ویکی تجربه

بر خلاف چیزی که شرکت ها فکر میکنن ویکی تجربه خیلی هم براشون مهم هست. چون ادم ها میان و اینجا خالی میشن و دیگه نیازی نیست بطور بدتری خسارت وارد کنن. بودنش اتفاقا لازمه. طرف میاد اینجا هر چرت و پرتی دلش میخواد میگه در نهایت برای هیچ کسی هم مهم نیست. برای هیچ کسی هم اهمیتی نداره چی گفته شده و چی گفته نشده. اما اون آدم خالی میشه و دیگه خسارت بدتری به بار نمیاره. ممنونیم ازت

من به کامنت تجربه با آدرس https://tajrobe.wiki/review/67987 که به دروغ در مورد من بود ، پاسخ دادم الان بیش از ۳۶ ساعته تایید نکردین این به چه معناست؟ هر کسی می تونه بیاد مهمل بنویسه و شما تایید کنید ولی واسخشو تایید نکنید؟ منتظر تایید اون پاسخم.

سلام و وقت بخیر اینکه ماهیت کارتون درسته شکی توش نیست اما ب نظرم اینکه اجازه نام بردن اسم اشخاص داده میشه اصلا درست نیست اینک ی شخصی امکان ای رو داره ب دفعات بیاد یک شخص رو با نام خطاب کنه و فقط یک نفر این حرفو میزه پیامش رو منتشر میکنید.اینک دیگه انتقاد نیست بلکه تخریب یک شخصه.منصفانه نیست ای کاش همونطور ک اجازه انتشار اسم شخص رو میدید این امکانم بود که طرفی که نظر میده با اکانتش پیام بده نه بدون هویت.لطفا اجازه ندید ادمهای عقده ای و مریض محیط اینجارو ب گند بکشند.ممنون

سلام وقت بخیر میخواستم این پیشنهاد رو بدم که اگر ممکنه به سایتتون اضافه کنید همونطور که میدونید خیلی از شرکت ها جهت همکاری سفته میگیرن در کل سفته یه راه ضمانت منسوخ شده است وقتی میشه قرارداد عدم افشای اطلاعات گرفت چرا همچنان سفته میگیرن؟ از اون بدتر شرکت هایی هستن که سفته بدون رقم میگیرن یا نمیذارن بنویسی جهت حسن انجام کار اخیراً با یه وکیل کار صحبت میکردم و میگفت زیاد دیده کارفرما بدون دلیل رفته سفته رو گذاشته اجرا حالا من میخوام پیشنهاد بدم یه گزینه اضافه بشه و شرکت هاییکه سفته میگیرن، بخصوص سفته بدون مبلغ و نوشتن حسن انجام کار مشخص بشه اینجوری قبل اینکه برای مصاحبه بریم جایی، میتونیم سایت ویکی تجربه رو بخونیم و اگر نمیخواستیم سفته بدیم وقتمون برای رفت و آمد تلف نمیشه.

سلام. بچه های بیایید این زیر بگید پارسال با چه عنوان شغلی، چند سال سابقه، کار رد کدوم شهر (اگه راحت بودید، کدوم شرکت) و... بگید پارسال چقدر میگرفتید و برنامه تون اینه که برای سال بعد چقدر بگیرید. من معمولا صفحه حقوق شفاف آروان رو ملاک قرار میدادم، اما نمیدونم اون حقوق ها چقدر در واقعیت داره اتافق می افته خودم پرفورمنس، ۳ سال سابقه، محل کار تهران، ۲۵ میلیون دارم فکر میکنم برای سال بعد ببینم با ۴۰ میشه بست یا نه

سلام من خودم یه کارمندم و تاکنون با چندیدن شرکت که در اینجا لیست شده بود کار کردم به نظرم مواردی که برای این شرکت ها ذکر شده بود گاها درست و گاها غلط بود ولی برخی از تجربه ها جنبه تخریب شخصیت داشت که این موضوع واقعا جای بررسی و پیگیری داره خیلی جاها از مدیرا انتقاد شده بود اما من تاکنون با مدیرای زیادی در ارتباط بودم و این مدیر ها انقدر مشغله و فکر دارن که اصلا متوجه نمیشن که رفتارشون نادرسته . همکاران هم به جای انتقاد نظر خودشون برای مدیر مورد نظر بیشتر تصمیم میگیرن در گوش هم دیگه نجوا کنن و کار به اینجا میکشه گاها برخی از نظرات از افرادی بیان شده که من اونها رو میشناسم و این افراد بی نظم و بی انضباط دلیل سختگیری ها رو نه از خودشون بلکه از سازمان میبینن ویکی تجربه باید با مانیتور این نظرات فرق درست و غلط بودن رو تشخیص بده تا وقتی کسی در حال خوندن این نظرات هست بتونه اطلاعات مفیدی به دست بیاره با تشکر

یکی از شرکت هایی که معلوم نیست برای چی داره فعالیت میکنه جز این که چندتا کامنت فیک و چندتا شرکت رقیب میان تجربه میذارن بعد چند نفر که میان از شرکت های تعریف میکنن با کلی توهین و دروغ مواجه میشن دقیقا هدفتون چی هست؟ خراب کردن شرکت هاست؟ اگر میتونید این همه آدم های ناراضی رو استخدام دولتی کنید چرا بنگاه های خصوصی که میان با زحمت با این همه فشار اقتصادی دارن به آدم ها حقوق میدن رو مورد سوال قرار میدید؟ جمع کنید این بساط مزخرف رو که معلوم نیست این کامنت ها از کجا میاد همه شرکت ها بد هستن پس برای چی داریم کار میکنیم؟چرا دنبال کاریم؟ اگر ملاک قرار این چندتا کامنت باشه که از شرکت خودتون هم بزارید بزارن

اینکه اصلا خود این سایت ویکی تجربه چرا بالا اومده خودش یه سوال خیلی بزرگیه اینکه یک نفر وارد شرکتی بشه یا نشه یا اینکه اصلا اون شرکت خوبه یا بده چه ربطی به ویکی تجربه داره و چه سودی به حالتون داره خدا میدونه چه اشخاصی پشت پرده سایت ویکی تجربه قرار دارن بازم خدا عالمه بهش ویکی تجربه یه سایت کاملا بی منطق هستش و ظلمی که شما دارید در حق کارجو ها میکنین خیلی بزرگه و فکر نکنید یه نفر رو دارید آگاه میکنید و ظلمی که در حقش میکنید اینه که قدرت تست و ریسک رو ازش میگیرید و کسی منکر این نیست که شرکت های داخل ایران از اصول حرفه ای دور هستند ولی خب خود شخص باید چند جای مختلف رو تجربه کنه ولی خب با دیدن متن های اینجا و تحلیل های یه عده آدم بیکار و بی عار تو گروه های شبکه های اجتماعیتون ظلم بزرگی در حق مردم میکنین ولی در عالم خودتون دارید لطف میبینین این کار رو و نیرویی که واقعا بخواد کار کنه و کاری باشه همه جای دنیا براش هست و با وجو ویکی تجربه و بیکار های وابسته بهش هیچ اتفاقی نمیفته فقط یه سری آدم بی دست و پا افتادن تو یه سیکل چرخشی شما و فقط فکر میکنن خوبن در حالی که نیرو های خوب و درست اصلا از وجودتون هم خبر ندارن

یه مدیر شعبات دارن به اسم ب.ح. یک ادم کوته فکر بی اصالت بد دهن و بی تربیت. معلوم نبود از کجا اومده یا برای چی این شرکت این اقای بی تربیت رو نگه داشته حتی شنیدم ارتباط فایمیلی هم ندارن. با همه مشکل داشت و پشت سر همه حتی مدیرا حرف میزد و توهین میکرد به همه. با پرسنل فروشم با تحقیر و نکاه بالا به پایین حرف میزد. یه جوری ادم و نگاه میکرد انگار میخواد ... استخدام کنه، به عنوان یه دختر به شدت از نگاهش بدم میومد.

