مشکل اصلی این شرکت قائم به فرد بودن کل هلدینگ است، به این معنا که تمام تصمیمات نهایی توسط یک شخص گرفته می‌شود و مدیران عامل شرکت‌های مختلف اختیار واقعی در تصمیم‌گیری ندارند. آن‌ها تنها نقش هماهنگ‌کننده و گزارش‌دهنده به شخص اصلی را ایفا می‌کنند. مشکل دوم این هلدینگ توهم برتری است؛ آن‌ها تصور می‌کنند که تمام شرکت‌های زیرمجموعه‌شان رهبر بازار هستند و هیچ رقیبی ندارند، در حالی که این تصور اشتباه است و شرکت‌های بسیار خوبی در همه زمینه‌ها فعالیت می‌کنند. از سوی دیگر، فعالیت‌های مالی این هلدینگ در دو دفتر انجام می‌شود و حقوق کارکنان در دو بخش با تأخیر پرداخت می‌شود. علاوه بر این، مزایای خاصی به کارکنان تعلق نمی‌گیرد (حتی در مناسبت‌هایی که سایر سازمان‌ها هدایایی ارائه می‌دهند، این هلدینگ چنین کاری نمی‌کند) و از حقوق کارکنان نیز به بهانه‌های مختلف کاسته می‌شود. مواردی مانند عیدی نیز بر اساس پایه وزارت کار محاسبه می‌شود. فیش حقوقی به قدری پیچیده و نامفهوم است که نمی‌توان تشخیص داد کجا حق کارکنان ضایع شده و در نهایت فرد از پیگیری آن منصرف می‌شود. در نهایت، کار کردن در این هلدینگ تنها وقت‌تلف‌کردن است؛ نه تجربه ارزشمندی به دست می‌آید و نه حقوق به درستی پرداخت می‌شود. نیروی انسانی برای این شرکت اهمیتی ندارد و افراد به راحتی از شرکت خارج می‌شوند، بدون اینکه کسی به هزینه‌های سازمان برای ورود و خروج نیروها توجهی داشته باشد.