برای یک موقعیت شغلی در اسنپ فود با من تماس گرفتند تا برای مصاحبه بیایم. ابتدا اصلاً قصد نداشتم این کار را قبول کنم، اما مسئول منابع انسانی گفت بیا و با هم صحبت کنیم. من هم گفتم ضرری ندارد و حداقل با چند نفر آشنا می‌شوم. یک جلسه مصاحبه هماهنگ شد و نحوه هماهنگی آن برایم جالب بود. ابتدا تماس گرفتند و زمان را تنظیم کردند، بلافاصله ایمیل با جزئیات جلسه ارسال شد، روز قبل از مصاحبه پیامک آمد و چند ساعت قبل از جلسه هم تماس گرفتند. همه چیز بسیار منظم و دقیق بود. جلسه اول با مدیر منابع انسانی بود. چیزی که برایم جالب بود این بود که او به‌گونه‌ای درباره چالش‌ها و نیازمندی‌های حوزه تخصصی من صحبت می‌کرد که انگار خودش متخصص این حوزه است (در حالی که حوزه من نزدیک به منابع انسانی نیست). در نهایت، این جلسه باعث شد حس کنم اسنپ فود یک میدان مبارزه است که می‌توان در آن چالش‌های جذابی را حل کرد. برای همین یک هفته فرصت خواستم تا تصمیم بگیرم و بعد از یک هفته گفتم که دوست دارم این مسیر را ادامه دهم. جلسه فنی را با یکی از اعضای هیئت مدیره داشتم. سوالات او هم همان حس مبارزه را داشت. به جای سوالات خشک و معمولی، او چالش‌های فرضی مطرح کرد و گفت بیایید با هم فکر کنیم که چگونه می‌توان این چالش‌ها را حل کرد. در نهایت، دو جلسه با مدیرعامل داشتم. مدیرعامل فردی بسیار متواضع بود و نگاه متفاوت و قابل تحسینی به مسائل داشت. آنجا بود که به انتخاب خودم ایمان آوردم و گفتم اینجا می‌توان کارهای جدیدی انجام داد. در کل، تجربه مصاحبه در اسنپ فود برایم این بود که چگونه می‌توان در مسیر مصاحبه به کارجو الهام بخشید، به او انگیزه داد تا بخواهد تأثیر ملموسی بگذارد و چگونه ذهن‌های بزرگ، ذهنیت سازمان را شکل می‌دهند.