سال گذشته بعد از حدود یک یا دو هفته از ارسال رزومه، با من تماس گرفتند و از من خواستند فرم اطلاعاتی را تکمیل کرده و قبل از مصاحبه حضوری برایشان ایمیل کنم. این کار را انجام دادم و تا اینجا همه چیز خوب پیش رفت. روز مصاحبه به آدرسی که داده بودند رفتم، اما هیچ تابلویی نداشت. وارد ساختمانی شدم که از من کارت ملی گرفتند و بعد به قسمت حقوقی هدایت شدم. با آقایی نسبتاً مسن که به نظر مدیر حقوقی بود، شروع به صحبت کردیم. اما صحبت بیشتر شبیه بازجویی و زیر سوال بردن دانش من بود! از لحظه اول که شروع به صحبت کردم، حتی به سرعت حرف زدن من هم گیر داد و اصرار داشت با سرعت کندتر صحبت کنم و همزمان صحبت‌هایم را یادداشت می‌کرد. از محل تولد خودم، پدرم و مادرم به صورت کامل سوال کرد و حتی نحوه آشنایی آن‌ها را پرسید! محل سکونتم، روز و ماه و سال تولد و محل صدور شناسنامه را هم پرسید که همه این‌ها را قبلاً در فرم تکمیل کرده بودم. ذره‌ای اغراق نمی‌کنم، تک تک این‌ها را می‌پرسید و در دفترچه‌ای ریز ریز می‌نوشت! ترسناک و فرسایشی بود. بعداً که بیرون آمدم، به این فکر کردم که اصلاً چرا به سوالات این‌قدر خصوصی این مرد نامحترم جواب می‌دادم! به تو چه که مادر من کجا به دنیا آمده و کجا با پدرم آشنا شده! نکته مسخره دیگر این بود که من به رسم تواضع گفتم زبان انگلیسی‌ام خوب است اما برای عالی شدن باید بیشتر تمرین کنم. او گفت نه ما یک نفر عالی می‌خواهیم! هرچه سعی کردم به او بفهمانم که کلی مقاله ترجمه کرده‌ام و در مسابقات دادگاه مجازی آمریکا شرکت کرده‌ام، گوشش بدهکار نبود. محیطش محیط پیرمردی بود و کار کردن با چنین آدم دگم و لجبازی اصلاً پیشنهاد نمی‌شود. بعد از مصاحبه هم زحمت یک تماس برای اعلام نتیجه را به خودشان ندادند. به منابع انسانی ایمیل زدم و گفتند در دست بررسی است که معلوم شد دروغ است و اصلاً خبر نداشتند. منابع انسانی‌شان کاره‌ای نبود و بالاخره زنگ زدم به منشی این آقا و او گفت کس دیگری را استخدام کرده‌اند.