیر تحقیق و توسعه دریافت کرده بود. مافیا برای پاک کردن ردپا، گوشی را برداشته و پس از بازنشانی به تنظیمات کارخانه، آن را رها کرده بودند. وقتی این ماجرا را از زبان خودش شنیدم، منتظر واکنش مدیریت ارشد یا منابع انسانی بودم، اما هیچ اتفاقی نیفتاد! از این همه کثافت‌کاری و بی‌اخلاقی به شدت ناراحت شدم و در اولین فرصت تصمیم به قطع همکاری گرفتم و جای دیگری مشغول به کار شدم. نمی‌دانم تعریف اخلاق در این مجموعه دقیقاً چه بود.

سلام، به طور اتفاقی این صفحه را پیدا کردم و دیدم همکاران و دوستان سابقم در کروز نظرات خود را درباره واحد تحقیق و توسعه نوشته‌اند. من هم قصد نداشتم خاطرات تلخ گذشته را مرور کنم، اما تصمیم گرفتم بنویسم تا کمی آرام شوم. من با تمام نظرات همکاران قدیمی کاملاً موافقم و نمی‌خواهم حرف‌های تکراری بزنم، اما می‌خواهم درباره رئیس نرم‌افزار و رئیس سابق ایسیو (یا همان رئیس دوم ایسیو) صحبت کنم. یادم می‌آید در ابتدای تأسیس تحقیق و توسعه، تعداد کمی از ما در مجموعه بودیم. رئیس نرم‌افزار که در آن زمان وضع مالی خوبی نداشت و حتی توان خرید ماشین یا خانه را نداشت، به لطف حمایت‌های مالی بی‌حد و حصر مدیر تحقیق و توسعه، در مدت کوتاهی به پول کلانی رسید و هر دو توانستند در تهران خانه بخرند. ظاهرشان هم به مرور زمان تغییر کرد و مشخص بود که شرکت به آنها خوب می‌رسد. رئیس نرم‌افزار هر روز با لباس‌های نو و خوش‌تیپ به شرکت می‌آمد، در حالی که در روزهای اول وضعیتش کاملاً متفاوت بود. من هرگز ندیدم که او حتی یک ساعت پشت میز کار کند و همیشه یا در حال خندیدن و جوک گفتن با نیروها بود یا در حال خوردن چیپس و پفک. کار زیادی از او ندیدم و بیشتر در دفتر مدیر تحقیق و توسعه در حال چاپلوسی و گرفتن امتیاز بود. رئیس دوم ایسیو هم با کلک و حقه‌بازی باعث اخراج رئیس اول ایسیو شد تا جای او را بگیرد، اما در نهایت به دلیل بازخوردهای منفی نیروها، اخراج شد. البته به او گفتند استعفا دهد تا به شکل اخراج از مجموعه نرود و شأنش خرد نشود. این دو نفر باعث نابودی تحقیق و توسعه و فرار نیروها شدند و من هم مانند چند نفر دیگر قرارداد سه‌ماهه ام را بستم و در نهایت اخراج شدم. جالب است که رئیس نرم‌افزار خود را فردی دیندار و نمازخوان می‌دانست، اما حق و ناحق کردن در حق دیگران را عیب نمی‌دانست. من هرگز بدی‌هایی که این دو نفر در حق من کردند را فراموش نمی‌کنم و نمی‌بخشم. آنها باعث نابودی کل مجموعه شدند و همه به تبعیض‌ها اعتراض داشتند. امیدوار بودم معاونت محصول بتواند این باند مافیایی را از بین ببرد، اما تنها توانست رئیس ایسیو را اخراج کند. تقریباً ده سال در تحقیق و توسعه کار کردم و خیلی از بی‌تجربه‌گی‌ها را در مدیران کوتوله دیدم که فقط ادعا داشتند. در نهایت خسته شدم و خودم را نجات دادم. حالا که مهاجرت کرده‌ام و در شرکت‌های خارجی کار می‌کنم، تازه فهمیدم مدیر تحقیق و توسعه واقعی یعنی چه و با چه معیارهایی کار می‌کند. در کروز، رئیس‌ها فقط ادعا داشتند و هیچ مهارتی نداشتند جز آویزان شدن از مدیر تحقیق و توسعه برای رسیدن به اهداف مالی. کروز برای من خوبی هم داشت و آن این بود که یاد گرفتم افراد شارلاتان را بهتر بشناسم و از آنها فاصله بگیرم.

با سلام، با وجود اینکه مدتی است از شرکت کروز استعفا داده‌ام و مهاجرت کرده‌ام، تصمیم گرفتم نظر خود را در اینجا بیان کنم. بسیاری از نظراتی که خواندم به مسائل اخلاقی مدیر مجموعه و برخی از افراد نزدیک به او اشاره داشتند. دلیل اصلی نوشتن این نظر، دیدن کلیپی از تحقیق و توسعه بود که فکر می‌کنم مدتی پیش در آپارات یا یک شبکه ایرانی مشاهده کردم. می‌خواستم نظر خود را آنجا بنویسم، اما چون دیگران در این صفحه نظر داده بودند، ترجیح دادم اینجا دلم را خالی کنم. در این کلیپ، بخشی از نمایشگاه قطعات خودرو نشان داده می‌شد و خانمی که مدتی همکار من بود و نماینده تحقیق و توسعه در این نمایشگاه بود، حضور داشت. این خانم یکی از افراد نزدیک و مشکوک در تحقیق و توسعه بود. او خانمی مجرد با سابقه کاری بالا بود که به گفته خودش از کودکی در کروز کار می‌کرد. این خانم که به آنتن مدیر معروف بود، از نظر فنی و علمی چیزی برای ارائه نداشت و ظاهراً کارش گزارش‌دهی افراد و جمع‌آوری داده برای مدیر مجموعه بود یا هنوز هم هست. در ابتدای استخدامم در شرکت، این خانم سعی کرد با من و دو خانم دیگر دوست شود. در آن زمان به دلیل عدم شناخت دقیق از او، نمی‌دانستم هدفش از پرسیدن سوالات شخصی و خصوصی درباره ارتباطات بیرون شرکت و مسائل دیگر چیست. همیشه فکر می‌کردم این اطلاعات را برای شخص دیگری جمع‌آوری می‌کند که احتمالاً بعداً برای برقراری ارتباط یا اهداف دیگر استفاده می‌شود. یک روز که با یکی از هم‌تیمی‌های آقا صحبت می‌کردیم، به مشکلات این خانم و برخی ارتباطات غیرکاری او با افراد در خط تولید و یکی از مسئولین اشاره کرد. وقتی تلفن‌های طولانی‌مدت او با مدیر مجموعه با لحن غیررسمی و صحبت‌های قبلی‌اش را مرور کردم، فهمیدم که او از طرف چه کسی و برای چه مأموریتی به سمت ما آمده است. نکته دیگری که بعداً برایم آشکار شد، عدم ارتباط خانم‌های قدیمی‌تر از من با او در مجموعه تحقیق و توسعه بود. من و یکی از دوستانم ارتباطمان را با او قطع کردیم و شاید خودمان را از یک تله برنامه‌ریزی‌شده نجات دادیم. هرچند که تا زمانی که من آنجا بودم، آزار و اذیت‌های این فرد همچنان ادامه داشت. این را هم بگویم که تا آن زمان هنوز افراد کاربلد و باسوادی در شرکت بودند که حداقل برای تحقیق و توسعه کمی اعتبار و آبرو خریده بودند.

سلام. با توجه به صحت کلیه مطالب درج شده در این صفحه، باید بگویم که واحد تحقیق و توسعه توسط مدیر آن اداره نمی‌شود، بلکه مدیر تنها به عنوان یک نماد حضور دارد تا نشان دهد که این واحد مدیر دارد. در واقع، مجموعه توسط نوچه‌های مدیر اداره می‌شود و او فقط با نوچه‌های خود و باند تحت هدایتش در ارتباط است و با بقیه همکاران کاری ندارد. فساد حاکم در مجموعه باعث شده بسیاری از همکاران، به ویژه از گروه ما در بخش نرم افزار، از شرکت بروند و این موضوع برای کسی اهمیت نداشته است. باید گفت تا زمانی که شرکت از چین کالا وارد می‌کند و به تحقیق و توسعه و محصول داخلی نیازی ندارد، این واحد را جدی نمی‌گیرد و حتی اگر نیروهای با تجربه هم بروند، برایشان مهم نیست. اما اگر روزی شرایط طوری شود که نتوانند از چین کالا وارد کنند و دچار مشکل شوند، آن‌وقت است که ارزش تحقیق و توسعه و مهندسان نخبه و با تجربه را درک می‌کنند. مدیریت ارشد باید بداند که اگر روزی شرایط اقتصادی کشور بهبود یابد و حقوق مهندسان نرم‌افزار در شرکت‌های دیگر افزایش پیدا کند، هیچ‌کس در واحد تحقیق و توسعه باقی نخواهد ماند.

بعد از نزدیک به یک دهه فعالیت در واحد تحقیق و توسعه الکترونیک، باید گفت بزرگترین اشتباه در چیدمان نیروهای این واحد توسط رئیس سابق (دومین رئیس) تیم ای‌سی‌یو انجام شد. این فرد که دوست صمیمی مدیر مجموعه بود، با معرفی افراد بی‌کفایت، بی‌سواد و دارای مشکلات شخصیتی برای سمت‌های کلیدی در بخش‌های سخت‌افزار، نرم‌افزار و تست، ضربه‌های بزرگی به مجموعه وارد کرد. برای مثال، فردی با تحصیلات دانشگاه نظامی را به عنوان مسئول تیم سخت‌افزار معرفی کرد که توانایی علمی و عملی کافی نداشت و تنها کارش بوق چک کردن بردهای PCB بود. در بخش نرم‌افزار نیز، علیرغم وجود افراد باتجربه، یکی از نوچه‌های خود را انتخاب کرد که حتی در مصاحبه‌های کاری در یک شرکت سوئدی مردود شده بود. برای تیم تست نیز فردی از دانشگاه آزاد را برگزید، در حالی که افراد با سابقه از دانشگاه‌های معتبری مانند امیرکبیر و شریف در تیم حضور داشتند. بعدها مشخص شد که رئیس سابق از انتخاب مسئول تیم تست راضی نبود، نه به دلیل عدم شایستگی، بلکه به دلیل عدم هماهنگی با خودش. همچنین، تیم مدیریت پروسس را تشکیل داد و فردی که هم‌اتاقی همسرش در دانشگاه آزاد بود را به عنوان مسئول معرفی کرد. این انتخاب‌ها باعث استعفای دومینوی افراد برجسته نرم‌افزار و مشکلات اخلاقی و رفتاری در تیم‌ها شد. مدیر مجموعه نیز با رفتارهای غیرحرفه‌ای و عدم نظارت کافی، باعث تشدید مشکلات شد. در نهایت، باندی از افراد خاص در واحد تحقیق و توسعه شکل گرفت که با معیارهای خودشان دیگران را ارزیابی می‌کردند و مزایا و پاداش‌ها را به نفع خود تقسیم می‌کردند. مدیر مجموعه نیز با ترفندهای مختلف، مشکلات را وارونه جلوه می‌داد و از تجربه کم مدیران ارشد سوءاستفاده می‌کرد. متأسفانه هیچ نظارتی بر رفتار این باند و مدیر مجموعه وجود ندارد و تلاش‌های معاونت محصول و منابع انسانی نیز بی‌نتیجه مانده است. مشاور تحقیق و توسعه، که داماد یکی از مالکان است، نیز با وجود هوش بالا، رفتارهای هیجانی و عدم تسلط بر اعصاب، مشکلات را چند برابر کرده است. با این حال، در برخی مسائل مالی و شخصی، تلاش‌های او قابل تقدیر است. مدیریت ارشد نیز با وجود آگاهی از مشکلات اخلاقی و مدیریتی مدیر تحقیق و توسعه، همچنان از او حمایت می‌کند و حتی در کلیپ‌های تبلیغاتی او را به عنوان نخبه معرفی می‌کند، در حالی که پرونده‌های اخلاقی او مسکوت مانده است.