عنوان شغلی : زیر ذره بین حقوق : زیر خط فقر ترفند جدید منابع انسانی برای لاپوشانی در مصاحبه هایی که امسال ۱۴۰۳ داشتم از اول سال تا همین چند روز گذشته متوجه شدم که شرکت ها بعد از مصاحبه اول چندین بار لینک شرکت در نظرسنجی برای بهبود فرایند جذب ارسال میکنن در حالی که قبلا خیلی به ندرت این مورد بود نکته مهم اینجاست که در هیچ کدام از این مصاحبه ها این پرسشنامه ها رو پر نکردم و در همه مصاحبه (غیر از اخری که مشخص نیست) رد شدم بعضی ها اصلا جواب رد هم ارسال نکردن حتا شرکت های رده اول مثل دیجیکالا به نظر میاد با توجه به دیدن شد و فعالیت ویکی تجربه و در کانون توجه بودن منابع انسانی خیلی از شرکت های فنی که واقعا اوضاع بدی دارند ، این مدل از نظرسنجی جهت سوری سازی یا دیتا سازی برای موثر نشان دادن منابع انسانی آن شرکت هاست از نظر من پر کردن نظرسنجی ها (که رفتم و خوندم) سوال ها غیر واقعی بودن و جواب دادن به اونها دیتای فیک یا سوری ایجاد میکرد. مثلا عموما سوال میشه میزان رضایت شما از منابع انسانی شرکت چقدر است؟ در حالی که بعد از چند ماه کار کردن در یک شرکت هم به سختی میشه در مورد اون نظر داد در حالی که نظر منفی در ویکی تجربه بیشتر از مثبت هاست اما همچنان بهترین و مطمئن ترین (تا زمانی که ناشناس بودن افراد رعایت میشه) پلتفرم ممکن برای داشتن دیتا واقعی از شرکت هاست به همین دلیل دوستانی که این لینک ها براشون ارسال میشه حواستون جمع باشه و اگر تجربه مشترک دارید لطفا کامنت کنید یا در تلگرام (این این پست دیده شد) نظر بدید

ضمن تقدیر از بچه های ویکی تجربه یک پیشنهاد داشتم نمیدونم چقدر عملیاتی هستش من قربانی موبینگ یا همان اوباش گری سازمانی شده ام بطوریکه مجبور به استعفای اجباری شده ام متاسفانه علی رغم عملکرد شایانی که داشته ام با عدم قدرشناسی بارها در یک سال گذشته تا مرحله استخدام پیش رفته ام اما در پاسخ استعلام ها با دروغ گویی مسلم سازمان قبلی خود که اتفاقا یک مجموعه به ظاهر اخلاق مدار است از پیدا کردن شغل مطلوبی درمانده ام و برای ارتزاق مجبور به اشتغال در شرکت‌های نامطلوب شده‌ام ، چند روز پیش در لینکدین مطلبی موبینگ چیست را انتشار داده ام که مورد توجه دنبال کنندگان قراز گرفت بطوریکه حداقل 7 برابر تعداد کانکشن های خود ویو آوردم و بی شمار کامنت و خصوصا دایرکت و عنوان موارد مشابه از موبینگ توسط سایر عزیزان دریافت کردم با توجه به اینکه موبینگ اغلب اوقات توسط مدیر عامل سازمانی اعمال می‌شود و اثبات آزار و اذیت روانی در اداره کار محلی از اعراب ندارد فکر می کنم اگر گروه حمایتی در خصوص حمایت از قربانیان آزار روحی و روانی به طور خاص به اعتبار سنجی و ارائه راهکارهای لازم به قربانی و افشا سازمان‌های خاطی تشکیل شود می تواند از شیوع سورفتارهای آسیب آفرین به شدت جلوگیری کرد نظرتون چیست؟

به نظر من یک نکته گمراه‌کننده در سایت شما وجود دارد که اگر اصلاح شود، مراجعه به تجربه‌ها بهتر خواهد شد. شما در سایت خود زمان تجربه‌ها را ابتدا به ساعت، سپس به روز، بعد به ماه و در نهایت به سال نمایش می‌دهید. در تجربه‌هایی که از یک شرکت پشت سر هم ثبت می‌شود، در ۲۴ ساعت اول می‌توان فهمید که این تجربه‌ها پشت سر هم هستند و ممکن است فیک باشند، زیرا احتمال اینکه دو نفر تجربه واقعی را در یک زمان ثبت کنند، خیلی واقع‌بینانه نیست و احتمالاً هماهنگ شده است. اگر امکان دارد زمان دقیق تجربه‌ها را نمایش دهید، این موضوع به ویژه برای شرکت‌هایی که تجربه‌های فیک ثبت می‌کنند، بسیار مفید خواهد بود. زیرا معمولاً بعد از یک تجربه بد، چند تجربه خوب پشت سر هم ثبت می‌شود که مشخصاً فیک هستند و اگر زمان آن‌ها مشخص باشد، این موضوع آشکار می‌شود.

می‌خواستم از تیم ویکی تجربه به خاطر راه‌اندازی این سایت تشکر کنم. مدتی است که به این سایت سر می‌زنم و نکته‌ای که توجه‌ام را جلب کرده، این است که اکثر افراد از مجموعه‌هایی که در آن کار می‌کنند یا قبلاً کار کرده‌اند راضی نیستند. دلایل اصلی نارضایتی شامل عدم احترام، باندبازی، پارتی‌بازی و حقوق کم است. به نظر من این موضوع باید مورد توجه کارفرماها قرار گیرد. آن‌ها باید ببینند چرا اکثر افراد راضی نیستند. این روند نمی‌تواند همیشه ادامه پیدا کند، زیرا با بازنشستگی دهه شصتی‌ها در آینده نزدیک، کارفرماها دیگر نمی‌توانند با این نوع رفتارها نیروی کار جذب کنند. به نظر من کارفرماها باید استثمار نیروی کار را کنار بگذارند. احترام به افراد در محیط کار، حقوق مناسب متناسب با شرایط جامعه و زندگی، حق حداقلی هر انسانی است. پذیرفته نیست که تمام هزینه‌ها و مشکلات یک سازمان از طریق صرفه‌جویی در پرداخت حقوق پرسنل تأمین شود.

در چند روز اخیر که به دنبال کار بودم، متوجه موضوع عجیبی شدم که به نظرم مشکوک می‌رسد. رزومه من ضعیف نیست و سابقه کاری طولانی‌مدت در چند شرکت معتبر دارم، اما در این مدت تعداد تماس‌ها برای مصاحبه بسیار کم بوده است. هم به شرکت‌های بزرگ و هم به استارتاپ‌های تازه‌تاسیس رزومه فرستادم، اما فقط شرکت‌های ضعیف من را برای مصاحبه تایید کردند. بقیه شرکت‌ها بعد از ثبت وضعیت درخواست به حالت تایید برای مصاحبه، دیگر تماس نمی‌گیرند. انگار بعد از دیدن رزومه، تایید می‌زنند اما بعدش اتفاقی می‌افتد که تماس نمی‌گیرند. این مسئله برایم جدید است و قبلاً تجربه نکرده بودم. امروز به این فکر می‌کردم که ممکن است چه دلیلی داشته باشد که ناگهان یاد ایده یکی از مدیران قدیمی‌ام افتادم. او یکی از بزرگ‌ترین نخبگان در زمینه روش‌های سوءاستفاده و کلاهبرداری بود و ایده‌اش این بود که به مشتریان یک سامانه رتبه‌بندی (یا در اصل بلک‌لیست) کارمندان ارائه کنیم تا راحت‌تر بتوانند نیرو استخدام کنند. مثلاً اگر کارفرما به هر دلیلی با شما مشکل داشت، می‌توانست به شما رتبه پایینی بدهد تا بقیه شرکت‌ها بر اساس آن رتبه برای استخدام شما تصمیم بگیرند. من آن زمان به این ایده توجهی نکردم و نمی‌دانم آیا چنین پروژه‌ای اجرایی شده یا نه. مسئله دیگری که یادم افتاد این بود که وقتی داشتم استعفا می‌دادم، مدیرم (که فردی بسیار بی‌وجدان و مریض بود) به من گفت اگر از اینجا بروی، نمی‌گذارم در جای خوبی استخدام شوی! من آن موقع حرفش را جدی نگرفتم و به او خندیدم، اما امروز به این فکر کردم که شاید واقعاً چنین سیستمی وجود دارد و او با پشتوانه این سیستم تهدید می‌کرد. در این مورد جستجو کردم و به سایت‌هایی مانند جاب داک برخوردم که ادعا می‌کند با کاریابی‌های معتبر همکاری دارد و به کارفرمایان کمک می‌کند تا کارجویان ارزیابی‌شده را استخدام کنند. البته اطلاعات دقیقی درباره خدمات آن ندارم، اما به نظر می‌رسد به داده‌های کارجویان دسترسی دارد. با توجه به تجربه‌ام در منابع انسانی شرکت‌ها، بعید نیست که از چنین سیستم‌هایی استفاده کنند. شاید دارم مسئله را بزرگ می‌کنم، اما اگر اطلاعاتی در این زمینه دارید، لطفاً در نظرات بنویسید. با تشکر.

