تشکر ویژه از ویکی تجربه به خاطر ایجاد فضایی که به افراد امکان می‌دهد تجربیات و دانسته‌های خود را در محیطی تقریباً برابر به اشتراک بگذارند. شرکت‌هایی که حتی در فضای مجازی، که در واقع فضای واقعی است، از پاسخ‌های بی‌سر و ته و عدم اصلاح خود دست برنمی‌دارند، چه برسد به محیط شرکت‌های خود که با ترفندهای مختلف سعی در فراری دادن کارجویان دارند. شرکت‌هایی که قراردادهای خود را به کارجو نمی‌دهند، برای کارهای شروع نشده سفته‌های سنگین می‌خواهند، با حداقل حقوق استخدام می‌کنند و انتظار عملکردی مانند کارمندان آسیای شرقی را دارند. شرکت‌هایی که مصاحبه‌هایشان توسط کارمندانی انجام می‌شود که خود دانش کمی دارند و حالا توقع دانش فنی بالا دارند. شرکت‌هایی که نیروی فنی خود را حفظ کرده و اجازه استخدام نیروهای جدید را نمی‌دهند و رزومه‌ها را بدون بررسی رد می‌کنند. شرکت‌هایی که مدیران میانی آن‌ها نتوانسته‌اند خارج از مجموعه کارآفرینی کنند و هنوز به اضافه‌کاری‌های دیروقت وابسته‌اند. شرکت‌هایی که طول عمر کارمندانشان کوتاه است و دلیل خروج آن‌ها را بدون بررسی می‌دانند. شرکت‌های کوچکی که هنوز پا نگرفته‌اند و به دنبال بیگاری و سوءاستفاده از کارمندان هستند. شرکت‌هایی که در سال‌های گذشته هیچ توسعه‌ای نداشته‌اند. سایت‌های کاریابی نیز با تأکید بر تعداد آگهی‌ها و عدم توجه به کیفیت آن‌ها، به این مشکلات دامن زده‌اند. شرکت‌هایی که تعداد کارمندان خود را دروغ می‌گویند، سایت فعالی ندارند و حتی مبلغ همکاری را درج نمی‌کنند. یاد روزهایی که آگهی‌ها واقعی بودند و قراردادها طولانی‌مدت بودند. قبل از اینکه نیروها را مقصر بدانید، به این فکر کنید که این نیروها در خارج از مرزها بدون مشکل کار می‌کنند. شرکت‌هایی که با ایجاد بخش منابع انسانی نه تنها بهتر نشده‌اند، بلکه رو به زوال رفته‌اند. بهترین حالت برای مصاحبه استاندارد حضور همزمان فرد فنی و منابع انسانی است تا تبعیض و عمدی در کار نباشد. حضور مالک یا کسی که در ضرر و زیان شرکت نقش دارد نیز می‌تواند مفید باشد تا کارجو بداند که رد او به صورت جمعی و بررسی شده بوده است.