سلام. وقتی بعد از این همه انتقادات از شخصیت و عملکرد ضعیف مدیر تحقیق و توسعه، مدیران ارشد هیچ تصمیمی برای برکناری او و اصلاح زیرمجموعه‌ها نمی‌گیرند، مشخص می‌شود که نظرات پرسنل در این مجموعه هیچ اهمیتی ندارد. نظرسنجی‌ها و گفتگوهای رو در رو با مدیران صرفاً حرکتی نمایشی و تشریفاتی است تا وانمود کنند که نظر کارکنان مهم است. در حالی که هر کسی که در این مجموعه کار کند می‌داند که نیروی انسانی برای آن‌ها ارزشی ندارد و نظراتشان اصلاً مهم نیست. اگر ذره‌ای به پرسنل اهمیت می‌دادند، تا الان به بخشی از نظرات آن‌ها در مورد مدیر تحقیق و توسعه و برآورده نشدن مطالباتشان واکنش نشان می‌دادند. متأسفانه این بی‌توجهی همیشه باعث خروج نیروها از مجموعه شده است، چرا که وقتی می‌بینند انسان‌های فرهیخته و علمی هیچ ارزشی برای مجموعه ندارند و فقط افراد چاپلوس، باندباز و بی‌سواد مورد توجه هستند، این نشان‌دهنده فساد در مجموعه است. متأسفانه مجموعه خیلی دیر متوجه خواهد شد که باید زودتر فساد داخلی را که مثل آتش شعله‌ور شده، ریشه‌کن کند تا نیروهای برجسته و توانمند خود را از دست ندهد. همه می‌دانند که در خارج از شرکت، برای مهندسان نرم‌افزار با تجربه کار وجود دارد و به راحتی می‌توانند شغل‌هایی با حقوق بالا پیدا کنند و شرکت را ترک کنند. اما یک شرکت سالم به راحتی نیروهای خود را از دست نمی‌دهد و به آن‌ها به چشم سرمایه نگاه می‌کند، نه برده. محیط کار مهندسی فنی باید محیطی آرام و علمی باشد، نه اینکه مثل پادگان اداره شود و با نظارت پادگانی و جو مسموم کنترل شود، به‌گونه‌ای که پرسنل احساس امنیت و راحتی در کار نداشته باشند.

سلام. من حدود ۸ سال سابقه کار در شرکت کروز دارم که حدود ۶ سال آن در واحد تحقیق و توسعه و بقیه در واحد بیزنس یونیت بوده است. زمانی که از واحد تحقیق و توسعه به بیزنس یونیت منتقل شدم، با وجود آگاهی از فضای سمی و مبهم تحقیق و توسعه، از نظر روحی به دلیل تغییرات ایجاد شده حال خوبی نداشتم. اما در ماه‌های اول فعالیت در بیزنس یونیت، اولین چیزی که برایم آشکار شد، شفافیت و سالم بودن محیط کار آن نسبت به تحقیق و توسعه بود. دلیل اصلی این موضوع، وجود مدیران بااخلاق و با شخصیت در بیزنس یونیت بود. این موضوع را با فضای سیاسی و افسرده‌ی تحقیق و توسعه مقایسه می‌کردم که نتیجه‌ی مافیای بین مدیریت آن و روسای تیم‌های نرم‌افزار، سخت‌افزار و مدیر پروژه‌ی سی‌یو بود. تازه متوجه شدم که کار کردن در محیط سالم چقدر می‌تواند درگیری‌های ذهنی بی‌دلیل را کاهش دهد. البته این مقایسه کاملاً نسبی است و به معنای ایده‌آل بودن بیزنس یونیت نیست. بسیار متاسفم که مدیریت ارشد علیرغم دریافت بازخوردهای فراوان، هیچ اقدامی برای از بین بردن مافیای تحقیق و توسعه انجام نمی‌دهد.

من به عنوان یک خانم، محیط تحقیق و توسعه را برای کار کردن خانم‌ها اصلاً توصیه نمی‌کنم. در مدت حضورم در آنجا، همیشه نگاه‌های ناپسند و آلوده مدیر تحقیق و توسعه به خانم‌ها را می‌دیدم که نشان‌دهنده محیطی فاسد بود و همین موضوع باعث خروج من از مجموعه شد. مدیر تحقیق و توسعه فردی بود که به دیگران برچسب می‌زد و با اکثر افراد مشکل داشت. رفتار مدیریتی ضعیف، نحوه حرف زدن توهین‌آمیز و بددهنی‌های او از جمله مشکلاتی بود که بسیاری از همکاران به آن اشاره کرده‌اند. از طرفی، شخص مالک شرکت و مدیران ارشد افراد خیرخواه و خوبی بودند و واقعاً جای تاسف است که مجموعه کروز با وجود چنین مدیران فاسدی، چهره بدی از خود نشان می‌دهد. من هیچ‌وقت نفهمیدم چرا مالک شرکت با وجود خروج نیروها و نارضایتی پرسنل، تغییری در مجموعه تحقیق و توسعه ایجاد نکرد. شنیده بودم که مالک شرکت به سلامت رفتاری پرسنل، به‌ویژه ارتباط بین پرسنل خانم و آقا، بسیار حساس است، اما تعجب می‌کنم چطور چنین مدیر فاسدی با نگاه‌های آلوده به پرسنل خانم را به عنوان مدیر تحقیق و توسعه انتخاب کرده بود. من کاملاً با نظر دیگران درباره ناکارآمدی مدیریت این شخص، باندبازی و سیستم نوچه‌پروری او موافق هستم. امیدوارم مدیران ارشد روزی بیدار شوند و برای تضمین سلامت محیط کاری، به‌ویژه برای پرسنل خانم و نیروهای آینده، اقدام جدی برای اخراج این فرد انجام دهند تا چهره شرکت توسط چنین افرادی خراب نشود. محیط تحقیق و توسعه به دلیل وجود نوچه‌های این مدیر، بسیار سمی و مافیایی بود و در نهایت باعث شد من از مجموعه خداحافظی کنم. حالا که دیگر آن نوچه‌ها و آن مدیر فاسد را نمی‌بینم، واقعاً در آرامش هستم.

به نام خدا و سلام. در آخرین نظرسنجی که توسط داماد یکی از مالکان شرکت برگزار شد، شرکت نکردم و مانند بسیاری از همکاران معتقد بودم که داده‌های کافی برای ایجاد تغییرات اساسی در لایه‌های مدیریتی و ریاست تحقیق و توسعه وجود ندارد. تا چند سال پیش، اصلاً نظرسنجی‌ای در شرکت برگزار نمی‌شد و تنها افرادی که جسور بودند یا مشکلات جدی با مافوق داشتند، به مدیریت ارشد بازخورد می‌دادند. البته این اقدامات معمولاً به ضرر منتقدان تمام می‌شد. یکی از این منتقدان، همکار ما با ۸ سال سابقه در تیم ICU بود که اخراج شد. روز اخراج او را به خوبی به یاد دارم؛ زمانی که برای کاری به واحد کارگزینی مراجعه کرده بودم، ناگهان مدیر واحد تحقیق و توسعه با صدایی بلند و بی‌احترام خواستار اخراج فوری او شد. این رفتار بسیار زشت و حقیرانه بود و تأثیر منفی زیادی بر فرهنگ سازمانی گذاشت؛ ایجاد ترس از انتقاد، بی‌تفاوتی به مسائل اخلاقی و ... . در سیستم‌هایی که مدیریت دیکتاتوری حاکم است، افراد معمولاً برخلاف میل باطنی خود بازخوردهای وارونه می‌دهند و برای تسکین وجدان خود، آن را با دلایلی توجیه می‌کنند. همین موضوع باعث می‌شود که برخی همکاران در رسانه‌های غیرسازمانی صدای انتقاد خود را بلند کنند و مسائلی که می‌توانست به صورت داخلی حل شود، علنی گردد. اگرچه در این نظرسنجی‌ها افرادی مانند من شرکت نکردند یا به دلایل شخصی محافظه‌کارانه رفتار کردند، اما همچنان معتقدم اگر مدیریت ارشد واقعاً به فکر تغییر باشد، داده‌های کافی برای این کار وجود دارد. راه‌حل ساده‌ای نیز برای بهبود این نظرسنجی‌ها وجود دارد: طرح سوالات شفاف، چندگزینه‌ای و کتبی (نه الکترونیکی) و بدون ذکر اسامی افراد. به نظر من، ارزش این کار بسیار بیشتر از تهیه فیلم‌های تبلیغاتی با حضور افراد منتخب است، زیرا همه کارکنان شرکت به نوعی سفیران شرکت در جامعه هستند که ماهیت واقعی شرکت را منعکس می‌کنند. با آرزوی سلامتی برای بنیان‌گذاران و جان‌سوزان کروز.

سلام و وقت بخیر. در اکثر پیام‌ها، همکاران به مشکل اصلی مجموعه یعنی مدیر نالایق و بی‌شخصیت اشاره کرده‌اند. این فرد آنقدر ضعیف است که برای حفظ جایگاه خود دست به هر رفتار غیرانسانی و دور از شرافت می‌زند. او معمولاً افرادی را برای پست‌ها انتخاب می‌کند که مطیع و چشم‌و‌گوش‌بسته باشند و مانند خودش زیرآب‌زن باشند. در سال‌های اخیر، این فرد چندین تیم را به بهانه‌های مختلف منحل کرده و سپس تحت عناوین جدید و با هدایت نوچه‌های خود دوباره تشکیل داده است. تقریباً همه همکاران قدیمی از مشکلات اخلاقی او آگاه هستند و برخی حتی مستندات مربوطه را در اختیار دارند. این مسائل آنقدر آشکار شده که حتی برخی افراد واحد منابع انسانی را در جریان قرار داده‌اند، اما متأسفانه مالکان شرکت به دلایلی نامعلوم تاکنون اقدامی برای برکناری او انجام نداده‌اند. برخلاف تبلیغات رسانه‌ها و فضای مجازی، آنچه من در این چند سال شاهد بوده‌ام این است که این شرکت با پرداخت حقوق نسبتاً خوب افراد نخبه را جذب می‌کند، اما فساد سیستم و مدیریت ضعیف باعث شده بسیاری از افراد از همکاری با شرکت دست بکشند. سلامت باشید.

در پیام‌ها دیدم فردی از مجموعه و مدیریت تعریف می‌کند، احتمالاً یکی از نوچه‌های مدیر تحقیق و توسعه است یا به او پول و موقعیت سازمانی خوبی داده‌اند که حالا در جواب پیام‌های منفی درباره مدیر، از او تعریف می‌کند. در حالی که هر کسی که با این مدیر کار کرده باشد می‌داند که او شخصیتی دروغگو، باندباز، بی‌ادب و بددهن است. وقتی در مجموعه بودم، مدیر تحقیق و توسعه دو نوچه داشت که یکی رئیس تیم نرم‌افزار و دیگری رئیس ICU بود. روزی که از مجموعه رفتم، فردای آن روز که دیگر چهره این افراد را نمی‌دیدم، بهترین روز زندگی‌ام بود. این افراد پلید، باندباز و چاپلوس بودند و به لطف مدیر تحقیق و توسعه به پول و جایگاه خوبی رسیده بودند. بقیه که در باند او نبودند، به جایی نمی‌رسیدند. از مالک کروز که آدم خوبی بود، بعید بود چنین افرادی را نگه دارد. نمی‌دانم چرا همان زمان این‌ها را اخراج نکردند! خروج نیروها به دلیل باندبازی مدیر تحقیق و توسعه بود. این فرد یک بیمار روانی است که باید در بیمارستان بستری شود. من اگر یک گاوداری داشته باشم، مدیریت آن را به او نمی‌سپارم، چه برسد به مدیریت تحقیق و توسعه. او آنقدر نالایق است که حتی برای این سمت هم بیش از حد است. مدیر آنقدر بددهن بود که فقط فحش و ناسزا می‌داد و با همه هر طور که دلش می‌خواست صحبت می‌کرد. خیلی‌ها به دلیل مشکلات اقتصادی مجبور بودند آنجا کار کنند، وگرنه حقوق کروز خوب بود. حقوق خوب در ازای خریدن زندگی، اعصاب و روان و شخصیت شما بود. توانایی‌های نیروها دیده نمی‌شد و فقط کافی بود در باند مدیر باشی تا رشد کنی، وگرنه هر تلاشی بی‌فایده بود. اگر مدیر با تو حال نمی‌کرد، به نحوی تو را از مجموعه حذف می‌کرد یا آنقدر اذیت می‌کرد که خودت فرار کنی. این را گفتم تا کسانی که آرزوی کار در کروز را دارند، قبل از هر اقدامی این‌ها را بدانند و از تجربه افرادی که وقت خود را در آن شرکت تلف کرده‌اند، استفاده کنند. کروز فقط اسمی دارد و در واقع یک پادگان است. در کروز، نیروی انسانی و شخصیت او هیچ ارزشی ندارد و همه به چشم یک برده دیده می‌شوند. چه وقت و عمری در آنجا هدر دادم که در نهایت فرار کردم تا به آرامش برسم و توانمندی‌هایم را در مجموعه‌های دیگر نشان دهم.