من تازه با ویکی‌تجربه آشنا شدم، چون چند روزه جویای کار هستم قبل از ارسال رزومه سوابق شرکتا رو توش چک می‌کنم. اولش این حجم از نظرات منفی برام غیرقابل باور بود و همش فکر می‌کردم امکان نداره که شرکتا انقدر وضعشون خراب باشه، ولی الان که بهش فکر می‌کنم شاید این طرز فکر من به خاطر این بود که چندین سال با شرکتای مسموم کار کردم و این چیزا برام عادی سازی شده بوده. شاید خیلی از افرادی که اینجا نظراتشون رو نوشتن هم چند سال دیگه از روی ناامیدی دیگه نقاط ضعف یک شرکت براشون مهم نباشه... اینکه چرا به این وضعیت رسیدیم کاملا مشخصه، تقریبا همه این شرکت‌ها درآمدشون با رانت دولتی و لابی‌گری تامین میشه (و یا جیب پدر که ایشون در زمینه رانت دولتی و لابی گری فعاله). براشون مهم نیست که کارمنداشون ازشون راضی هستن یا نه، یا اینکه کیفیت کار افراد استخدام شده در چه حده. مهم اینه که درآمدشون به این راحتیا قطع نمیشه. این موضوع رو میشه به راحتی از روند استخدامی که دارن نتیجه گیری کرد، شغل خودم برنامه‌نویسی هستش و به دفعات متعدد شاهد این بودم که سازمان افرادی رو به عنوان سنیور استخدام کرده که طرف کاملا در سطح کارآموز بوده ولی از قدرت زبون‌بازی و چاپلوسی بالایی برخوردار بوده و شخصیتش به مسئولین محترم شرکت خیلی نزدیک بوده. بارها دیدم که افرادی که کار خودشون رو جلوی مدیران بزرگ جلوه میدن خیلی توی سازمان عزیزترن و حقوقای خیلی بیشتری میگیرن تا افرادی که سرشون به کار خودشونه و سعی می‌کنن کارشون رو به درستی انجام بدن. جالب اینجاست که معمولا همین افرادی که بیشترین سروصدا رو توی شرکت دارن وظیفه جذب نیرو برای شرکت رو دارن! و همیشه آدمایی مثل خودشون رو جذب می‌کنن. همه این شرکت ها از کارجویان انتظار بهترین سابقه‌ها رو دارن ولی هیچ کدومشون حاضر نیستن به کارجویان فرصتی بدن تا بتونن سابقه خوبی توی کارشون پیدا کنن. همشون انتظار بهترین شخصیت ها رو دارن ولی خودشون حاضر نیستن با کسی که شخصیتش کمی از اونها متفاوته کنار بیان. همشون انتظار محترمانه ترین برخوردها رو دارن ولی احترام گذاشتن به کارجو براشون زور داره. تمام اینا در حالیه که میدونن وضع اقتصادی جامعه افتضاحه و کارجو شاید واقعا تحت فشاره، ولی کیفیت خاله بازی هنگام مصاحبه براشون مهم‌تره! بزرگترین مانع در فرایند استخدام یک شرکت کسی نیست به جز منابع انسانی که کم کم داره تبدیل به یک آفت میشه. این واحد در سازمان ها به عنوان یک فیلتر معیوب عمل میکنه، اکثر نیروهای به درد بخور رو رد میکنه (که بعضی‌هاشون حتی درخواست حقوق بالایی هم ندارن) ولی برای افرادی که خودشون رو خوب پرزنت می‌کنن سر و دست میشکونه! توی جلسه مصاحبه سوالات تکراری که توی گوگل سرچ کردن رو ازت میپرسن و قاعدتا آدمی که بلده یک ساعت مداوم در مورد خودش قصیده سرایی کنه شانس بیشتری برای بردن مصاحبه داره، سوالات مسخره‌ای مثل: بزرگترین نقطه ضعفت چیه؟! بزرگترین نقطه قوتت چیه؟! بزرگترین دستاوردت چیه؟! چند سال دیگه خودتو کجا میبینی؟! خب نابغه! چرا انتظار داری طرفت جواب این سوالای تکراریت رو صادقانه و درست بده و تو هم با این چهارتا سوال شخصیت طرفت رو تشخیص بدی؟! و در نهایت سوال کوبنده "دلیل قطع همکاریت با شرکت قبلی چیه؟" طبق تجربه بنده جواب این سوال رو هرچی بدید کارشناس محترم منابع انسانی بهش بر میخوره و میگه منطقی نیست، پس زیاد جدی نگیرید و هرطوری خواستید جواب بدید. قدیم که منابع انسانی هنوز توی شرکتا باب نشده بود یادمه مدیر فنی خودش مثلا ۳۰ تا رزومه رو جدا میکرد و در عرض سه چهار روز با هرکدوم در حد ۱۰ دقیقه یک ربع مصاحبه می‌کرد و بهترین نیروها رو پیدا میکرد، نمیدونم چطور شد که با وجود اومدن یک واحد چند نفره منابع انسانی توی شرکت ها این پروسه کندتر و ناکارآمدتر شد! در حال حاضر منابع انسانی معمولا متشکل از دوستان و آشنایان و اقوام مدیرعامل میشه و فقط افراد شبیه به خودشون رو جذب میکنن، نظر منابع انسانی به قدری مهم شده که توی خیلی از شرکت‌ها اول از همه باید منابع انسانی تایید بده تا بعدش برید مصاحبه فنی. متاسفانه توی مصاحبه های منابع انسانی چاره‌ای ندارید جز دروغ گفتن... امیدوارم همتون بتونید بهترین مسیر شغلی رو توی زندگیتون پیدا کنید و به خاطرش مجبور به تغییر خودتون نشید

برای مصاحبه شغلی در بخش مهمانداری قطارهای فدک درخواست دادم. رفتار مصاحبه‌کننده بسیار بد و غیرحرفه‌ای بود و اصلاً بلد نبود چگونه مصاحبه کند. محل مصاحبه هتل سیمرغ بود و در یک سالن بزرگ تست قد و وزن می‌گرفتند و سپس مصاحبه انجام می‌شد. آقایی که با من مصاحبه می‌کرد بیشتر قصد توهین داشت تا انجام یک مصاحبه کاری. مدام گوشی خود را چک می‌کرد و با بی‌میلی رفتار می‌کرد و با فشار جواب سوالات را می‌داد. سوالات را طوری مطرح می‌کرد که من خودم بگویم منتفی است و نمی‌خواهم. روی شیفت شب و ۱۸ روز کاری در ماه که در سفر هستند خیلی تاکید داشتند و شیفت‌های کاری ۴۸ ساعت اعلام شده بود. چیزی که در نگاه اول برای من کنسل‌کننده بود، ۵۰ میلیون تومان سفته و ۳ سال تعهد محضری بود. همچنین در طی ۲ ماه آموزش خبری از حقوق و بیمه نبود، یعنی باید ۲ ماه بدون حقوق و بیمه وقت می‌گذاشتم. حقوق اعلامی هم ۱۸ تا ۲۰ میلیون تومان بود. در کل این شغل برای من مناسب نبود به دلیل شرایطی که گفتم. با اینکه سعی می‌کردند ظاهر را حفظ کنند، رفتار آن آقا همه چیز را برای من به عنوان یک جویای کار خراب کرد. حتی اگر قبول هم می‌شدم، قطعاً با آن شرایط قرارداد نمی‌بستم. به نظر می‌رسید بیشتر به دنبال کسانی بودند که سابقه کارهای خدماتی داشته باشند، ولی تحصیلات و سابقه کاری خوبی نداشته باشند و علاقه‌مند به این حوزه کاری باشند.

