بعد از ارسال رزومه، در مدت زمان کوتاهی برای مصاحبه دعوت شدم. ابتدا یک تسک تعریف شد که یک هفته زمان برای انجام آن داشتیم، اما از زمان شروع تسک فقط ۷ ساعت فرصت بود. تسکی که نهایتاً ۳ یا ۴ ساعت طول می‌کشید. حدود دو هفته بعد از اتمام تسک، ۴ مصاحبه فنی یک ساعته برایم تنظیم شد که یکی از مراحل آن الگوریتم بود. در مصاحبه‌ها بیشتر روش فکر کردن مهم بود تا تکنولوژی. مصاحبه‌کننده‌ها ۴ نفر متفاوت بودند که از طریق لینکدین آن‌ها را پیدا کردم. همه جوان و از دانشگاه‌های تهران و شریف بودند. برخوردشان خوب بود و سعی می‌کردند استرس وارد نکنند، اما ۴ مصاحبه فنی یک ساعته به اندازه کافی استرس‌زا بود. بعد از آخرین مصاحبه، یک مصاحبه فنی دو ساعته با دو نفر که مدیر یا سرپرست بودند برایم تنظیم شد. در نهایت بعد از ۵ جلسه مصاحبه فنی (در مجموع ۶ ساعت)، ایمیل رد شدنم ارسال شد. به نظر من هر شرکتی حق دارد مراحل مختلفی برای جذب نیرو داشته باشد، اما حس من این بود که مصاحبه‌کننده‌ها بیشتر دنبال نقاط منفی بودند تا رد کردنم. به نظر می‌رسد دانشگاهی که از آن فارغ‌التحصیل شده‌اید نقش بسیار مهمی در جذب شما دارد. اگر مدرک دانشگاهی‌تان از دانشگاه‌های تاپ (شریف، تهران، امیرکبیر و ...) نیست و در مصاحبه نمی‌توانید بی‌غلط باشید، وقت خود را تلف نکنید. سابقه و تجربه‌تان در شرکت‌های دیگر تأثیر چندانی ندارد، حتی اگر تجربه چندساله در معتبرترین شرکت‌ها را داشته باشید. برای من سخت بود که بین کارهایم مرخصی بگیرم و بعد از ۶ ساعت مصاحبه، ایمیل رد شدنم را ببینم. بیشتر از رد شدن، از اتلاف وقت عصبانی شدم. امیدوارم شرکت‌ها برای وقت مصاحبه‌شوندگان بیشتر ارزش قائل شوند و اگر کاندیداها شرایط اولیه را ندارند، اصلاً دعوت به مصاحبه نکنند. طبق تحقیقات من، این شرکت در رد کردن افراد بسیار خوب عمل می‌کند و به نوعی از این طریق برندسازی کرده است.