من به مدت سه سال در واحد تحقیق و توسعه کار کردم. این مجموعه محیطی است که توسط مدیر فاسد آن به اشتباه هدایت می‌شود. مدیر این واحد سیستم نوچه‌پروری دارد و قبلاً دو نوچه داشت که یکی از آن‌ها رفت و اکنون یک نوچه باقی مانده که به لطف مدیر به موفقیت‌های زیادی رسیده است. مدیر تحقیق و توسعه فردی بسیار بی‌ادب و بددهن است و خود را لات می‌داند. او تفاوت محیط مهندسی را با محیط چاله‌های میدانی نمی‌فهمد و با پرسنل به شیوه‌ای رفتار می‌کند که شایسته خودش است. افراد توانمند زیادی از این مجموعه فرار کرده‌اند و در عوض، رئیس‌های بی‌سوادی در آنجا حضور دارند. تمام این مشکلات به دلیل مدیریت فاسد این واحد است. در این مجموعه، افراد چاپلوس و لمپن مانند خود مدیر رشد می‌کنند و بقیه که ارتباطی با مدیر ندارند، عقب نگه داشته می‌شوند. مدیر تحقیق و توسعه بارها به دلیل مشکلات اخلاقی اش آشکار شده، اما تا زمانی که من آنجا بودم، هیچ اقدامی در این مورد انجام نشد.

می‌خواستم نکته‌ای را به دوستانی که این صفحه را مطالعه می‌کنند یادآوری کنم. افراد ممکن است به دلایل مختلف از یک مجموعه کینه به دل بگیرند یا برداشت‌های نادرستی از مدیریت و کار در آن مجموعه داشته باشند. من پس از چند سال فعالیت در این مجموعه، مطالب نادرست زیادی را در این صفحه مشاهده کرده‌ام. همین!

سلام، من بیش از دوازده سال سابقه کاری دارم که نه سال آن را در کروز گذرانده‌ام. این نه سال همراه با سختی‌های فراوان بود، اما دستاوردهای ارزشمندی هم داشت. مهم‌ترین دستاورد من، تلاش طولانی‌مدت برای اصلاح ساختار مدیریتی واحدمان بود. در واقع، با یک سیستم مافیایی مواجه بودیم که بر پایه ارزش‌های مادی بنا شده بود. متأسفانه خیلی دیر فهمیدم که دلیل اصلی وضعیت ناگوار منابع انسانی در کروز، بی‌توجهی به شرافت انسانی است. اگر روزی در موقعیتی قرار بگیرم که بخواهم مدیری انتخاب کنم، شرافت را به هر چیز دیگری ترجیح خواهم داد.

من به مدت ۷ سال، از سال ۸۷ تا ۹۴، در شرکت کروز کار کردم. به نظر من حتی فروش سیگار کنار خیابون بهتر از کار کردن در اون شرکت بود. با اینکه دو گواهینامه ثبت اختراع داشتم، هیچ حمایتی از من نشد و حتی برای کارهای خاصی که انجام می‌دادم، حقوق بیشتری دریافت نمی‌کردم. متأسفانه در اون شرکت، خایه‌مالی امتیاز خوبی داشت. خیلی چیزها هست که نه وقتش رو دارم و نه جراتش رو که فاش کنم. واقعاً جای کثیفی بود.

همکاران و مدیران بسیار بددهن و بی‌ادب، نگاه تحقیرآمیز و از بالا به پایین به کارمندان، فشار کاری بسیار زیاد و غیرانسانی، در مجموع تحقیر، توهین، برده‌داری، خرد شدن شخصیت و بی‌عدالتی؛ این‌ها چیزی است که در شرکت کروز تجربه کردم.

من به صورت تمام‌وقت در بخش دسته‌سیم شرکت کروز کار کردم. مدت همکاری من کمتر از یک سال بود و آخرین سال همکاری‌ام مربوط به سال ۱۳۹۹ است.

حدود یک ساعت معطل شدم تا یک نفر از جلوی حسینیه من را به اتاق مصاحبه برد. در اتاق سه نفر حضور داشتند که دو نفر از آنها سوال پرسیدند و یک نفر اصرار داشت که سوالی برای پرسیدن ندارد. با اینکه من برای موقعیت فروش درخواست داده بودم، اما برای سرپرست خط تولید مصاحبه کردند. چند مشکل شبیه‌سازی شده مطرح کردند که توانستم به آنها پاسخ دهم، اما مدام اصرار داشتند که اگر فرد خطایی کارش را قبول نکند، چه می‌کنی؟ عصبانی می‌شوی؟ دعوا می‌کنی؟ (نظرات بقیه دوستان هم در این مورد مشابه بود!). همه چیز خوب پیش رفت و قبول شدم (با اینکه اصلاً سابقه کارگاهی و صنعتی نداشتم). در آخر پرسیدند معدلت چقدر است؟ گفتم دانشجو هستم (با اینکه در رزومه‌ام ذکر شده بود!). با ناراحتی و عذرخواهی گفتند به دلیل دانشجو بودن امکان همکاری وجود ندارد. ساعت کاری هم از ۷ صبح تا ۷ شب بود و گاهی روزهای تعطیل هم باید کار می‌کردیم.

با من از شرکت کروز سایت ۳ تماس گرفته شد و برای مصاحبه ساعت ۱۵:۳۰ هماهنگ کردند. تا ساعت ۱۷:۰۰ در نگه‌بانی منتظر ماندم تا کسی بیاید و مرا برای مصاحبه ببرد. ابتدا به سوالات کتبی فارسی و انگلیسی و سپس اکسل پاسخ دادم. بعد از آن، مدیر بخش به صورت جداگانه با من صحبت کرد. سوالات او مربوط به دوران لیسانس من بود و من برخی مطالب را فراموش کرده بودم. او به طرز تحقیرآمیزی با سوالاتی که پاسخ نمی‌دادم برخورد کرد. علاوه بر این، سوالات بسیار شخصی مانند شغل پدر و مادر، خواهر و برادر، دانشگاه‌هایی که درس خوانده‌اند، وضعیت تأهل، محل زندگی و کار، و حتی اطلاعاتی درباره هم‌خانه‌ام پرسیده شد. برای بار دوم که زنگ زدند و زمان مصاحبه را مشخص کردند، من در سفر بودم و برنامه‌ام را به خاطر مصاحبه کنسل کردم و زود برگشتم. وقتی به کارخانه رسیدم، حراست گفت که کسی درباره مصاحبه هماهنگ نکرده و افرادی که با من قرار گذاشته بودند اصلاً آن روز حضور نداشتند. این بدترین نوع برخورد ممکن بود. بعد از کلی تماس که حراست گرفت، بالاخره کسی آمد و مرا به واحد مربوطه برد. یک آقای جوان از کارمندان با من مصاحبه کرد که اصلاً اطلاعی از نحوه مصاحبه نداشت و مرتب از من می‌پرسید چه سوالاتی باید بپرسد. رفتار او بسیار توهین‌آمیز بود و در حین مصاحبه سرش در گوشی بود و با کسی چت می‌کرد و می‌خندید. بعد از بازگشت، انتظار داشتم کسی به خاطر این سوءمدیریت و بی‌نظمی با من تماس بگیرد و حداقل عذرخواهی کند، اما هیچ‌کس تماس نگرفت. با توجه به اینکه کروز یک کارخانه بزرگ و معروف است، اما آنچه من دیدم نظم افتضاح و افرادی بی‌سواد و بی‌شخصیت بود. واقعاً خوشحالم که آنجا کار نمی‌کنم و هرگز برای این شرکت اپلای نخواهم کرد.

صبح یک روز سرد دی‌ماه برای مصاحبه به کارخانه یک شرکت معروف در بزرگراه فتح، کوچه نهم رفتم. بعد از کلی معطلی، تازه یادشان افتاد که مصاحبه‌شونده آمده است. بعد از آن، پیش سه نفر رفتم که مثل قاتل‌ها با من رفتار می‌کردند. یکی از آن‌ها مسن‌تر بود و دو نفر دیگر جوان‌تر. فرد مسن‌تر سوالی نمی‌پرسید، اما آن دو جوان سوال‌های خصوصی درباره خانواده‌ام می‌پرسیدند و اصلاً سوال فنی مطرح نکردند. فقط درباره ساعت کار، زمان صبحانه، ناهار و مرخصی صحبت کردند. تجربه‌ای بسیار بد و جهنمی بود. ساعت کارشان خیلی زیاد است و خدا به داد کارکنانش برسد. مصاحبه‌کننده‌ها بی‌کلاس و بی‌شعور بودند. یکی از آن‌ها کچل بود و انگار در اف‌بی‌آی کار می‌کرد. حیف این شرکت با این عظمت که چنین مصاحبه‌هایی دارد.

من به صورت تمام‌وقت در شرکت کروز به مدت ۳ تا ۵ سال کار کردم و آخرین سال همکاری‌ام سال ۱۴۰۰ بود.

در طول سه جلسه مصاحبه، هیچ سوال فنی پرسیده نشد و فقط به مسائل شخصیتی، سابقه کاری و توانایی تحمل فشار کاری پرداخته شد. کنترل خشم برایشان اهمیت زیادی داشت. ساعت کاری شرکت برای کارکنان کارخانه از ۷ صبح تا ۷ عصر است که ابتدا گفتند تا ساعت ۵ اجباری است، اما بعداً متوجه شدم که تا ساعت ۷ عصر باید در محل کار حضور داشته باشی. این شرایط کار باعث اختلال در زندگی شخصی می‌شود. محیط کار اصلاً مهندسی نیست، البته یک بخش R&D دارند که شرایط آن با کارکنان کارخانه کاملاً متفاوت است.

یک روز به من زنگ زدند و گفتند دوشنبه برای مصاحبه بیا. تاریخش اگر اشتباه نکنم ۲۴ مرداد بود. ما رفتیم و قرار مصاحبه من ساعت ۱۰ بود، اما کسی که قرار بود مصاحبه کند خیلی دیر آمد و نزدیک ساعت ۱۲ شد که یکی آمد دنبال من در حراست و رفتیم برای مصاحبه. خلاصه رفتم توی یک اتاق و یک آقایی که سنی هم نداشت و به نظر نمی‌رسید نیروی فنی باشد آمد و سلام کردیم و شروع کرد به سوال پرسیدن. بیشتر سوالاتش عمومی بود. مثلاً چون من بچه شهرستان بودم، همش سوال می‌پرسید که آخرین باری که دعوا کردی کی بوده؟ اگر عصبی بشی چیکار می‌کنی؟ یه جورایی واقعاً عصبیم کرد. کنارش دو تا سوال تخصصی خیلی راحت پرسید و گفت من به چیزی که می‌خواستم رسیدم. و گفتند تا هفته آینده اطلاع می‌دهند که قبول شدی یا نه. اما زنگ نزدند و بعد از سه هفته خودم زنگ زدم که گفتند رد شدی که خیلی خندم گرفت. البته من قبل از آن در مپنا هم مصاحبه داده بودم که یک ماه بعد جوابش آمد و آنجا قبول شدم، خداروشکر.

من چندین سال بعد از تسویه حساب و کار در شرکت کروز، که الان هفت سال از آن می‌گذرد، با آن شرکت مشکلات زیادی دارم. هر بار که به شرکت‌های خودروسازی یا شرکت‌های بزرگ دیگر برای شغلی که می‌خواهم مراجعه می‌کنم، اجازه نمی‌دهند تایید شوم. حتی اگر در مصاحبه قبول شوم و تایید هم بشوم، با بهانه‌های مختلف نه حقوقم را می‌دهند و نه اجازه می‌دهند به جایی برسم. خودم هم نمی‌دانم چرا، انگار هرچه تلاش می‌کنم باز هم همان آش و همان کاسه است. با اینکه الان در یک محیط حسابداری کار می‌کنم، حتی اجازه پیشرفت به من نمی‌دهند. بعضی وقت‌ها به مهاجرت فکر می‌کنم، اما بعد می‌گویم مگر چه گناهی کرده‌ام؟ من فقط کاری را انجام دادم که بتوانم به شغل مورد نظرم برسم، اما نگذاشتند و بعد تسویه حساب کردند. مشکل کجاست؟ آینده من در نتیجه تصمیمات اشتباه مدیریت آن شرکت در حال نابودی است.

