رویکرد هر تیم در دیجی‌کالا متفاوت است، اما یک اتفاق مشترک برای همه، تبدیل پارکینگ شرکت به محلی برای سیگار کشیدن و حل و فصل مسائل مختلف است! اگر جزو این تیم‌ها نباشی، احتمالاً از بسیاری اتفاقات بی‌خبری و حتی ممکن است نقشه‌ای برای حذف تو هم کشیده شود. یکی دیگر از رویکردهای عجیب دیجی‌کالا این است که اگر مدیری برود، فردی با سن بالاتر را به جای او مدیر می‌کنند، بدون توجه به تجربه مدیریتی او. با این موج مهاجرت، افراد بی‌لیاقتی که حتی خواب مدیر شدن را هم نمی‌دیدند، به این جایگاه می‌رسند و این شروع بدبختی برای تیم است. حجم کاری بسیار بالاست و این فشار به رزومه‌ات تبدیل می‌شود. ممکن است با هم‌تیمی‌هایی کار کنی که به درستی ارزیابی نشده‌اند و فشار جسمی و روانی زیادی را تحمل می‌کنی، در حالی که هیچ‌کس پاسخگو نیست. رفت‌وآمد نیروها در دیجی‌کالا از ایستگاه‌های مترو هم بیشتر است و این نشان می‌دهد که شرکت برای حفظ نیروها تلاشی نمی‌کند، مگر در شرایط بحرانی. نیروهای منابع انسانی را فقط روز اول می‌بینی و بعد از آن دیگر خبری از آن‌ها نیست. در هر جلسه وعده افزایش حقوق می‌دهند و می‌گویند مطابق بازار عمل می‌کنند، اما این فقط وعده است و به مرور متوجه می‌شوی که هیچ تغییری اتفاق نمی‌افتد. به جای افزایش حقوق، فروشگاه‌های حضوری و جلسات مختلف برای تو ترتیب می‌دهند تا حال خوبی داشته باشی، غافل از اینکه زندگی هیچ‌کس با این کارها نمی‌گذرد. خلاصه که ما بدشانس بودیم که به چنین شرکت‌هایی گیر کردیم و هر طور که بخواهند با ما بازی می‌کنند. امیدوارم هیچ فرد متخصصی درگیر همکاری با این سیستم‌های ناکارآمد نشود.