قبل از ورود به شرکت آسا تصویر خوبی از آن داشتم، اما بعد از خروج این تصویر تغییر کرد. هرگز از ترک این شرکت پشیمان نشدم. روزی که از شرکت خارج شدم، تمام دپارتمان ما (11 نفر) و چند نفر دیگر همگی ناراحت بودیم. من دکترای IT از دانشگاه تهران دارم و نزدیک به 10 سال در حوزه مدیریت پروژه‌های نرم‌افزاری مشغول به کار بوده‌ام. چند مشکل باعث شد این اتفاق بیفتد: اولاً، مدیر منابع انسانی با ظاهر روانشناسانه ولی در عمل به عنوان مهره مدیریت برای تعامل با افراد عمل می‌کرد. قرار بود یک قرارداد 3 ماهه داشته باشیم، اما یک قرارداد 20 روزه نوشتند و ماه به ماه تمدید کردند، مثل کارگرها. این موضوع باعث شد در پایان 3 ماه پیشنهادات کاری دیگر را روی میز بگذارم و از ماه دوم به دنبال کار جدید باشم. دوماً، نتوانستم با مدیر دپارتمان تحلیل ارتباط برقرار کنم. او درگیر همه پروژه‌ها بود و زمانی برای شناخت من نداشت. کارها به جای اینکه در یک سیستم مدیریت وظایف ارجاع شود، شفاهی گفته می‌شد و من یادداشت می‌کردم. یک بار 8 صبح جلسه داشتیم و من 10 دقیقه به 8 رسیدم و دو دقیقه دیر به جلسه رسیدم، اما با لحنی تند مورد سرزنش قرار گرفتم، در حالی که دو نفر دیگر اصلاً به جلسه نرسیدند. سوماً، کل کار من به عنوان تحلیلگر به سند زدن تبدیل شده بود و تحلیل‌ها را خودشان انجام می‌دادند و به من می‌گفتند مستند کنم. من از کارم لذت نمی‌بردم. مشکل چهارم این بود که در طول 4 ماه حضورم حتی یک بار تیم فنی را ندیدم. کل پروژه‌ای که روی آن کار می‌کردم در طول 120 روز حتی یک بار پابلیش نشد. جلسات فنی و daily به شدت نامنظم و هر دو هفته برگزار می‌شد. بعد از 4 ماه با اینکه نظرشان به ادامه همکاری بود، من همه این موارد را به آنها گفتم و با قلبم از شرکت خارج شدم. تسویه حساب هم 2 ماه بعد با حرف و حدیث انجام شد. در آخر فکر می‌کنم اگر در دپارتمان دیگری بودم، شاید در آسا می‌ماندم.