من به مدت 5 سال در شرکت کروز کار کردم و می‌خواهم تجربیاتم را برای کسانی بنویسم که آرزوی کار در چنین محیطی را دارند. کار کردن خوب است، اما نه به هر قیمتی. نه به قیمت از دست دادن شخصیت، اعتماد به نفس و عزت نفس. در کروز، شما باید مطیع و فرمانبردار باشید، زیرا غیر از این چیزی را قبول ندارند و ممکن است به بهانه‌های مختلف از کار معلق یا اخراج شوید. حقوق خوبی می‌دهند، اما به نظر من این حقوق با حجم کاری که از شما می‌کشند، تناسبی ندارد و آدم روز به روز شکسته‌تر می‌شود. اضافه کاری‌های اجباری در روزهای جمعه، شیفت‌های 12 ساعته و حتی نگه‌داشتن ما تا شب با حقوق ناچیز، از جمله مشکلات بود. حتی دوره‌ای ما را به شیفت شب از 7 صبح تا 7 شب فرستادند که برای خانم‌های متأهل و مخصوصاً بچه‌دار بسیار سخت بود. برخی از نیروهای با سابقه به همین دلیل استعفا دادند، اما برای شرکت از دست دادن نیروهای قدیمی مهم نبود. هدف اصلی شرکت فقط تولید بیشتر و سود بیشتر است. شیفت‌های چرخشی سه شیفتی اجباری بود و حتی یک روز قبل تهدید می‌کردند که اگر نیایید، عواقبش با خودتان است. در حالی که در قانون کار هیچ اضافه کاری اجباری وجود ندارد. کروز واقعاً یک جهنم تمام‌عیار است. شیفت کاری من از 3 تا 11 شب بود و عملاً از ساعت 1 بعدازظهر درگیر آماده‌شدن و رفتن به سرکار بودم، چون غذا نمی‌دادند و باید برای شام غذا تهیه می‌کردم. شب تا به خانه برسم ساعت 12 می‌شد و در این پنج سال اصلاً معنی زندگی را نفهمیدم. زندگی برایم در دو مرحله خلاصه می‌شد: کار و خواب. در سالن‌های تولید، اوضاع خوب نبود. همکاران بسیار بی‌عصبا و بددهن بودند که روی شخصیت آدم تأثیر مستقیم می‌گذاشت. فشار کاری به حدی بود که انسانیت کنار می‌رفت و از لطافت و زنانگی دور می‌شد. خلق و خوی جنگنده ایجاد می‌کرد و آدم را بسیار بددهن می‌کرد. در هر دقیقه از کار، خشم همراهتان بود؛ به خاطر بی‌عدالتی‌ها، سختی کار و فشار کاری زیادی که از سوی مدیران تحمیل می‌شد. به همین دلیل در مصاحبه‌هایشان درباره کنترل خشم سؤال می‌کنند، چون در محیط کار به شدت با آن سر و کار دارید. در کل، اگر به رشد شخصیت، احترام، عزت نفس و اعتماد به نفس خود اهمیت نمی‌دهید و می‌توانید به راحتی از انسانیت بگذرید و طبق قانون جنگل پیش بروید، به کروز بروید. در غیر این صورت، اصلاً توصیه نمی‌کنم. کروز در این پنج سال کاری کرد که از رشته، درس و علاقه‌ام عقب بیفتم و اعتماد به نفسم را به حدی پایین آورد که نمی‌توانم برای شرکت‌های دیگر رزومه بفرستم، چون همیشه حس می‌کنم کافی نیستم و باید بیشتر تلاش کنم. از جاهایی که به کارکنانشان احترام نمی‌گذارند و آن‌ها را ارزشمند نمی‌دانند و سیستم برده‌داری را در شرکتشان پیاده کرده‌اند، فرار کنید. حداقل برای احترام به شخصیت خودتان.

سلام. متأسفانه توانایی‌های شما در این شرکت دیده نمی‌شود و دیدگاه‌های شرکت نسبت به نیروی کار (حتی فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های برتر و افراد با تجربه) این است که اگر فردی کروز نباشد، نمی‌تواند جای دیگری کار پیدا کند. همواره نگاه بالا به پایین وجود دارد. اکثر روسا افراد بی‌سوادی هستند و آنقدر از جایگاه خود مطمئن‌اند که هر طور بخواهند با نیروهای زیردست خود رفتار می‌کنند. فرهنگ کاری که مدیر نالایق مجموعه پایه‌ریزی کرده، طوری است که مسائل همیشه به نفع افراد مافوق تمام می‌شود. فضای حاکم به دلیل این افراد کاملاً سمی است. در سه سال اخیر، تقریباً ۹۰ درصد نیروهای باسابقه به دلیل عدم رشد سازمانی یا عدم توجه به مطالباتشان، شرکت را ترک کرده‌اند. همین موضوع باعث شده افرادی که اخیراً وارد مجموعه می‌شوند، در عرض یکی دو سال اول به فکر اپلای یا جابجایی باشند. بازی با اعصاب و روان نیروها نیز در برخی نظرات اشاره شده است. یاعلی.

درود. سیستم حاکم بر شرکت متأسفانه دیکتاتوری محض است و به نیروی کار به عنوان سرمایه نگاه نمی‌شود. مصداق بارز این موضوع را می‌توان در استعفای نیروهای با سابقه ده‌ساله و بیشتر از واحد تحقیق و توسعه مشاهده کرد. این نیروها که دارای تجربه و دانش عملی فراوانی هستند، به دلیل سیستم کوتوله‌پروری مدیریت تحقیق و توسعه، به راحتی شرکت را ترک می‌کنند. مشکل زمانی حادتر می‌شود که برخی از افراد، از جمله خود مدیر مجموعه، با وجود مشکلات اخلاقی همچنان در مجموعه حضور دارند. متأسفانه برخی از این افراد حتی ارتقای سازمانی از درجه ریاست به مدیریت و از مدیریت به معاونت داشته‌اند. به عبارت دیگر، چیزی به نام اخلاق در این مجموعه وجود ندارد. کامروا باشید انشاالله.

سلام. برای افرادی که از دانشگاه‌های برتر فارغ‌التحصیل شده‌اند، همکاری با واحد تحقیق و توسعه شرکت کروز به دلایل زیر اصلاً توصیه نمی‌شود: ۱- سطح کاری که انجام می‌دهید در مقایسه با توانایی‌های شما بسیار پایین است و شاید در حد یک تکنسین باشد، زیرا اکثر کارها قبلاً انجام شده است. ۲- سیستم کاملاً کوتوله‌پرور و چاپلوس‌پرور است، موضوعی که سایر همکاران نیز به آن اشاره کرده‌اند. ۳- واحد تحقیق و توسعه الکترونیک کاملاً بی‌قانون است و مدیر آن هر کسی را که بخواهد بالا می‌کشد و هر کسی را که حال نکند زمین می‌زند. متأسفانه مدیریت ارشد، علی‌رغم انتقادات و مسائل اخلاقی، هیچ تلاشی برای برکناری او نمی‌کند. ۴- فضای کاری افسرده‌کننده و اضطراب‌آور است، زیرا به دلیل سیستم زد و بند، مجبورید مشکلات کاری زیادی را که عمدتاً از سوی مافوق‌ها به شما تحمیل می‌شود، تحمل کنید. ۵- در شرکت کروز چیزی به نام احترام وجود ندارد. مافوق‌ها به بهانه اولویت کار شرکت، با هر ادبیاتی که بخواهند با شما صحبت می‌کنند. حتی داماد مالک شرکت که تحصیل‌کرده خارج است، علیرغم تحصیلات عالی، فاقد هرگونه شعور و ادب است و با افراد به‌صورت تحقیرآمیز صحبت می‌کند. این فرد آنقدر نیاز به دیده شدن دارد که گاهی در صحبت‌هایش محل تحصیل و ... را به رخ دیگران می‌کشد و همین باعث شده در همه امور دخالت کند. ۶- سیستم حاکم، برده‌داری نوین است و افکار حاکم برای افراد تحصیل‌کرده نخبه و غیرتحصیل‌کرده یکسان است. نمونه بارز آن دوره ابزارسازی است. ۷- مدیران و روسا کاملاً دنبال منافع شخصی خود هستند و اگر بتوانند کارشناسان را قربانی منافع خود کنند، از آن دریغ نمی‌کنند.

وقت بخیر و عرض ادب به همه دوستان. من در چند شرکت کار کرده‌ام و می‌دانم که مشکلات زیادی در هر سازمانی وجود دارد، حتی در سازمان‌های دولتی. شنیده‌ام که شرکت کروز دستمزد خوبی دارد و زمان کاری‌شان به گونه‌ای است که اضافه کار را محاسبه می‌کنند. به همین دلیل در سایت شرکت کروز فرم پر کردم و منتظرم با من تماس بگیرند. این را گفتم تا دوستانی که از مشکلات شرکت‌ها می‌گویند بدانند که من آرزو دارم در آنجا کار کنم. اگر کسی بتواند کمکم کند، بسیار ممنون می‌شوم و برایش دعا می‌کنم. شرایط خانوادگی‌ام به گونه‌ای است که حتماً باید این کار برایم فراهم شود.

متأسفانه با وجود اینکه این شرکت بزرگی است، محیطی غیرحرفه‌ای دارد و مدیران آن بسیار ضعیف عمل می‌کنند. هیچ عدالتی در ارتقا و رشد افراد وجود ندارد و ملاک پیشرفت، رابطه‌ای و بر اساس چاپلوسی است. بخش منابع انسانی بسیار ضعیف است و هیچ نظارتی بر رفتار مدیران انجام نمی‌شود. هیچ انتقادی شنیده نمی‌شود و همیشه مشکل از جانب شماست. با وجود برخی مزایا، اگر به دنبال آرامش و تعادل در زندگی خود هستید، وارد این شرکت نشوید.

درود به قشر زحمت‌کش و شریف جامعه. به نظر من نوشتن برخی نظرات در اینجا چندان مناسب نیست و آرزو می‌کنم فرهنگ کار در جامعه نهادینه شود تا هر کارمند یا کارگر بتواند به‌طور مستقیم مطالبات خود را از کارفرما مطرح کند. این قشر زحمت‌کش تمام تلاش خود را می‌کند تا با تحمل رنج و مشقت، آسایش را برای خانواده‌شان فراهم کنند. متأسفانه زمانی این موضوع دردناک می‌شود که افراد، علیرغم شایستگی و زحماتشان، به حقوقی که شایسته آن هستند نمی‌رسند و به دلیل شرایط بد اقتصادی و مسئولیت‌های خانوادگی، مجبور به تحمل بی‌احترامی و تعرض می‌شوند. من خود شاهد سوءاستفاده‌ها و رفتارهای غیراخلاقی، به‌ویژه با خانم‌ها، بوده‌ام. اتفاقات ناگوار و غیراخلاقی که در واحد تحقیق و توسعه شرکت توسط مدیر و یکی از روسا برای چند نفر از خانم‌ها رخ داد، همیشه ذهنم را آزار می‌دهد. این افراد، علیرغم گزارش موضوع به واحد منابع انسانی، ناامیدانه شرکت را ترک کردند، در حالی که افراد خطاکار همچنان در مجموعه حضور دارند و حتی ارتقا هم گرفته‌اند. هر بار که به یاد حالات روحی دوستم می‌افتم که در پاسخ به درخواست ارتقایش با پیشنهاد شرم‌آور مدیر (ملاقات خصوصی) مواجه شد، قلبم به درد می‌آید. او روزهای سختی را گذراند و بین گفتن موضوع به همسرش و نگرانی از پیامدهای آن گیر کرده بود. روزهایی که در تلاطم افکار منفی و انتقام‌جویانه بود، اما چون نمی‌توانست کاری انجام دهد، هر روز شکسته‌تر از دیروز می‌شد. برخی از خانم‌ها موارد مشابه را علنی کردند، اما متأسفانه هیچ اقدام درخوری از سوی منابع انسانی یا مدیریت عامل انجام نشد. این مطلب را با اکراه نوشتم تا تأییدی بر برخی نظرات دیگران باشد که به رفتارهای ناشایست مدیر مجموعه اشاره کرده بودند. در مورد فضای سمی واحد تحقیق و توسعه نیز با بسیاری از نظرات موافقم. متأسفانه در سمت‌های کلیدی، افرادی با سطح سواد و روابط اجتماعی پایین قرار گرفته‌اند که انگیزه افراد مستعد را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. به قول شاعر: هست از پس پرده گفتگوی من و تو / چون پرده در افتد نه تو مانی و نه من. یا حق.