می‌خواهم تجربه‌ام را برای شرکت حسابا با آدرس www.hesaba.co ثبت کنم، اما به نظر می‌رسد که مسدود شده‌ام و مدام با خطا مواجه می‌شوم. امکان ثبت تجربه جدید برای این شرکت وجود ندارد. لطفاً این مشکل را برطرف کنید. همچنین، محدودیت کاراکتر را نیز حذف کنید. ممنون.

برای مصاحبه به شرکت فولاد حامیران رفتم. محیط شرکت بسیار خوب بود و تست‌های مختلفی از من گرفتند. دو بار مصاحبه شدم و محیط مصاحبه نیز بسیار مناسب بود. از مصاحبه و محیط آن حس خوبی گرفتم و بسیار دوست دارم در این شرکت کار کنم. به نظرم شرکت حرفه‌ای، منظم و قانون‌مند است و مدیرعامل جوان و با شخصیتی دارد. همچنان منتظر نتیجه مثبت و تماس از سوی شرکت هستم.

یک درخواست دارم. گاهی اوقات می‌بینم که برای یک شرکت، چند تجربه پشت سر هم با فاصله چند ساعت از هم ثبت می‌شود. این موضوع نشان می‌دهد که تجربه‌ها ممکن است فیک باشند یا توسط یک نفر یا چند نفر با هماهنگی ثبت شده‌اند. اما مشکل اینجاست که اگر بعد از یک ماه، تاریخ تجربه‌ها به یک ماه قبل تغییر کند، دیگر نمی‌توان فهمید که آیا این تجربه‌ها با فاصله چند ساعت ثبت شده‌اند یا خیر. از ویکی تجربه خواهش می‌کنم که تاریخ دقیق تجربه‌ها را نمایش دهد تا این مشکل پیش نیاید.

من بسیار خوشحال بودم که از طرف این شرکت برای مصاحبه دعوت شدم، اما به محض ورود متوجه شدم که این شرکت با تصوری که از یک شرکت حرفه‌ای داشتم، تفاوت زیادی دارد. ایکاش قبل از آن تجربیات دیگران را خوانده بودم. محیط شرکت بسیار شبیه به دبیرستان بود؛ تفکیک جنسیتی وجود داشت و هر طبقه مختص یک جنسیت بود. در مصاحبه اول به من گفتند که دوست ندارند همکاران با هم دوست باشند تا همه چیز دور از حاشیه باشد. از همان لحظه باید متوجه می‌شدم که اینجا محیط دوستانه‌ای ندارد. زمان ناهار فقط ۱۵ دقیقه است و همه پشت میزهای خود غذا می‌خورند. اگر کار پیش بیاید، باید حتی با دهان پر کار را انجام دهید. اگر بخواهید بلند شوید، به شما تذکر می‌دهند که بنشینید. برخی افراد در دستشویی سیگار می‌کشند و یک بار که وارد شدم، سرم از دود گیج رفت. با وجود جداسازی جنسیتی، از خانم‌ها انتظار می‌رود که شال سر کنند. قراردادی که می‌بندند حتی اجازه عکس گرفتن از آن را نمی‌دهند و در آن حقوق وزارت کار را قید می‌کنند. حقوق‌ها را در دو کارت واریز می‌کنند تا نتوانید برای کم‌کردن بیمه شکایت کنید. حتی به برخی افراد حقوق توافقی را نمی‌دهند و بهانه می‌آورند که حقوق وزارت کار است. دو پیشنهاد دارم: اگر برای خودتان، روانتان و توانایی‌هایتان ارزش قائل هستید، وارد این مدرسه با ناظم‌های سخت‌گیر نشوید. اگر هم وارد شدید، در نوشتن قرارداد بسیار دقت کنید. حواستان به بیمه و مبلغ پرداختی آن باشد تا سرتان کلاه نرود و بدانید ممکن است پولی که شفاهی قبول کرده‌اند را نپردازند. درباره اضافه کاری حتماً توافق کنید که چه زمانی و چقدر پرداخت می‌شود. این را هم بگویم که در محیط سمی آنجا، اکثر افراد سمی می‌شوند و به هم توهین می‌کنند. چند نفری با یک نفر درگیر می‌شوند و خاله‌زنک‌بازی زیاد است. به همین دلیل بسیاری استعفا می‌دهند و این دلیلی است که هر سایتی را باز کنید، آگهی استخدامی این شرکت را می‌بینید.

قبل از هر تعریف و تمجیدی، اجازه دهید یک ایراد کوچک مطرح کنم. به نظر من رابط کاربری و تجربه کاربری سایت نیاز به بهبود دارد و می‌تواند خیلی بهتر باشد. مثلاً بخش فیلتر و جستجوی شرکت‌ها مشکل دارد و بهتر است برای شفافیت بیشتر از لوگوی شرکت‌ها در لیست استفاده شود. به نظر من سایت‌هایی مثل جاب گای و ویکی تجربه انقلابی در بازار کار ایران ایجاد کرده‌اند و واقعاً دست تمام مسئولین این وب‌سایت‌ها را می‌بوسم و به آن‌ها صد آفرین می‌گویم! دوره ظلم به کارمندان و شیادی کارفرمایان به پایان رسیده است. زمانی هر کاری که دلشان می‌خواست انجام می‌دادند و بعد می‌گفتند خداحافظ و کارمند بیچاره جز طی کردن پروسه طولانی و بی‌فایده اداره کار هیچ کاری نمی‌توانست بکند! اما الان خوشحالم... واقعاً خوشحالم! به خودی خود این روزها نیروی کار به راحتی پیدا نمی‌شود و استخدام نیروی متخصص سخت شده است. کارمندانی که آسیب دیده‌اند تجربیات خود را اینجا می‌نویسند و حتی همان ۲-۳ نفری که قبلاً برایشان رزومه می‌فرستادند دیگر این کار را نمی‌کنند و کارفرمایان سودجو حسابی به دردسر افتاده‌اند! به جای ایراد گرفتن از این حرکت زیبا و مثبت، سعی کنید رفتارهای زشت و مدل برده‌داری را فراموش کنید و با حمایت از کارمندان و مهربانی جلوی این ضررها را بگیرید. قطعاً هیچ کارمندی بیکار یا روانی نیست که بیاید اینجا نظر منفی بنویسد و از قدیم گفته‌اند: تا نباشد چیزکی، مردم نگویند چیزها...! با توجه به سابقه ۲۰ ساله‌ام در بازار کار ایران، بسیاری از نظراتی که اینجا می‌بینم درست و دقیق نوشته شده‌اند و حقایق شرکت‌های ایرانی را بازگو می‌کنند. به نظر من از سایت‌هایی مثل ویکی تجربه به عنوان یک ابزار رایگان برای پیدا کردن ضعف‌های خود استفاده کنید. این سایت‌ها نه تنها خطری برای شما ندارند، بلکه می‌توانند اطلاعات خوبی از ضعف‌های مدیریتی و حوزه منابع انسانی سازمانی آشکار کنند. سعی کنید این ضعف‌ها را رفع کنید، نه اینکه بخواهید جلوی فعالیت این وب‌سایت‌ها را بگیرید و صورت مسئله را پاک کنید. زنده باد ویکی تجربه! عاشق این وب‌سایت هستم.

مدیر سایت به قدری ضعیف است که حتی جرات ندارد اثری از خودش نشان دهد و امتیاز سایت خودش را بالا نشان می‌دهد. وقتی بستری برای هر دو گروه موافق و مخالف شرکت‌ها بدون هیچ رد و اثری آماده می‌شود، فقط نشان می‌دهد که مدیر سایت دچار مسائل روحی و روانی بوده است.

