سلام. من از شهریور ۹۸ تا تیر ۹۹ در این شرکت به عنوان کارشناس تست مشغول به کار بودم. بعد از یک ماه، مجبور شدم به بانک بروم و کار پشتیبانی انجام دهم، در حالی که این کار خلاف توافق اولیه‌مان بود. بعد از پایان ساعت کاری بانک (ساعت ۴:۳۰)، مجبور بودم به شرکت برگردم و تا ساعت ۷ آنجا بمانم. زمان‌های بین این ساعات را به عنوان مرخصی اجباری برایم ثبت می‌کردند. بعداً متوجه شدم که حتی روزهای بیمه‌ام را هم به درستی ثبت نکرده‌اند، در حالی که من مرخصی استحقاقی گرفته بودم. در دوران کرونا، همه دورکار شده بودند، اما به ما گفتند باید به بانک برویم و بعد از آن کارهای شرکت را انجام دهیم، بدون اینکه حتی اضافه‌کاری به ما تعلق بگیرد. اواخر، حتی پنج‌شنبه‌ها هم مجبور بودم به بانک بروم، در حالی که از ابتدا به صورت شفاهی توافق کرده بودم که پنج‌شنبه و جمعه نمی‌توانم کار کنم. در سال ۹۸، حقوق من دو میلیون تومان بود (که کمی بیشتر از حداقل حقوق وزارت کار بود)، اما در سال ۹۹، با وجود افزایش حداقل حقوق به دو میلیون و چهارصد هزار تومان، حقوق من فقط دویست هزار تومان افزایش یافت و از حداقل حقوق وزارت کار هم کمتر شد. در نهایت، استعفا دادم و دو هفته برای تحویل کار ماندم، اما با تهدید مواجه شدم که اگر بروم، از من شکایت می‌کنند و هر جا بروم، برایم مشکل ایجاد می‌کنند. تجربه بد دیگر این بود که به من مرخصی نمی‌دادند؛ حتی وقتی مادرم عمل داشت، به من مرخصی ندادند و مجبور شدم ساعت ۱۲ بروم و بگویم غیبت مرا ثبت کنند، چون مادرم برایم مهم‌تر بود. همچنین، شرکت هیچ سیستم ثبت مرخصی نداشت و باید مرخصی‌ها را روی کاغذ می‌نوشتیم و تحویل می‌دادیم، اما در نهایت مشخص نمی‌شد چقدر مرخصی از ما کم شده یا چگونه محاسبه می‌شود. رفتار غیرحرفه‌ای مدیر بالادستی‌ام هم بسیار توهین‌آمیز بود. او در هر جلسه‌ای که در بانک حضور داشت، اگر مشکلی پیش می‌آمد، همه تقصیرها را به گردن من می‌انداخت، در حالی که من اصلاً قرار نبود نیروی پشتیبانی باشم و فقط سه چهار ماه سابقه کار داشتم، در حالی که او ۱۰ سال سابقه کار داشت. حتی کارهای عجیبی از من می‌خواستند، مثلاً بردن مودم و لپ‌تاپ به صورت پنهانی یا عکس‌برداری از بعضی مدارک، که اگر لو می‌رفت، نمی‌دانستم بانک با من چه می‌کرد. در کل، تجربه بسیار بدی بود کار کردن در آنجا.