سلام دوستان، وقت همگی بخیر. چند روز پیش یکی از دوستان این صفحه را به من معرفی کرد و من هم از این فرصت استفاده می‌کنم تا نظراتم را با شما فرهیختگان در میان بگذارم. واقعیت این است که تعداد شرکت‌های فعال در حوزه خودرو و الکترونیک خودرو در ایران کم است و این باعث شده رقابت بین کارفرماها کاهش یابد. کارفرماها می‌دانند که با حقوق کمی بالاتر می‌توانند افراد بااستعداد را جذب کنند و به دلیل عدم تعادل عرضه و تقاضا، همیشه دست بالا را دارند و بر اساس قوانین شخصی و شبه‌سازمانی عمل می‌کنند. شرکت خصوصی است و شاید حق داشته باشد. من به عنوان کارشناس مسئول واحد تحقیق و توسعه الکترونیک، با این شرایط کنار آمده‌ام و بیش از هشت سال است که علیرغم حواشی، مسائل اخلاقی، بی‌عدالتی‌ها و بازی‌های سیاسی مدیریت و روسای تیم‌ها، وظایفم را انجام می‌دهم. چیزی که اخیراً آزاردهنده شده، نظرسنجی‌های تشریفاتی و نتایج همیشه مثبت آن است که با واقعیت‌های مجموعه تناقض زیادی دارد. آخرین نظرسنجی که توسط مشاور تحقیق و توسعه انجام شد، رویکرد جالبی نداشت و با برگزاری جلسات رودرو، محرمانه بودن نظرسنجی را از بین برد. متأسفانه مشاور، که داماد یکی از صاحبان شرکت است، شخصیت کینه‌ای مدیرش را نمی‌شناسد و نحوه برخورد مدیر با منتقدان برای افراد قدیمی کاملاً مشخص است. سطح محافظه‌کاری در مجموعه به شدت افزایش یافته و کسی انتقاد نمی‌کند، که این به نفع روسا و مدیران تمام می‌شود. دو سال پیش، معاونت محصول فضایی ایجاد کرد که بسیاری از کارشناسان تحقیق و توسعه برای بیان مشکلات انباشته‌شده به او و واحد منابع انسانی مراجعه کردند. اعتراضات و نکات منفی علیه مدیر تحقیق و توسعه و برخی روسای او به حدی بود که بحث اخراج او تا عید آن سال مطرح شد. بخشی از این مسائل به پرونده اخلاقی او مربوط می‌شد. حالا با وجود این داده‌ها، مشاور دوباره نظرسنجی انجام داده و منتقدان را شناسایی می‌کند. اگرچه بخشی از سوالات نظرسنجی مربوط به کل شرکت است، اما من و برخی کارکنان معتقدیم داده‌های کافی برای حل مشکلات و فضای سمی تحقیق و توسعه وجود دارد، اما اراده مدیریت ارشد برای تغییر وجود ندارد. با آرزوی کامیابی و سربلندی.

من از کار در کروز بسیار راضی بودم. به دلیل مشکلات خانوادگی مجبور به ترک آن شدم، اما فوق‌العاده از کار در آنجا راضی بودم. کروز بهترین جایی بود که در آن کار کرده‌ام و آرزو دارم دوباره به آنجا برگردم.

سلام. قبل از هر چیز از کسانی که این صفحه را ایجاد کردند تشکر می‌کنم. تقریباً همه دوستان بر مزایا و معایب این شرکت اتفاق نظر دارند و نظر من هم کاملاً درست است. چیزی که به نظر من در اینجا از قلم افتاده، بحث دیکتاتوری و سیستم ارباب رعیتی حاکم بر فضای شرکت است که شاید در برخی موارد به دلیل اندازه شرکت توجیه‌پذیر باشد، اما در بلندمدت آزاردهنده است. نمونه آن مرخصی‌های اجباری است که دیکته می‌کنند و معمولاً تا آخر سال با کمبود مرخصی مواجه می‌شویم. مسئله دیگر، شوآف کردن کارهاست. اکثر افراد قدیمی که سمت گرفته‌اند، افراد بی‌سواد و نالایقی هستند که تنها هنرشان چاپلوسی و بزرگ‌نمایی کارهای کوچک و سنگ‌اندازی در مسیر افراد باسواد و کاربلد است. البته ظاهراً مدیریت ارشد هم با این قضیه مشکلی ندارد، چرا که به اندازه کافی چنین مسائلی فیدبک داده شده است. مسئله بعدی این است که پیشرفت کاری در این سازمان بسیار محدود است و معمولاً به دلیل زد و بندهایی که بین مدیر مجموعه و برخی افراد معتمد او وجود دارد، این فرآیند به صورت سلیقه‌ای انجام می‌شود. به همین دلیل بعد از یک سال کار کردن در این مجموعه، وارد فاز مقایسه شده و مدام به فکر تغییر سازمان می‌افتی. علاوه بر آن، اخراج کردن نیروها در این مجموعه مثل آب خوردن است و به همین دلیل نمی‌توان به آن اعتماد کرد. مرسی از همه.

سلام. فضای حاکم بر واحد تحقیق و توسعه الکترونیک بسیار نامناسب است. همان‌طور که در برخی نظرات دیگر هم اشاره شده، مدیریت این واحد در دست فردی نالایق و بی‌کفایت است که شخصیتی متقلب و دروغگو دارد. این فرد نمونه‌ای بارز از یک مدیر ضعیف است و روش مدیریتش هیچ چهارچوب مشخصی ندارد. او برای ارتقای افراد، شرط اصلی را مطیع‌بودن محض قرار می‌دهد، به همین دلیل اکثر افراد زیردستش دقیقاً شبیه خودش ضعیف و فاقد عزت‌نفس هستند. متأسفانه در طول این چند سال و علیرغم برخی اتفاقات اخلاقی، مدیریت ارشد هیچ اقدام خاصی برای برکناری او و برخی از دست‌نشانده‌هایش انجام نداده و تا جایی که توانسته‌اند موضوع را مسکوت گذاشته‌اند. این واحد آن‌قدر بی‌برنامه و بی‌نظم است که به راحتی نیروهای با‌سابقه‌اش را از دست می‌دهد. به کسی که برایش عزت‌نفس و احترام مهم است، اصلاً چنین جایی را توصیه نمی‌کنم. همچنین در این واحد، داشتن خروجی کار اصلاً اهمیت ندارد و تفاوت چندانی بین کسی که سخت کار می‌کند و کسی که کم‌کاری می‌کند وجود ندارد. شاد باشید.

سلام، من حدود ۸ سال است که در شرکت کروز کار می‌کنم و تجربه شخصی و کاری خودم را برای کسانی که دوست دارند در این شرکت مشغول به کار شوند، به اشتراک می‌گذارم. من تجربیات دیگران را خوانده‌ام که ۹۰ درصد آن‌ها از بیرون شرکت و در حد مصاحبه بوده و بقیه در رده‌های بالایی که در قلب و وسط جهنم کروز کار نکرده‌اند. تجربه من از خود کروز این است: محیطی بسیار وحشتناک، استرس بالا، اضطراب و هر بیماری جسمی و روحی که فکر کنید در این شرکت به آن دچار می‌شوید. واقعاً در وصف محیط زشت و وحشتناک آنجا عاجزم و کلمه‌ای در خور و شأن آن نیست. برده‌داری نوین اولین چیزهایی است که یاد می‌گیرید: له کردن دیگران، خرد کردن، فحاشی و آسیب زدن. قانون جنگل در آنجا حاکم است؛ یا باید بخوری یا خورده می‌شوی. هیچ مزایای خوبی ندارد، فقط دلمان را خوش کرده‌ایم که سرویس رفت و آمد و حقوق داریم. در تابستان کولر نیست و ماشین یک ساعت در گرما می‌ماند و باید بروی و در آن بنشینی تا حرکت کند. در زمستان هم از شدت سرما نمی‌دانی کجا بروی و پناه بگیری. حقوق هم که خداروشکر سر و ته آن را می‌زنند و وقتی اعتراض می‌کنی، چنان توجیهت می‌کنند که احساس می‌کنی به شرکت بدهکاری. شرکتی که ۱۵۰۰ نفر از کارکنانش مساعدتی و مشکل حاد جسمی دارند، پس بدانید چطور کار می‌کنند. من کارشناسی فناوری اطلاعات دارم ولی با مدرک دیپلم وارد شدم. جای پیشرفت و ارتقا وجود ندارد و همه‌اش کارگری خفت و خواری است. اگر پارتی داشته باشی، می‌توانی بروی بالا. مدیران بی‌نهایت نالایق و طبقه متوسط که کارشناسان و سرپرستان هستند، بی‌نهایت وحشی، بددهن و ظالم هستند. در کل، برای سلامت روح و روان و جسم، خواهشاً اصلاً برای ورود به هیچ‌گونه واحد این شرکت اقدام نکنید، حتی اگر مجبور باشید از نبود کار. کروز باتلاقی وحشتناک است و من حتی به نزدیکانم توصیه‌اش نمی‌کنم. همه مردم عزیز لیاقت بهترین‌ها را دارند، ولی اینجا همه چیز را از دست می‌دهی: انسانیت، شعور و هر چیز خوبی که داری. اگر برایتان مهم نیست که انسان نباشید و هم‌نوع خود را له کنید، کروز مناسب‌ترین مکان برای شماست.

من این صفحه را به طور اتفاقی پیدا کردم و پس از خواندن نظرات، تصمیم گرفتم نظر خودم را درباره واحد تحقیق و توسعه الکترونیک این شرکت بیان کنم. امیدوارم مفید واقع شود. هدف اصلی این واحد، داشتن یک ویترین برای بازدیدکنندگان، به ویژه از نهادهای دولتی است. ظاهر واحد شیک است، اما باطن آن بسیار ناخوشایند است. تجربه ۷ ساله من ثابت کرده که خروجی کار در این مجموعه اصلاً مهم نیست و مالکان شرکت از آن به عنوان ابزاری برای پولشویی استفاده می‌کنند. همانطور که در برخی نظرات اشاره شده، فضای حاکم بر این واحد بسیار سمی و آلوده به انواع تخلفات است که دلیل اصلی آن، توطئه‌های رئیس بخش سخت‌افزار، رئیس بخش نرم‌افزار و مدیریت ناکارآمد این واحد است. این افراد به جای فکر کردن به رشد مجموعه، بیشتر به منافع شخصی و حفظ جایگاه خود فکر می‌کنند. سمی‌ترین فرد این مجموعه، رئیس بخش سخت‌افزار است که فارغ‌التحصیل دانشگاه نظامی است. او آنقدر فرد پلیدی است که تاکنون باعث فرار چندین نفر از افراد شایسته شده است. در صفحات اجتماعی مانند لینکداین، او از جذب نخبه‌ها و میهن‌پرستی صحبت می‌کند. رئیس بخش نرم‌افزار نیز فردی سیاسی و طراح اصلی توطئه‌هاست. این افراد به کمک مدیر مجموعه، با بهانه‌های مختلف مانند پروسه‌های ماتریسی، هرکس و هر پروژه‌ای را که بخواهند، زمین می‌زنند. خدا می‌داند که چطور با اعصاب و روان افراد بازی می‌کنند. متأسفانه، کج‌فهمی‌ها، کم‌تجربگی و اشتباهات محاسباتی داماد مالک شرکت (که از نظر روانی فردی روان‌پریش و هتاک است) باعث شده چنین افرادی در مجموعه جولان دهند. مدیر مجموعه فردی عیاش و بی‌پروا است که از هیچ کار خلافی ابایی ندارد و ظاهراً با مدیریت بالادستی زد و بند دارد. متأسفانه، افرادی که در دوره‌های مختلف از او انتقاد کرده‌اند، به طرز فجیعی اخراج شده‌اند یا می‌شوند. در بین اخراج‌شدگان، کارشناسان با بیش از ۸ سال سابقه، روسا و مدیران پروژه‌هایی با سابقه ۵ تا ۱۰ سال نیز دیده می‌شوند. در سال‌های اخیر، فردی با سمت معاونت محصول استخدام شد که تخلفات اخلاقی و مدیریتی مدیر مجموعه را افشا کرد. اما به دلیل ارتباط فامیلی با مدیریت عامل و فساد و زد و بندهای قدیمی، او نیز نتوانست کاری از پیش ببرد. در نتیجه، آمار استعفا و خروج از شرکت به سطح سال‌های قبل بازگشت و ۹۰ درصد افراد این واحد دارای سابقه کمتر از ۳ سال هستند. به عبارتی، امنیت شغلی در این مجموعه وجود ندارد. از نظر سطح کاری، اکثر کارها یدی است، مانند انجام تست‌ها، که ممکن است برای بسیاری جذاب نباشد.