به برنامه‌نویسان خیر ویکی تجربه پیشنهاد می‌شود دو فیلتر جدید برای تجربه‌ها اضافه کنند: یکی بر اساس شهر شرکت و دیگری بر اساس حوزه کاری. این موضوع به این دلیل مهم است که شرکت‌های بزرگ معمولاً واحدهای مختلفی دارند که ممکن است در مکان‌های متفاوتی قرار گرفته باشند و سبک کاری متفاوتی داشته باشند. بنابراین، تعمیم یک تجربه به کل شرکت ممکن است بی‌انصافی باشد. به عنوان مثال، اگر واحد مالی مشکلی داشته باشد، این موضوع ربطی به واحد پشتیبانی که در یک شهر دیگر قرار دارد ندارد. همچنین، پیشنهاد دیگری برای کاربرانی که تجربه‌های خود را ثبت می‌کنند این است که از ثبت نظرهای ۰ یا ۵ تایی برای شرکت‌ها خودداری کنند، زیرا این نوع نظرات ممکن است ما را از واقعیت دور کند. بهتر است قانونی وضع شود که مثلاً برای هر بخش (مانند محیط کاری، همکاران خوب، شرایط رفاهی و حقوق مناسب، تعادل کار و زندگی) یک امتیاز جداگانه در نظر گرفته شود. این روش ممکن است به ما کمک کند تا به واقعیت نزدیک‌تر شویم، حتی اگر شرکت‌ها هیچ‌کدام از این ویژگی‌ها را نداشته باشند.

احساس می‌کنم هر کسی که به هر دلیلی از جایی ناراحت شده یا خوشش نیامده، با بدترین ادبیات ممکن در ویکی تجربه، ناراحتی خود را به شکلی بسیار شدیدتر از واقعیت و به صورت یک‌طرفه مطرح می‌کند. من با کلیت این سایت و عدالت آن مشکلی ندارم، اما با ادبیات برخی افراد که بعد از دو، سه یا چهار سال کار در یک شرکت، این‌گونه پر از خشم و عصبانیت انتقاد می‌کنند، مشکل دارم. این نوع انتقاد شبیه بالا آوردن است. کاش چون اسم‌ها مشخص نیست، شخصیت و وجدانمان برایمان مهم باشد و منطقی حرف بزنیم تا افراد واقعاً اطلاعات درستی دریافت کنند.

سلام. پیشنهاد می‌کنم بخشی اضافه شود تا کاربران بتوانند توصیه‌های کلی خود را با یکدیگر به اشتراک بگذارند. همچنین بتوانند مشکلات خود در شرکت را مطرح کنند و از دیگران نظر بخواهند تا بدانند چگونه با آن‌ها برخورد کنند. مثلاً: چگونه در شرایط فعلی‌ام (مثلاً توضیح دهید) برای افزایش حقوق مذاکره کنم؟ یا هر نوع همفکری دیگر.

با توجه به سابقه کاری‌ام در شرکت‌های معروف و ارتباطاتی که با افراد در سایر شرکت‌ها دارم، از جو کاری آن‌ها مطلع هستم. تقریباً تمام نظراتی که درباره شرکت‌هایی مانند توسن، ایرانسل، همراه اول، دیجی‌پی و ... خوانده‌ام، کاملاً درست و بدون غرض‌ورزی بوده‌اند. از ویکی تجربه تشکر می‌کنم که این بستر را فراهم کرده تا افراد قبل از اقدام به اپلای، بدانند قرار است به چه محیطی وارد شوند. پایدار باشید.

من قبلاً همه متن‌ها را می‌خواندم، اما الان تبلیغات بالا و پایین صفحه اعصابم را خرد کرده و سرم درد گرفته. حتی اگر تبلیغی را حذف کنی و به کامنت بعدی یا هر چیز دیگری بروی، دوباره ۲ یا ۳ تبلیغ بزرگ ظاهر می‌شود. من نمی‌گویم تبلیغ نگذارید، اما یا تبلیغات قابل حذف باشند یا حداقل متحرک نباشند. به خدا نمی‌توانیم چیزی بخوانیم، این تبلیغات اجازه نمی‌دهند. خواهش می‌کنم تبلیغات را از حالت متحرک خارج کنید، واقعاً خیلی آزاردهنده هستند.

مدت‌ها بود که دوست داشتم این موضوع را در یک پلتفرم عمومی مطرح کنم تا شاید راه‌حلی برای آن پیدا کنیم. با بیش از پانزده سال سابقه کار و تجربه مصاحبه با اکثر شرکت‌های بزرگ ایران، با قاطعیت می‌گویم که اکثر ما بلد نیستیم مصاحبه کنیم. (حتماً خودم هم زمانی که در نقش مصاحبه‌کننده بودم اشتباهاتی داشتم و الان سعی می‌کنم آن‌ها را تکرار نکنم.) تا به حال با چند شرکت اروپایی هم مصاحبه کرده‌ام. فقط کافی است روند کار را مقایسه کنید. شرکت‌هایی که با آن‌ها مصاحبه کردم، در جلسه اول یک نفر از منابع انسانی با من جلسه گذاشت. او به طور کامل خودش، شرکت، حوزه کاری و ساختار سازمان را معرفی کرد. (حدود ۵ دقیقه) سپس شروع به پرسیدن سوالاتی از من کرد. (خودت را معرفی کن، حقوق درخواستی و سوالات مربوط به منابع انسانی) اگر این مرحله تایید می‌شد، مرحله بعد جلسه فنی بود. در ابتدای جلسه فنی، مصاحبه‌کننده به طور کامل خودش، مسئولیتش در شرکت و سابقه کارش را شرح می‌داد. سپس در مورد پروژه‌ای که آگهی داده بودند، به طور کامل توضیح می‌داد و ساختار تیم را بیان می‌کرد. (چند برنامه‌نویس، مدیر محصول، QA و ...) (حدود ۱۰ دقیقه) بعد از اتمام جلسات، به فاصله ۱ تا ۳ روز به شما بازخورد می‌دادند. مهم‌ترین نکته این بود که در تمام مدت جلسه، شما به عنوان کارجو با فردی صحبت می‌کردید که بسیار ملایم و دوستانه و با لبخند با شما برخورد می‌کرد. احساس می‌کردید که این یک جلسه گپ و گفتگوی دوستانه است، نه یک جلسه سرد و جدی. کارجو احساس ارزشمند بودن می‌کرد. این فرایند چند مزیت دارد: اولاً، وقتی مصاحبه‌کننده در ابتدای جلسه شروع به صحبت می‌کند، یخ جلسه شکسته می‌شود و کارجو می‌تواند اضطرابش را کنترل کند. دوماً، کارجو تا حدودی با شخصیت و سابقه کاری فردی که قرار است در آینده همکار یا مدیرش باشد، آشنا می‌شود. متأسفانه در ایران، اکثر مصاحبه‌کنندگان مانند بازجو وارد جلسه مصاحبه می‌شوند. بدون لبخند و معرفی خود، سوال و جواب را شروع می‌کنند. اغلب سوالات کلیشه‌ای و بدون ارتباط با کاری است که واقعاً در پروژه انتظار دارند. بدون توضیح قانع‌کننده، جلسه را کنسل می‌کنند و رفتارهایی از خود نشان می‌دهند که از بی‌تجربگی مصاحبه‌کننده ناشی می‌شود. مصاحبه‌کننده عزیز، یک لحظه با خودت فکر کن، شاید آن فردی که جلوی تو نشسته، تجربه‌اش از تو بیشتر باشد و فقط تصمیم گرفته محیط کارش را عوض کند. رفتار از بالا به پایین بسیار نابالغانه است. حتی اگر فرد مناسب سازمان شما نبود، مجبور نیستی او را استخدام کنی، فقط نیم ساعت با احترام رفتار کن.

به عنوان یکی از فعالان اکوسیستم، می‌توانم بگویم که ویکی تجربه در حال نابودی اکوسیستم است. چندین مورد دیده‌ام که فردی به دلیل رفتار نامناسب اخراج شده و بعداً به کل سیستم حمله کرده است. همچنین فردی که به دلیل روابط نامشروع از شرکت اخراج شده، به همه مدیران تهمت زده است. ویکی تجربه می‌تواند مفید باشد، اما با رویه فعلی، باعث نابودی اکوسیستم می‌شود.

