بسیاری از شرکت‌ها روش‌های پرداخت حقوق خود را به گونه‌ای تنظیم می‌کنند که هزینه‌های خود را کاهش دهند و بهره‌وری را از طریق کنترل مالی افزایش دهند. به عنوان مثال، اگر با یک کارمند روی مبلغ 30 میلیون تومان توافق شود و قرارداد به همین مبلغ امضا شود، دریافتی نهایی کارمند احتمالاً بیش از 35 میلیون تومان خواهد بود و شرکت باید 7.5 میلیون تومان حق بیمه پرداخت کند. در پایان سال نیز 30 میلیون تومان سنوات به کارمند تعلق می‌گیرد، که در مجموع هزینه شرکت برای هر کارمند به حدود 45 میلیون تومان در ماه می‌رسد. اما برخی شرکت‌ها این مبلغ را به دو بخش تقسیم می‌کنند: 15 میلیون تومان به عنوان حقوق پایه و 15 میلیون تومان به عنوان کارانه که هر سه ماه یکبار پرداخت می‌شود. در این حالت، دریافتی کارمند به حدود 18-19 میلیون تومان کاهش می‌یابد و حق بیمه شرکت نیز به 3.5 میلیون تومان می‌رسد. همچنین، هر سه ماه 45 میلیون تومان به عنوان کارانه پرداخت می‌شود که برخی شرکت‌ها با تعریف شاخص‌های عملکرد (KPI) از آن کسر می‌کنند. در نتیجه، هزینه شرکت برای هر کارمند به حدود 38 میلیون تومان در ماه کاهش می‌یابد، یعنی حداقل 7 میلیون تومان کمتر از حالت قبلی. علاوه بر این، شرکت ابزارهای کنترل مالی بیشتری روی کارمند خواهد داشت. اگر کارمند قبل از پایان سه ماه شرکت را ترک کند، نصف حقوق خود را از دست می‌دهد.