با سلام به کارجویان عزیز، به عنوان کسی که بیش از شش سال در واحد تحقیق و توسعه به عنوان کارشناس فعالیت کرده‌ام، نکاتی را بیان می‌کنم که ممکن است مفید باشد. اگرچه در نگاه اول به نظر می‌رسد این شرکت از نظر حقوق و مزایا شرایط بهتری نسبت به برخی شرکت‌ها دارد، اما باید توجه کنید که این مزایا به قیمت از دست دادن آرامش، اعصاب و عزت نفس شما تمام می‌شود. در این شرکت، به ویژه در واحد تحقیق و توسعه، شاهد عدم شایسته‌سالاری، چاپلوسی، رشد بی‌دلیل افراد بی‌لیاقت و مشکلات دیگر هستیم. جو حاکم بر این واحد به دلیل مدیریت نالایق بسیار سمی و افسرده‌کننده است. زنجیره قدرت شامل مدیر واحد تحقیق و توسعه و دو نفر از روسای مجموعه است که یکی از آن‌ها فارغ‌التحصیل دانشگاه امام حسین است و از نظر علمی بسیار ضعیف و از نظر اخلاقی فاجعه‌بار و فردی کاملاً روانی است. سیستم این شرکت انتقادپذیر نیست و اخراج‌ها به صورت خودکامه و ناگهانی انجام می‌شود. مشاور تحقیق و توسعه نیز داماد مالک شرکت است که فاقد تجربه مدیریتی و ثبات شخصیتی است و به راحتی تحت تأثیر مدیر تحقیق قرار می‌گیرد. واحد HR در این سازمان کاملاً بی‌اثر است. همچنین، قراردادهای کوتاه‌مدت این شرکت ریسک کار کردن را افزایش می‌دهد. در مدت فعالیت من در این شرکت، مشکلی در پرداخت حقوق ندیدم و مالکان شرکت را افراد خوبی می‌دانم، اما مشکل اصلی مدیریت لایه‌های میانی است که عمدتاً افراد نادرست و نالایق هستند. موفق باشید.

سلام بچه‌ها، من تازه می‌خوام برم شرکت کروز برای مصاحبه. فرم پر کردم و می‌خواستم بدونم که چندتا خط تیغ روی بدنم دارم و آیا این موضوع ممکنه براشون مهم باشه؟ چون خیلی می‌ترسم موقع استخدام به این چیزا گیر بدن و اذیتم کنن.

این شرکت فاقد اخلاق و انسانیت است و رفتار مدیران آن کاملاً غیرحرفه‌ای است. پزشک این سازمان به خود اجازه می‌دهد به انواع سمت‌های شغلی توهین کند و کارکنان را بدون هیچ دلیل منطقی اخراج می‌کند. همچنین، افراد تنها با داشتن پارتی و روابط خاص ارتقا می‌گیرند، در حالی که نیروهای جدید با وعده‌های ارتقا وارد مجموعه می‌شوند.

سلام وقت همگی بخیر. من دو بار برای مصاحبه در شرکت کروز دعوت شدم، یک بار در سال ۱۴۰۱ و بار دیگر در سال ۱۴۰۳. هر بار به دلایل عجیبی کار ناتمام می‌ماند. یعنی نه می‌گفتند بیا و نه می‌گفتند رد شدی. بار اول فقط یک تماس تلفنی بود که در آن شرح شغل و چند سوال فنی بسیار ساده پرسیده شد و بعد گفتند برای جلسه مصاحبه حضوری هماهنگ می‌کنیم، اما بعد از آن هیچ خبری نشد. در تیر ۱۴۰۳ دوباره رزومه فرستادم و به مصاحبه رفتم. ابتدا از من تست هوش گرفتند که تقریباً ۸۰ درصدش را پاسخ دادم. سپس مصاحبه فنی انجام شد، اما تنها چیزی که نپرسیدند سوال فنی بود! تمام صحبت ما حول این موضوع بود که چرا می‌خواهم در این شرکت کار کنم. درست است که این سوال مهمی است، اما اینکه یک ساعت و نیم سه نفر از تیم مصاحبه کننده فقط همین موضوع را بپرسند، عجیب بود. به نظر می‌رسید راضی هستند و قرار شد پاورپوینت‌هایی که برای ارائه کارهایم آماده کرده بودم را نشان دهم، اما گفتند وقت کم است و هفته بعد دوباره بیا. الان دو ماه گذشته و خبری نشده! من با همان رزومه و پاورپوینت‌ها توانستم از یک شرکت انگلیسی پیشنهاد شغلی بگیرم و الان روی چیزهایی کار می‌کنم که همیشه آرزویش را داشتم. نمی‌گویم کروز بد است، اما روند مصاحبه کاملاً شانسی است. متأسفانه افراد با‌سواد و فنی در تیم مصاحبه‌کننده یا وجود ندارند یا شما را به چشم رقیب می‌بینند و اگر قوی باشید، اجازه نمی‌دهند پیش بروید. با چند نفر که در آنجا کار می‌کنند صحبت کردم و می‌گویند اگر در شرکت معرف داشته باشید، در روند مصاحبه بسیار تأثیرگذار است. انتقاد من این است که مصاحبه را باز نگذارید و بالاخره پاسخی بدهید. اغلب چیزهایی که به عنوان مزیت مطرح می‌کنید، حق مسلم نیروی کار است و به همین دلیل من آن‌ها را مزیت نمی‌دانم.

من ۱۰ سال از عمرم را در شرکت کروز گذراندم. به واقع باید بگویم که هیچ شرکت دیگری در ایران به اندازه این شرکت نجس، کثیف و پست نیست. تمام افرادی که در این شرکت سمت دارند، بی‌سواد هستند و اگر ببینند که شما چیزی بلد هستید و سرتان می‌شود، با بی‌رحمی تمام و بدون اینکه خودتان هیچ عیب و نقصی داشته باشید، شما را اخراج می‌کنند. الکی می‌گویند شرکتشان خوب است، اما تا وارد آن نشوی، متوجه نمی‌شوی که وارد چه جهنمی شده‌ای. اسم واقعی این شرکت، جهنم سیاه است. این شرکت حق تمام پرسنل خود را می‌خورد و مدیرانش به شدت بی‌سواد و بی‌تربیت هستند.

امروز برای مصاحبه و معاینات پزشکی رفتم و واقعاً افتضاح بود. هزاران عیب روی من گذاشتند. من عینکی هستم و جای بخیه‌های زیبایی روی بدنم دارم، به همین دلیل ردم کردند. پرسنل واقعاً بی‌ادب و بی‌شخصیت بودند، طوری آدم را لخت می‌کنند که انگار برای پتروشیمی نیرو می‌گیرند. تحقیر و خرد کردن آدم را به حدی انجام می‌دهند که تا مدتها فراموش‌تان نمی‌شود. اینها فقط دنبال آدم‌های بی‌نقص و سالم هستند تا بعداً از کار افتاده‌شان کنند و از شرکت بیرون بیندازند.

رفتارشان بسیار بی‌ادبانه و بی‌تربیت است و اصلاً رفتار درستی ندارند. مدام افراد را تحقیر می‌کنند. در زمان استخدام، پزشکشان طوری برخورد می‌کند که انگار برده گرفته‌اند و داد می‌زند. بدون دلیل برای همه MRI، سونوگرافی و مراجعه به روانپزشک تجویز می‌کنند، حتی اگر مشکلی وجود نداشته باشد. روی افراد عیب می‌گذارند تا استخدام نشوند. آن‌هایی هم که قبول می‌شوند، طی ۵ ماه به آن‌ها می‌گویند بیا یا نیا. واقعاً متاسفم برایشان. اگر کسی بخواهد ۵ ماه بیکار بماند، به چه دردی می‌خورد؟ کلی هزینه بی‌دلیل ایجاد می‌کنند.

سلام. به طور خلاصه، اینجا محیط کاری‌ست که با جهنم برابری می‌کند. اگر بفهمند قصد پیشرفت و ترقی داری، به هر نحوی زیرآبت را می‌زنند یا کارهای دیگری می‌کنند تا تو را از آنجا بیرون کنند یا مجبور به فرار شوی. رفتار برخی از روسای بخش‌ها، من را یاد رفتار سفیدپوستان با برده‌های سیاه‌پوست می‌اندازد، فقط فرقش این است که شلاق ندارند (کارخانه‌ای در اتوبان فتح این‌گونه بود، جاهای دیگر را نمی‌دانم). بقیه همکاران در ظاهر دوست تو هستند، اما در باطن دشمن تو. من به اجبار یک ماه آنجا کار کردم و این یکی از بدترین تجربه‌های زندگی‌ام بود. امیدوارم چنین تجربه‌ای نصیب دشمنان آدم نشود.

من برای مصاحبه دعوت شدم و معاینه طب کار در بهداشت کروز انجام شد. باید بهتون بگم که اگر حتی یک ایراد جزئی داشته باشید، رد میشید. من به خاطر کمی اضافه وزن (۸۷ کیلو) رد شدم و گفتن وزنت زیاده. اگه گودی کمر یا دیسک کمر دارید، اصلاً نرید چون شما رو برای MRI و سونوگرافی می‌فرستن و ۲ تا ۳ میلیون خرجتون میشه و بعد برمی‌گردوننتون. به نظر من این کار به الافیش نمی‌ارزه. تنها مزیت کروز اینه که شیفت‌ها ۸ ساعته‌ست، ولی بقیه شرایطش مثل شرکت‌های دیگه‌ست.

سلام وقت بخیر، این نظر را برای افرادی می‌نویسم که قصد دارند در این شرکت استخدام شوند. در طول عمرم شرکت کثیف‌تر و پست‌تر از این ندیده‌ام. من با مدرک مهندسی غیرمرتبط برای موقعیت اپراتور رزومه فرستادم، اما عملاً برای کارگری استخدام شدم و مجبور شدم امضا کنم که حق درخواست ارتقاء شغلی نداشته باشم. دو بار برای مراحل استخدام کشیده شدیم؛ بار اول مصاحبه و بار دوم طب کار در خود شرکت بود. در مرحله دوم، رفتار زشت و ناپسندی از سوی پرسنل اداری و پزشکی شرکت دیدم. با افراد کم‌سن و دارای مدرک دیپلم برخوردی وحشیانه و بردگانه داشتند. وقتی به مرحله پزشکی رسیدیم، تازه یادشان افتاد که باید BMI مناسب داشته باشیم و بدنمان بدون زخم یا مشکل باشد. همه را به‌صورت لخت معاینه کردند، انگار قرار است در شرکت نفت استخدام شویم! این افراد حتی در مرحله اول نتوانسته بودند قد، وزن و شرایط استخدام را در رزومه ذکر کنند و همه را برای بار دوم جمع کردند. بسیاری را به‌خاطر وزن، قد یا زخم‌های بدنی رد کردند. این متن را نوشتم تا آگاهانه اقدام کنید و وقت خود را هدر ندهید. من هیچ‌وقت مدیر این شرکت را حلال نمی‌کنم که اجازه داد پرسنلش با کارگرها رفتار وحشیانه داشته باشند و وقت ما را تلف کنند، بدون اینکه از قبل درباره BMI و شرایط پزشکی اطلاع‌رسانی کنند.