تشکر ویژه از ویکی تجربه به خاطر ایجاد فضایی که به افراد امکان می‌دهد تجربیات و دانسته‌های خود را در محیطی تقریباً برابر به اشتراک بگذارند. شرکت‌هایی که حتی در فضای مجازی، که در واقع فضای واقعی است، از پاسخ‌های بی‌سر و ته و عدم اصلاح خود دست برنمی‌دارند، چه برسد به محیط شرکت‌های خود که با ترفندهای مختلف سعی در فراری دادن کارجویان دارند. شرکت‌هایی که قراردادهای خود را به کارجو نمی‌دهند، برای کارهای شروع نشده سفته‌های سنگین می‌خواهند، با حداقل حقوق استخدام می‌کنند و انتظار عملکردی مانند کارمندان آسیای شرقی را دارند. شرکت‌هایی که مصاحبه‌هایشان توسط کارمندانی انجام می‌شود که خود دانش کمی دارند و حالا توقع دانش فنی بالا دارند. شرکت‌هایی که نیروی فنی خود را حفظ کرده و اجازه استخدام نیروهای جدید را نمی‌دهند و رزومه‌ها را بدون بررسی رد می‌کنند. شرکت‌هایی که مدیران میانی آن‌ها نتوانسته‌اند خارج از مجموعه کارآفرینی کنند و هنوز به اضافه‌کاری‌های دیروقت وابسته‌اند. شرکت‌هایی که طول عمر کارمندانشان کوتاه است و دلیل خروج آن‌ها را بدون بررسی می‌دانند. شرکت‌های کوچکی که هنوز پا نگرفته‌اند و به دنبال بیگاری و سوءاستفاده از کارمندان هستند. شرکت‌هایی که در سال‌های گذشته هیچ توسعه‌ای نداشته‌اند. سایت‌های کاریابی نیز با تأکید بر تعداد آگهی‌ها و عدم توجه به کیفیت آن‌ها، به این مشکلات دامن زده‌اند. شرکت‌هایی که تعداد کارمندان خود را دروغ می‌گویند، سایت فعالی ندارند و حتی مبلغ همکاری را درج نمی‌کنند. یاد روزهایی که آگهی‌ها واقعی بودند و قراردادها طولانی‌مدت بودند. قبل از اینکه نیروها را مقصر بدانید، به این فکر کنید که این نیروها در خارج از مرزها بدون مشکل کار می‌کنند. شرکت‌هایی که با ایجاد بخش منابع انسانی نه تنها بهتر نشده‌اند، بلکه رو به زوال رفته‌اند. بهترین حالت برای مصاحبه استاندارد حضور همزمان فرد فنی و منابع انسانی است تا تبعیض و عمدی در کار نباشد. حضور مالک یا کسی که در ضرر و زیان شرکت نقش دارد نیز می‌تواند مفید باشد تا کارجو بداند که رد او به صورت جمعی و بررسی شده بوده است.

به مالک ویکی تجربه؛ این متن را با نیت دوستانه و خیرخواهانه می‌نویسم. قبل از هر چیز، می‌دانی که پول محور اصلی دنیاست و کسب‌وکارها برای تولید ثروت ایجاد شده‌اند. با راه‌اندازی این سایت، وارد بازی خطرناکی شده‌ای. ایده سایت خوب است، اما اجازه دادن به افراد ناشناس برای آسیب زدن به اعتبار شرکت‌ها بسیار خطرناک است. اگر هویت شما فاش شود، شرکت‌ها به دلیل افترا، آسیب به آبرو و ضرر مالی از شما شکایت خواهند کرد و ممکن است با جرایم مالی سنگین و حبس‌های طولانی مواجه شوی. نمی‌دانم هدف شما چیست، اما اگر جای تو بودم، شب‌ها از ترس نمی‌توانستم بخوابم. پیشنهاد می‌کنم سایت را از دسترس خارج کنی و به دنبال ایده بهتری برای کسب‌وکار باشی. این هشدار را جدی بگیر، زیرا عواقب این کار تا آخر عمر همراهت خواهد بود و روزی دامنت را خواهد گرفت.

هرگز فراموش نمی‌کنم که در یکی از شرکت‌ها چه بلایی سرم آوردند و نتوانستم کاری انجام دهم. بعد از چند سال وقتی تجربه‌ام را اینجا منتشر کردم، موجی به راه افتاد و شروع به اصلاح کردند. ممنونم از شما بابت این فضایی که ایجاد کردید و نگاه منصفانه‌ای که دارید. امیدوارم در چند سال آینده همه چیز خیلی بهتر شود.

من به دلیل بیست و دو سال فعالیت در حوزه برنامه‌نویسی، در شرکت‌های مختلفی کار کرده‌ام و متوجه شدم که نظرات و کامنت‌ها درباره این شرکت‌ها درست هستند. به نظر من، هر کسی که می‌خواهد در جایی کار کند، باید تجربه‌های دیگران را مطالعه کند. رفتار برخی شرکت‌ها با نیروهای تحصیل‌کرده واقعاً توهین‌آمیز است. امیدوارم این سایت قدمی در جهت حل این مشکلات بردارد. از شما ممنونم، ویکی تجربه.

پیشنهاد می‌کنم نام ویکی تجربه به ویکی خاله‌زنکی تغییر کند تا خوانندگان بدانند با چه چیزی مواجه هستند. 🙂🙃 خاله‌زنکی، مرجع ساختگی، دلخوش‌کنک، آرامگاه افراد بی‌عرضه و بی‌لیاقت، شایعه‌پراکنی و دنبال اخاذی و باج برای حذف نظرات منفی ساختگی.

سلام. یک پیشنهاد برای ویکی دارم. به نظر من بهتر است شرکت‌ها را ملزم کنید که بنرهایشان را بر اساس طراحی شما ایجاد کنند. همچنین به نظر من اجازه درج جیف/گیف ندهید، چون استفاده از سایت را آزاردهنده می‌کند. یک بنر ثابت با کپی‌رایتینگ خوب هم می‌تواند کار را راه بیندازد و نیازی به چراغ‌های چشمک‌زن نیست. همچنین پیشنهاد می‌کنم سیستمی طراحی کنید که بنرها بر اساس صنعت شرکت‌ها بارگذاری شوند. مثلاً بنر رمزینکس فقط در صفحات شرکت‌های استارت‌آپی نمایش داده شود و اگر بخواهند در تمام صفحات نمایش داده شود، باید هزینه بیشتری پرداخت کنند.