من برای مصاحبه به آن شرکت رفتم، اما متأسفانه رفتار مدیران بسیار غیرانسانی و بی‌ادبانه بود. آنها هیچ نشانی از انسانیت نداشتند و فکر می‌کردند با پرداخت مثلاً n تومان به برنامه‌نویس، او را خریده‌اند و اجازه هرگونه بی‌احترامی و بی‌ادبی به فرد را دارند. حالا فرض کنید فردی که برای مصاحبه می‌آید، معیارهای شما را نداشته باشد، آیا این حق را دارید که به او بی‌احترامی کنید و شخصیتش را خرد کنید؟! توصیه من به دوستان عزیز این است که اگر برای شخصیت خود ارزش قائل هستید، اصلاً فکر مصاحبه با این شرکت را از ذهنتان خارج کنید، چه برسد به کار کردن در آنجا. آنها فکر می‌کنند فرد استخدامی غلام حلقه‌به‌گوش آنهاست که نباید به هیچ‌چیز اعتراض کند. در حد تجربه‌ای که داشتم، سعی کردم دوستان را آگاه کنم. هر طور که صلاح می‌دانید عمل کنید.

رفتار کارگزاری بسیار بد است. در زمان ناهار اجباری، سرآشپز بسیار بداخلاق و نامناسب برخورد می‌کند. به طور کلی همه در آنجا با هم قهر هستند و زمان استراحت ندارند. به خانم‌ها غذا نمی‌دهند، در حالی که بر اساس قانون کار، به دلیل تعداد زیاد کارگران، باید غذا تامین شود. نه غذا می‌دهند و نه حتی پول غذا به خانم‌ها پرداخت می‌کنند. بخش بهداشت نیز رفتار بسیار بدی دارد. بخش حراست به صورت تصادفی به برخی گیر می‌دهد و به برخی نه. محیط کار پر از استرس است و قوانینی دارند که حتی شرکت‌های دولتی هم چنین قوانینی ندارند. کسی حق ندارد با همکارش ازدواج کند یا حتی با همکارش بیرون برود. نمی‌دانم چه کسی و بر اساس چه اصولی این شرکت را اداره می‌کند. امیدوارم به مسائل مربوط به کارگزینی، بهداشت، تغذیه و استراحت برای خانم‌ها رسیدگی بیشتری شود.

واقعاً در این ۹ ماهی که آنجا بودم، سخت‌ترین روزهای زندگی‌ام را گذراندم. کار به شدت سخت بود و سرپرست به شدت بی‌شخصیت و بی‌سواد. اگر سلامت روان و جسمتان برایتان مهم است، دور این شرکت را خط بکشید.

شرکت مانند پادگانه به ریش صورت گیر می‌دهد و می‌گوید همیشه باید با صفر بزنی. اصلاً به شما چه مربوط است؟ هر کس ریش بگذارد از نظرشان مشکل دارد. اضافه کاری اجباری وجود دارد و ساعت ناهار 11:30 است. کلاً همه چیز اجبار است. من که تن به فلاکت ندادم و در عرض یک هفته استعفا دادم.

من برای مصاحبه رفتم. با اینکه رد شدم، اما همه چیز به خوبی پیش رفت و کارمندان بخش جذب عملکرد خوبی داشتند. متأسفانه برخورد مدیر واحد مربوطه اصلاً مناسب نبود و حتی به من نگاه هم نمی‌کرد.

تجربه کاری من از گروه تحقیقات سخت‌افزار سایت ۲ کروز به مدت یک سال به شرح زیر است: - فرآیند استخدام بسیار طولانی و وقت‌گیر است. ممکن است ماه‌ها منتظر جواب بمانید و حتی پس از این مدت رد شوید. به نظر می‌رسد انگیزه‌ای برای جذب نیرو و پاسخ‌دهی به متقاضیان وجود ندارد. - مدیران شرکت بسیار بی‌سواد، خودراضی و مغرور هستند و برخوردهای نامناسبی با کارمندان دارند. - به کارمندان اجازه پیشرفت و یادگیری داده نمی‌شود تا برای مدیران تحقیقاتی «شاخ» نشوند. - محیط کاری بسیار مسموم، پر از شایعه‌پراکنی و زیرآب‌زنی است. - در ماه اول کاری، همه آقایان باید به ابزارسازی بروند و کارهای یدی مانند اره‌کشی و سوهان‌کشی انجام دهند، فارغ از اینکه دکتر باشند یا مهندس. - قراردادهای کاری معمولاً ۳ ماهه یا ۶ ماهه است و هر زمان که بخواهند، شما را اخراج می‌کنند. - کیفیت غذای ارائه‌شده بسیار ضعیف است. در یک کلام، این محیط کاری بسیار نابسامان و افتضاح است. اگر برای خودتان ارزش و شخصیت قائل هستید، به هیچ وجه به سمت کار در کروز نروید.

من حدود 3 سال در این شرکت کار کردم و می‌خواهم تجربه کاری‌ام را به اشتراک بگذارم. 1- مصاحبه‌ها کاملاً تصادفی است و بسته به شانس شما ممکن است بسیار سخت یا بسیار آسان باشد. 2- بعد از استخدام، شما را به مدت یک ماه به کارگاه ابزارسازی می‌فرستند تا اره‌کشی و سوهان‌کاری کنید (فقط آقایان)، بدون توجه به مدرک تحصیلی‌تان. مثلاً یک مهندس کامپیوتر در حال اره کردن پروفیل! 3- محیط کار بسیار خاله‌زنکی، زیرآب‌زنی و باندبازی است. 4- ساعت کاری فرسایشی و 12 ساعته است، پنج‌شنبه‌ها تعطیل نیست و گاهی جمعه‌ها هم باید کار کنید. 5- حقوق با توجه به ساعت اضافه کار بالا است، اما ارزش مستهلک شدن را ندارد. 6- هیچ‌کس چیزی به شما یاد نمی‌دهد و اگر ببینند در حال رشد و یادگیری هستید، شما را به شدت سرکوب می‌کنند. 7- صبحانه نان خشک با چای و ناهار یک نوع غذای بی‌کیفیت ارائه می‌شود. 8- سرویس به نقاط جنوبی و غربی تهران و کرج دارد، اما سرویس شما را ساعت 5:30 صبح سوار می‌کند و 6:15 پیاده می‌کند و باید 45 دقیقه در شرکت بچرخید تا ساعت کاری شروع شود. از طرف دیگر، ساعت 19 سوار می‌شوید و 19:30 حرکت می‌کنید و در بهترین حالت ساعت 20:30 به خانه می‌رسید. یعنی روزی 15 ساعت سر کار هستید. در کل، اگر به سلامت روح و روان و جسم خود اهمیت می‌دهید، دور این شرکت را خط بکشید. اگر فقط به پول فکر می‌کنید و با بی‌اخلاقی مشکلی ندارید، ممکن است آینده موفقی در این شرکت داشته باشید.

من حدود ۲ سال به عنوان تکنسین فنی در سایت ۳ کار کردم. فقط می‌توانم بگویم که این واحد بن‌بست بود و به نظر من جهنم است. آینده‌ای ندارد. قبل از ورود به هر واحدی، حتماً تحقیق کنید که در کدام واحد قرار می‌گیرید و آینده آن واحد چیست، چون این موضوع بسیار مهم است.

به من زنگ زدند برای موقعیت کارشناس هوش مصنوعی با بیش از ۳ سال سابقه در شرکت‌های بزرگ و معتبر. از من معدل لیسانس و ارشد، رتبه کنکور لیسانس و ارشد، پروژه‌ها و پایان‌نامه‌ام، اساتیدم و رتبه‌ام در بین ورودی‌های دانشگاه و این که جزو چند درصد بودم را پرسیدند. بعد هم پرسیدند رتبه کنکورم با سهمیه بوده یا بدون سهمیه. هیچ سوال فنی و تکنیکالی نپرسیدند و گفتند برای دو موقعیت تحقیق و پیاده‌سازی نیرو می‌خواهیم و پرسیدند کدام‌شان را می‌خواهی کار کنی؟ گفتم در حوزه ما تحقیق و توسعه کنار هم هستند. در نهایت گفتند حضوری بیا برای مرحله دوم که من خودم رد کردم. البته محدوده حقوقی که مد نظر من بود و نسبتاً خوب بود را پوشش می‌دادند، اما مسیر و روند مصاحبه خیلی بد بود.

همکار ما که مدیر فنی بخش برنامه‌نویسی است، هیچ خانمی را استخدام نمی‌کند مگر برای خوش و بش و ... . اگر خانمی در خارج از ساعات اداری به تماس‌های او پاسخ ندهد، با بهانه‌گیری اخراج می‌شود. تمام خانم‌های مجرد بخش با هماهنگی واحد منابع انسانی سازمان کار می‌کنند. تمام آقایان به طور کامل از معاشرت با خانم‌ها منع شده‌اند، اما منابع انسانی و سرپرست IT و سیستم‌های انفورماتیک برعکس کاملاً آزاد و رها هستند. آقایانی که استخدام می‌شوند حقوق پایینی دریافت می‌کنند و بیشتر کارها بر دوش آن‌هاست و عموماً بیشتر از سه ماه نگه‌داشته نمی‌شوند مگر اینکه واقعاً کارشان درست باشد.

اولین مصاحبه با مدیر مستقیم بسیار حرفه‌ای و خوب برگزار شد. حدود یک هفته بعد برای مصاحبه دوم با مشاور مدیرعامل دعوت شدم که در آن سوالات تخصصی پرسیده نشد و بیشتر سوالات شخصی مانند 'چرا بچه‌دار نشدی؟' مطرح شد. مصاحبه سوم با مدیرعامل بود که از قبل به من گفته بودند سوالات عجیب پرسیده می‌شود و نباید تعجب کنم. در این جلسه سوالاتی مانند 'کجا به دنیا آمدی؟'، 'شغل پدر و مادرت چیست؟'، 'خانه‌تان چند متر است؟' و 'خانه به نام کیست؟' پرسیده شد. بعد از دو هفته پیگیری، به من گفتند که تایید نشده‌ام چون با پروتکل‌های شرکت همخوانی نداشتم. سوال اینجاست که چرا این پروتکل‌ها در مصاحبه‌های اول مشخص نشد و چرا سوالات شخصی مطرح شد. از برند کروز انتظار بیشتری داشتم و تجربه من خلاف تصورات قبلی‌ام بود.

این شرکت از نظر حقوقی شرایط خوبی دارد، اما به نیروی انسانی ارزشی قائل نیست. مدیران میانی بسیار نالایق هستند، ساعت کاری بسیار طولانی است و متأسفانه روابط شخصی بیش از تخصص اهمیت دارد. حتی انتخاب رئیس برای گروه‌ها نیز بر اساس روابط است، نه تجربه و تخصص.

توصیه می‌کنم اگر جان شما برایتان مهم است، هرگز به این شرکت نروید. کروز بدترین شرکتی بود که در عمرم دیده‌ام. تخصص افراد اصلاً در نظر گرفته نمی‌شود و حتی بیشتر از یک کارگر از همه کار می‌کشند. شرایط از پادگان هم بدتر است و با شما مثل یک برده رفتار می‌کنند. باید تا حد مرگ برایشان کار کنید و در نهایت هم هزاران مشکل روحی و جسمی برایتان ایجاد می‌شود.

مدیر منابع انسانی در حد کارگزینی است و هیچ تخصصی ندارد، حتی نمی‌تواند یک مصاحبه درست انجام دهد. معاون او هم سوالات بی‌ربطی مثل معدل چند بود و ... می‌پرسد. در نهایت هم فقط به دنبال استخدام افراد خودشان هستند. فرایند مصاحبه‌ها بسیار طولانی است و بیش از یک ماه زمان می‌برد، اما در آخر هیچ نتیجه‌ای ندارد. وقت خود را تلف نکنید.

اولین نکته‌ای که برای من در مورد کروز قابل توجه بود، روند طولانی و خسته‌کننده مصاحبه‌ها بود که از شهریور تا آبان به طول انجامید و شامل ۴ مرحله بود. فواصل بین مراحل آنقدر زیاد بود که در یک ابهام طولانی گیر کرده بودم و نمی‌دانستم رد شدم یا قبول. فقط چند روز قبل از هر مرحله مصاحبه با من هماهنگ می‌شد و تا آن زمان در ابهام کامل بودم. بعد از قبولی، برای شروع کار باید به مرکز بهداشت مراجعه می‌کردیم و معاینات مربوط به سمت را انجام می‌دادیم که شامل تست اعتیاد و خون بود و بقیه معاینات هم متناسب با سمت بود. تجربه معاینه برای من بسیار بد بود و تقریباً بعد از آن روز دیگر نمی‌خواستم ادامه دهم. روز شروع کار در شرکت، یک جلسه معارفه برگزار می‌شد که فضای آن بد نبود، اما قطعاً از شنیدن جزئیات قرارداد ۶ ماهه، مرخصی اجباری عید و تابستان، و شرایط شناوری نامتعارف تعجب خواهید کرد. خانم‌ها روز بعد به واحد مربوطه خود می‌رفتند و کار را شروع می‌کردند، اما آقایان، فارغ از اینکه اپراتور یا کارشناس باشند و در چه واحدی کار کنند، باید ۳ تا ۴ هفته در سوله ماشین‌سازی می‌ماندند! با وجود اینکه افرادی که در ماشین‌سازی بودند بسیار زحمت‌کش و خوش‌برخورد بودند، تقریباً همه در بدو ورود سوالات زیادی در ذهنشان ایجاد می‌شد که چرا چنین روالی در نظر گرفته شده است؟ فضای صنعتی، صداهای آزاردهنده، بوی تینر و الکل، و از همه بدتر ایستادن سرپا کنار دستگاه‌ها، این بازه را بسیار سخت می‌کرد. اما برای من بدترین بخش، عبارت «مشغول نشون بده» و بطالت گذراندن حدود ۲ هفته در واحد اتوماسیون بود. در کل توصیه می‌کنم اگر پیشنهاد شغلی دیگری دارید، حتماً آن را انتخاب کنید و نه کروز.

سطح فرهنگی در این محیط بسیار پایین است و جو حاکم چیزی بین پادگان و مدرسه است. رفتار اکثر مدیران بسیار بد و نامحترمانه است. تنها نکته مثبت اینجا خود مهندس کشاورز، صاحب کارخانه، هستند که فردی خوب و قابل احترام‌اند. اما به نظر می‌رسد ایشان از رفتارهای نادرست مدیران میانی بی‌خبرند. این محیط تأثیر بسیار بدی روی اعتماد به نفس کاری و تخصصی من گذاشت و با همه مانند بچه‌های مدرسه رفتار می‌شد. بخش حراست نیز بسیار ناخوشایند و جو کلی محیط مسموم است.

به عنوان کسی که چند سال در این شرکت کار کرده‌ام، چند تجربه‌ام را بیان می‌کنم: 1. تا مدتی پیش امنیت شغلی بالایی وجود داشت، اما اخیراً با قدرت گرفتن داماد یکی از مالکان شرکت که تجربه مدیریتی ندارد، رفتارها به شدت توهین‌آمیز شده و کارمندان به بهانه‌های واهی اخراج می‌شوند. فضای کلی شرکت پادگانی‌تر شده است. البته شرایط در بخش‌های مختلف متفاوت است. بخش‌های تولیدی فضای مناسبی ندارند، اما واحد R&D کمی بهتر بود که اخیراً آن هم افت زیادی کرده و جو کاملاً سمی شده و از نظر ساختاری دائماً در حال نوسان است. 2. ملاک پیشرفت در بیشتر واحدها، چاپلوسی و رابطه با روسا است تا لیاقت و کیفیت کار. 3. رئیس مستقیم هر واحد تأثیر زیادی بر فضای کاری آن بخش دارد. توصیه می‌کنم در مصاحبه به رفتار رئیس واحد دقت کنید و اگر بی‌احترامی یا کم‌توجهی دیدید، بدانید که این رفتار تا آخر ادامه خواهد داشت. 4. از نظر محیط کاری، کارخانه‌های 2 و 3 در جاده مخصوص فضای بهتری دارند، اما کارخانه 1 در جاده فتح، بدترین شرایط را دارد، به‌ویژه برای مهندسین الکترونیک.

به عنوان کسی که چند سال در این شرکت کار کرده‌ام، چند تجربه‌ام را بیان می‌کنم: 1. تا مدتی پیش امنیت شغلی قابل قبولی وجود داشت، اما اخیراً با قدرت گرفتن داماد یکی از مالکان شرکت که تجربه مدیریتی ندارد، رفتارها به شدت توهین‌آمیز شده و نیروها به بهانه‌های واهی به راحتی اخراج می‌شوند. 2. فضای کاری در بخش‌های مختلف شرکت متفاوت است و هر واحدی جو خاص خود را دارد. بخش‌های تولیدی فضای مناسبی ندارند، در حالی که واحد R&D کمی بهتر بود، اما اخیراً آن هم افت زیادی کرده است. به طور کلی، رئیس مستقیم هر واحد تأثیر زیادی بر جو و فضای کاری آن بخش دارد. توصیه من این است که در مصاحبه حتماً به رفتار رئیس واحد توجه کنید و اگر بی‌احترامی یا کم‌توجهی دیدید، بدانید که در آن واحد این رفتار ادامه خواهد داشت. 3. از نظر محیط کاری، کارخانه‌های 2 و 3 واقع در جاده مخصوص فضای بهتری دارند، اما کارخانه 1 در جاده فتح، به ویژه برای مهندسین الکترونیک، بدترین است.

در جلسه مصاحبه، آقای *دی و *وبی حضور داشتند. رفتار آقای *دی محترمانه بود، اما آقای *وبی سعی داشت شما را مواخذه کند. از پرسیدن سن و دانشگاهی که در آن تحصیل کرده‌اید تا سوالات شخصی‌تر و مربوط به تجربه کاری‌تان در شرکت‌های دیگر، به شدت مورد بازخواست قرار می‌گیرید. در نهایت، پس از خسته شدن از این سوالات، نوبت به کد زدن می‌رسد. حال تصور کنید با آن خستگی و استرس و مواخذه شدن، چطور باید بدون استفاده از اینترنت کد بزنید! توصیه من این است که این شرکت به نظر من ارزش کار کردن ندارد، به دلیل پیشنهاد حقوق پایین.

من دو ماه پیش رزومه‌ام را از طریق سایت شرکت کروز ارسال کردم. تقریباً دو ماه طول کشید تا با من تماس بگیرند، اما من در آن زمان در شرایطی بودم که نمی‌توانستم پاسخ دهم و اصلاً نمی‌دانستم که این شرکت تماس گرفته است. بعداً به خانه‌ام زنگ زدند و پدرم گوشی را برداشت. به او گفتند که برای رزومه‌ای که فرستاده بودم تماس گرفته‌اند. پدرم گفت هر وقت به من رسید، به شما اطلاع می‌دهم تا با شما تماس بگیرد. وقتی دوباره زنگ زدم، مسئول کارگزینی به‌گونه‌ای پاسخ داد که انگار طلبکار هستم و گفت: ما شش ماه است که نیرو نگرفته‌ایم، تو چه فکر کرده‌ای که ما به تو زنگ زده‌ایم؟! من آنقدر عصبی شدم که گفتم: من به همین شماره‌ای که شما زنگ زده‌اید تماس گرفته‌ام، پس چرا برای رزومه و مصاحبه زنگ می‌زنید وقتی نیرو نمی‌خواهید؟! وقتی جوابی نداشت، سریع تماس را قطع کرد. واقعاً از رفتارشان ناراحت شدم.

من بدون اینکه رزومه‌ام را برای شرکت کروز ارسال کنم، برای مصاحبه دعوت شدم. کروز یکی از شرکت‌های بزرگی است که دوست دارم در آن کار کنم. تجربه کاری من بیش از 15 سال به عنوان مدیر فنی است. مصاحبه در این شرکت چند نکته جالب داشت: 1. با وجود دعوت به مصاحبه، هیچ موقعیت شغلی مشخصی مد نظرشان نبود. 2. رفتار و سوالات مصاحبه‌کنندگان بسیار حرفه‌ای بود. مدیر مهندسی اطلاعات کلی تخصصی‌تر داشت تا اطلاعات جزئی، اما با تجربه و با سواد بود. 3. روند ورود و مصاحبه کاملاً همراه با احترام انجام شد.

روز قبل از مصاحبه با من تماس گرفتند و گفتند: «سلام، از کروز تماس می‌گیرم. فردا برای مصاحبه به این آدرس بیا.» من هم موافقت کردم چون وقت داشتم. روز مصاحبه، نیم ساعت بی‌دلیل منتظر ماندم و سپس به اتاق مصاحبه فراخوانده شدم. مصاحبه‌کننده که سرپرست تیم بود، با یک سلام خشک و خالی آمد و جلوی من نشست و با موبایلش بازی کرد. مدیر ارشد هم در سالن می‌چرخید و با کارمندانش شوخی می‌کرد. بعد آمد و بدون هیچ مقدمه‌ای پرسید کجا کار کرده‌ام و چه کارهایی انجام داده‌ام. من هم همه چیز را توضیح دادم و او شروع به پرسیدن سوالات فنی و تخصصی عجیب و بی‌ربط کرد. تقریباً نزدیک بود از لوله‌کشی آب و نصب کولر هم سوال کند! من با حرف‌هایم متوجه شدم که از من خوشش نیامده، چون من هم از او خوشم نیامد و حتی با حقوق بالاتر حاضر به کار در اینجا نیستم. جایی که نه راه و رسم مصاحبه را بلد است و نه ادب را رعایت می‌کند. مصاحبه از نظر من دوطرفه است و کارجو مهمان است و نباید با او برخوردی شود که ناراحت شود. حتی اگر ۱ درصد هم با نیاز کارفرما مطابقت نداشته باشد. وسط حرف‌هایش مرا تحقیر می‌کرد و تاکید داشت که او خیلی خوب است و من اصلاً خوب نیستم و شرکت فعلی‌ام داغون است (واقعاً از کلمه داغون استفاده کرد). شرکت جو بسیار خشک و دولتی‌مانند دارد و اصلاً برای افراد جوان و پرجنب‌وجوش مناسب نیست. وقتی درباره حقوق فعلی‌ام صحبت کردم، احساس کردم شوکه شدند و فهمیدم که حقوق خوبی نمی‌دهند. حقوق می‌دهند، اما حقوقی معمولی است و مثل تراکتور کار می‌کشند.

من تا به حال برای شرکت کروز رزومه نفرستادم، اما سه بار از طریق بانک جاب ویژن با من تماس گرفتند. بار اول، با وجود اینکه سرم شلوغ نبود و گفته بودند کار می‌تواند پاره‌وقت یا دورکاری باشد، بعد از مصاحبه اعلام کردند که باید حضوری و تمام‌وقت باشد. مصاحبه آنلاین انجام شد، اما به توافق مالی نرسیدیم و همکاری صورت نگرفت. سوالات مصاحبه نشان‌دهنده سطح کیفی پایین توسعه سخت‌افزار بود و این برای من یک علامت هشدار بزرگ بود که حتی اگر شرایط مالی مناسب بود، کار برای کروز ممکن بود برایم آزاردهنده باشد. دفعه دوم یک سال بعد بود و برای کار تمام‌وقت تماس گرفتند. در آن زمان قصد داشتم از شرکت قبلی‌ام خارج شوم، بنابراین برای مصاحبه موافقت کردم. این بار مصاحبه‌کننده عالی بود و بیشتر شبیه یک جلسه انتقال تجربه بود تا مصاحبه. اما باز هم به توافق نرسیدیم، زیرا حداقل دریافتی من دو برابر حقوق مهندسین آنجا با مدرک دکتری بود. دفعه سوم چهار ماه پیش بود که بدون ارسال رزومه با من تماس گرفتند و به‌طور سرد و نامودبانه قرار مصاحبه گذاشتند. من در زمان مصاحبه آنلاین حاضر نشدم و اهمیتی ندادم. همان مصاحبه‌کننده دفعه دوم با من تماس گرفت و پرسید چرا به لینک مصاحبه نپیوستم. قرار بود درباره شرایط همکاری صحبت کنند، اما چون شرکت فعلی‌ام عالی است و همه چیز خوب پیش می‌رود، ترجیح دادم درخواستشان را رد کنم.

مصاحبه با یک ساعت تأخیر شروع شد. مصاحبه‌کننده بدون سلام و معرفی خودش، به‌طور کاملاً بی‌ادبانه شروع به صحبت کرد. به جای پرسیدن سوالات در مورد تجارب کاری گذشته، مرا بازخواست می‌کرد و به زمان من هیچ اهمیتی نمی‌داد، گویی فراموش کرده بود که ممکن است برنامه‌های دیگری داشته باشم. در مباحث فنی، دیدگاه من در استفاده از دستگاه را زیر سوال می‌برد، در حالی که اصلاً به این شرکت مربوط نبود. حتی به نوع رزومه‌نویسی من ایراد می‌گرفت، چیزی که به او ارتباطی نداشت. در نهایت، با سوال‌های بی‌جا باعث شد جلسه زودتر از موعد تمام شود. این بدترین تجربه مصاحبه کاری بود که تا به حال داشتم.