سلام ویکی عزیز، می‌دانم تحت فشار زیادی هستی، هم از طرف شرکت‌ها و هم به خاطر تامین هزینه‌ها. چند روز پیش متوجه شدم که قصد دارید تغییراتی در سایت ایجاد کنید. ظاهراً گفته‌اند برخی افراد کامنت‌های جعلی می‌گذارند و به شرکت‌ها هیت الکی می‌دهند. می‌خواستم چند نکته را با تو در میان بگذارم. ویکی جان، تو به دلایلی هویتت را فاش نمی‌کنی، درست است؟ مثلاً می‌توانی پرداخت بانکی را فعال کنی، اما فکر می‌کنم به خاطر امنیت خودت این کار را نمی‌کنی و روش پرداخت را به دونیت محدود کرده‌ای. اگر دونیت نبود، شاید خیلی‌ها سالانه از تو حمایت مالی می‌کردند. من قطعاً کمک مالی می‌کردم و حتی الان هم به فکر یادگیری دونیت برای حمایت از تو هستم. ویکی جان، به همان دلیلی که تو نمی‌خواهی هویتت فاش شود، من و امثال من هم نمی‌خواهیم هویت‌مان مشخص شود. می‌ترسیم هک شویم یا تحت فشار قانونی قرار بگیریم. ویکی جان، گول تئوری‌های توطئه را نخور. اگر شرکت‌ها واقعاً دفاعیه درستی داشتند، خودشان با اسم و عنوان واقعی‌شان در سایت پاسخ می‌دادند. اما به جای آن، تهدید می‌کنند. به نظرت کارفرماهایی که تهدید می‌کنند به جای پاسخ منطقی، دنبال اصلاح هستند؟ ویکی جان، خودت هم می‌دانی که نیستند. اگر بودند، محیط شرکت‌ها اینقدر سمی نمی‌شد. تنها راه اصلاح این شرکت‌ها، مجبور کردن آن‌هاست. الان مردم به لطف تو از حقوقشان آگاه می‌شوند و شرکت‌ها از این موضوع عصبانی‌اند و با ایجاد تئوری‌های توطئه سعی می‌کنند تو را از هدفت منحرف کنند. گول آن‌ها را نخور. سیستم ثبت‌نام حتی اگر با اسم مستعار باشد، برای سایتت ضرر دارد. چون مردم باز هم می‌ترسند. من خودم ترجیح می‌دهم اگر قرار است ثبت‌نامی باشد، در توئیتر اکانت فیک بسازم و درباره شرکت‌هایی که کار کرده‌ام بنویسم. چرا باید اینجا ثبت‌نام کنم و چنین ریسکی را بپذیرم؟ ویکی جان، خودت هم می‌دانی که مهم‌ترین دلیل استقبال مردم از این سایت و کامنت گذاشتن، هویت پنهان است. اگر این را از مردم بگیری، خیلی‌ها که به آن‌ها ظلم شده، دیگر نمی‌نویسند. شرکت‌ها همین الان هم کلی تعریف الکی از خودشان کرده‌اند و اگر پروفایلی ایجاد شود، وضع بدتر می‌شود. تو فکر می‌کنی اگر پروفایلی ایجاد کنی، کسی که بخواهد دروغ بگوید، نمی‌گوید؟ مثلاً کسی نمی‌تواند ۵ تا ایمیل بسازد و نظر بدهد؟ ایمیل سازمانی را همه ندارند و بعد از خروج از سازمان، اگر داشته باشند، از دسترس خارج می‌شود. با موبایل هم فکر نمی‌کنم کسی جرات کند ثبت‌نام کند. به نظرت فرقی می‌کند؟ ویکی جان، سیستم را خراب نکن. می‌خواهی شکل سایت را زیباتر کنی، اما بگذار همین‌طور بماند. تو نمی‌توانی جلوی دروغ را بگیری. مگر همین منابع انسانی نیستند که شرکت‌ها را در لینکدین گل و بلبل نشان می‌دهند؟ این دروغ نیست؟ چطور فقط گفتن خوبی‌ها درست است، اما گفتن بدی‌ها بد است؟ ویکی جان، کارفرما وکیل دارد، پول دارد، قدرت دارد. به نظرت من کارمند زورم به او می‌رسد؟ اما او زورش به من می‌رسد. کدام شرکت با کامنت منفی بسته شده است؟ می‌گویند شرکت رقیب می‌آید کامنت منفی می‌گذارد تا ما را خراب کند یا کارمند عقده‌ای می‌آید و ما را خراب می‌کند. اگر سیستم ثبت‌نام ایجاد کنی، شرکتی که اینقدر بد باشد که بخواهد شرکت رقیب را خراب کند، نمی‌تواند به ۱۰۰ نفر پول بدهد تا پروفایل بسازند و از شرکت رقیب بد بگویند؟ یا کارمندی که اینقدر عقده‌ای است، نمی‌تواند با گوشی چندتا از دوستانش پروفایل بسازد و شرکت را خراب کند؟ تو از کجا می‌خواهی بفهمی؟ راه‌حلت برای این چیست؟ ویکی جان، تنها دلیل تحت فشار گذاشتن تو برای ایجاد پروفایل، شناسایی افراد است. آن‌ها تا الان نتوانسته‌اند به تو فشار بیاورند، اما در آینده این کار را می‌کنند. تو نمی‌توانی صد درصد مطمئن باشی که هک نمی‌شوی. می‌توانی قول بدهی که هرگز هک نمی‌شوی؟ ویکی جان، اول ببین جامعه هدف تو کیست. اگر هدف تو تحقق حقوق کارمندان است، با روشی که می‌خواهی پیش بگیری، دیگر قابل اعتماد نخواهی بود، چون این‌طوری شرکت‌ها و منابع انسانی بیشتر می‌توانند بیایند و کامنت مثبت بگذارند. چون آدم و پول دارند. آن‌وقت تو هم قاطی کارفرماها می‌شوی. این‌ها حرف دلم بود با تو. اما چند پیشنهاد دارم: به نظرم برچسب (ت ج) را بردار. چون آن چیزی که در شرکت‌ها اتفاق می‌افتد، در این معنا نمی‌گنجد و از طرفی باعث ایجاد حساسیت می‌شود. پیشنهاد می‌کنم یک سری فیلدها ایجاد کنی که مردم بتوانند لایک و دیس‌لایک کنند، همان موقع که می‌خواهند نظر ثبت کنند و اگر فیلدها را پر نکردند، اجازه ثبت نظر ندهی. به نظرم سیستم قلب دادن را بردار و بر اساس این فیلدها برای هر شرکت نمودار بگذار و امتیاز بده. مثلاً اگر ۵۰ نفر نظر داده‌اند و ۱۰ نفر گفته‌اند این شرکت بیمه نمی‌کند، می‌شود ۲۰ درصد و این را روی نمودار نشان بده. برای بقیه فیلدها هم همین‌طور. مثلاً این فیلدها را بگو پر کنند و بعد نظرشان را ثبت کنند: ۱- تکنولوژی بروز ۲- آزادی پوشش ۳- بیمه از روز اول ۴- بیمه تکمیلی ۵- جو صمیمانه ۶- امکان توسعه فردی ۷- امکان ارتقای شغلی بر اساس صلاحیت و عدالت ۸- تعادل بین کار و زندگی ۹- تسک‌های تعریف شده متناسب با تخصص فرد ۱۰- مدیریت حرفه‌ای و متخصص ۱۱- تیم منابع انسانی خوب ۱۲- پرداخت به موقع حقوق ۱۳- امنیت شغلی ۱۴- وجود امنیت روانی برای بانوان ۱۵- وجود همکاران چاپلوس و زیرآب‌زن ۱۶- امکان دورکاری ۱۷- تعطیلی پنجشنبه ۱۸- ساعت کاری منعطف ۱۹- بسته‌های مناسبتی ۲۰- پرداخت عیدی ۲۱- پاداش آخر سال ۲۲- رنج حقوق عادلانه ۲۳- امکان اضافه کاری ۲۴- ناهار ۲۵- فضای شرکت اوپن‌آفیس. حالا هر چه به ذهنم رسید نوشتم. مثلاً می‌توانی ۱۰ تا از چیزهایی که ممکن است برای مردم مهم‌تر باشد انتخاب کنی. این‌طوری وقتی کسی به سایت می‌آید، کلیت شرکت را متوجه می‌شود و احتمال دروغ گفتن کم می‌شود. اگر هم کسی دروغ بگوید، گروه دیگر می‌تواند بگوید دروغ است. این‌ها برای کسانی بود که می‌خواهند تجربه کاریشان را ثبت کنند. برای کسانی که می‌خواهند تجربه مصاحبه ثبت کنند، می‌توانی فیلدهای دیگری بگذاری، مثلاً: ۱- برخورد مناسب ۲- مصاحبه کاملاً آنلاین ۳- پرسش سوالات الگوریتمی ۴- احترام به وقت مصاحبه‌کننده ۵- گزارش نتیجه مصاحبه. یک پیشنهاد دیگر این است که شاید برخی مثل من بلد نیستند دونیت کنند. چرا در لینکدین پست یا ویدئویی در این مورد نمی‌گذاری؟ اگر کار را برایشان راحت‌تر کنی، احتمالاً برخی مثل من پیدا می‌شوند که علاقه داشته باشند از تو حمایت مالی کنند. ویکی جان، صدای ما بمان، طرف ما بمان❤️ برایت بهترین‌ها را آرزو می‌کنم.

این سایت پر از تجربیات ساختگی است که افراد برای دشمنی، عقده‌گشایی و بازی با آبروی دیگران از آن استفاده می‌کنند. هیچ نظارتی هم روی این روند وجود ندارد و یک نفر می‌تواند بی‌نهایت نظر بگذارد، حتی برای شغل‌هایی که اصلاً در آن شرکت وجود نداشته است. اینجا قرار است به کارجو کمک کند، نه اینکه او را گمراه کند.

با سلام و احترام، سوالی از ویکی تجربه داشتم. آیا امکان شناسایی افرادی که کامنت می‌گذارند وجود دارد؟ من تاپیکی ایجاد کرده بودم و دوستان در زیر آن کامنت گذاشته بودند. وقتی خواستم به کامنت‌ها پاسخ دهم، پس از پاسخ دادن به یک یا دو نفر، سیستم اجازه کامنت‌گذاری بیشتر به من نداد. حتی وقتی خواستم تاپیک جدیدی باز کنم و پاسخ‌هایم را به صورت کلی بنویسم، باز هم اجازه نداد. اینترنت را قطع و وصل کردم و از چندین فیلترشکن مختلف استفاده کردم، اما باز هم موفق نشدم. سوال من این است که چرا سیستم بدون دریافت هیچ اطلاعاتی از من، تشخیص می‌دهد که من هستم و مرا محدود می‌کند؟ آیا می‌توانید اطمینان دهید که اطلاعات ما در اختیار شرکت‌ها قرار نمی‌گیرد و برای کارجویان مشکلی ایجاد نمی‌شود؟

سایت شما عالی و بی‌نظیر است. فقط ای کاش روند تایید نظرات و کامنت‌ها را کمی سریع‌تر و راحت‌تر کنید. همچنین اگر نظر تایید نمی‌شود، پیامی ارسال کنید که دلیل آن چیست. این‌طوری کاربر مدت زیادی در انتظار نمی‌ماند.

من شرکتی را می‌شناسم که یکی از بدترین بازخوردها و نظرات را دریافت کرده است. هر نظر جدید از قبلی بدتر بود، که نشان می‌داد کارشان درست پیش نمی‌رود. چند سال پیش از طریق یکی از همکارانم که هنوز در آن شرکت کار می‌کرد، سراغ شرکت را گرفتم. او گفت که این نظرات منفی شرکت را به شدت درگیر مشکلات کرده است. در دلم گفتم خداوند سازندگان ویکی تجربه را بیامرزد. به نظر من اصلاً ممکن نیست جایی خوب باشد و این همه بازخورد منفی دریافت کند.

دوستان عزیز ویکی تجربه، اول از همه یک خسته نباشید جانانه به شما می‌گویم و امیدوارم همین‌طور پر قدرت ادامه دهید. اما یک گلایه دارم و آن این است که چرا از نظر فنی به جای پیشرفت، پسرفت می‌کنید؟ UI و UX که جای کار و بهبود زیادی دارد. اما مهم‌ترین مشکل، وضعیت بد سئوی سایت است. اوایل، حتی با وجود اینکه حجم محتوا و بازدیدها زیاد نبود، با جستجوی نام هر شرکتی در گوگل، حتماً بین رتبه دوم تا پنجم لینکی از ویکی تجربه می‌آمد. اما الان متأسفانه همه به صفحه دوم رفته‌اند! حتی برای شرکت‌هایی که یا سایت ندارند یا سایت‌های قدیمی و کهنه‌ای دارند، باز هم لینک ویکی تجربه در صفحه اول نمی‌آید و در اواسط صفحه دوم است... واقعاً خیلی حیف است. من خودم به عنوان یک متخصص سئو، حاضرم هر کمکی از دستم برمی‌آید انجام دهم و مطمئنم بقیه سئوکاران هم همین نظر را دارند.

سلام، من امروز با یک شرکت قرارداد دو ماهه از اول مرداد تا شهریور امضا کردم و اثر انگشتم را هم دادم. اما آنها گفتند یک نسخه از قرارداد به من نمی‌دهند. من هم ضمانت یا سفته‌ای به آنها ندادم و فقط کپی کارت ملی و کپی گواهی تحصیلی‌ام را تحویل دادم. حالا می‌خوام به آنها بگم نمی‌آم چون حس می‌کنم تضمینی نیست که حقوق درخواستی و بیمه‌ام را بدهند و دلایل دیگری هم دارم. می‌خوام بدونم آیا این قرارداد حقی برای آنها ایجاد می‌کند یا نه.

سلام، من حدود ۵ سال است که به عنوان برنامه‌نویس (PHP و Node.js) فعالیت می‌کنم و در حال حاضر شاغل هستم. مدتی است که به دنبال کار جدید می‌گردم، رزومه می‌فرستم و مصاحبه می‌روم. در طول این سال‌ها گاهی به فکر فریلنسری افتادم و از کارمندی فاصله گرفتم، اما از طرفی فکر می‌کردم شرکت‌های خوبی هم وجود دارند. فریلنسری هم مشکلات خودش را دارد، مثلاً ممکن است مشتری نداشته باشی یا بعد از تحویل کار پولت را ندهند. می‌دانم که هر جایی که کار کنی، مشکلاتی دارد و هیچ‌جا بی‌عیب نیست. اما از وقتی با ویکی تجربه آشنا شدم و نظرات دیگران را خواندم، متوجه شدم که بیشتر شرکت‌ها فقط وقت‌تلف‌کن هستند. علاوه بر این، برای قبولی در مصاحبه‌های فنی باید از همه چیز سر در بیاوری و بعد هم از تو سفته‌های چند صد میلیونی می‌خواهند که من اصلاً موافق آن نیستم. شرکت‌هایی مثل ویستا، سامانه آسا، ارنیکا، تپسی، هلو (طرفه نگار)، داتین و برتینا که در جابینجا به عنوان ۵۰ شرکت برتر معرفی شده‌اند، بیشترین نظرات منفی را در ویکی تجربه دارند. در یکی از مصاحبه‌ها، شرکت ادعا می‌کرد ۱۰۰۰ نفر پرسنل دارد، اما ناهار نمی‌دادند و پول آن را به حقوق اضافه می‌کردند. در حالی که اگر به هر تهیه‌کننده غذا بگویی ۱۰۰۰ نفر کارمند داری و ناهار می‌خواهی، کمتر از ۴۵ هزار تومان برای هر ناهار حساب می‌کنند (تیر ۱۴۰۳). از طرفی، آنقدر بهت زنگ می‌زنند که مشتری‌شان شوی. نمی‌دانم چطور برای ۱۰۰۰ نفر غذا گرم می‌کنند. در مصاحبه‌های دیگر هم مشکلات مشابهی دیدم. یکی می‌گفت لپ‌تاپ بیاور، بعداً کیس می‌خریم، در حالی که چند سال است همین حرف را می‌زند. دیگری حقوق را اداره کاری می‌داد. در یک شرکت دیگر، بعد از دو روز کار به من گفتند پروژه کنسل شده و به خاطر مسائل مالی سیاست انقباضی در پیش گرفته‌اند. کم‌کم به این نتیجه می‌رسم که کار کردن برای شرکت‌های ایرانی فایده‌ای ندارد و آن‌ها فقط می‌خواهند سرت کلاه بگذارند، مگر اینکه چاپلوس باشی، زیرآب بزنی یا پارتی قوی داشته باشی. من نه پارتی دارم و نه اهل این کارها هستم. دارم به فریلنسری فکر می‌کنم. دوستان کارمند و فریلنسر، لطفاً نظرات خود را بگویید و مرا راهنمایی کنید. با تشکر.

این روزها در حال جستجوی کار هستم و برایم بسیار مهم است که در جای مناسبی مشغول به کار شوم. به همین دلیل تحقیقات زیادی انجام می‌دهم. این سایت به من کمک زیادی کرده و تحول بزرگی در روابط بین کارفرما و کارمند ایجاد کرده است. جالب است بدانید که بسیاری از شرکت‌ها به نظراتی که در اینجا درباره‌شان نوشته می‌شود اهمیت می‌دهند. مدیرعامل شرکتی که با او مصاحبه داشتم آنقدر کنجکاو بود که حتی صبر نکرد من از اتاق خارج شوم و همانجا نام شرکت خود را در سایت جستجو کرد و شروع به خواندن نظرات کرد. واقعاً از شما قدردانی می‌کنم.

خوشحالم که قبل از مصاحبه، متن‌های ویکی تجربه را می‌خوانم و از آن‌ها استفاده می‌کنم. ویکی تجربه واقعاً فوق‌العاده است. امکان ندارد مسئول یا مدیر و کسی در شرکت‌های مختلف از وجود ویکی تجربه خبر نداشته باشد. محکم در مسیر خود بمانید. خدا قوت. شما حق کارمند و کارجو را از مدیران و مسئولان غیرمسئول استیفا خواهید کرد. متشکرم از شما.

با تشکر و خسته نباشید، ویکی تجربه به من کمک کرد تا صدایم را به جایی برسانم. با وجود مشکلاتی مانند آزار جنسی، عدم وجود قرارداد یا بیمه، و ضعف قوانین، نتوانستیم اقدام قانونی انجام دهیم. در این شرایط، حداقل توانستیم درد دل خود را مطرح کنیم و با آگاهی‌بخشی به دیگران، از آسیب‌های بیشتر اجتماعی جلوگیری کنیم. متأسفانه اوضاع جامعه اسفناک است و بیماری‌های جنسی به اپیدمی تبدیل شده‌اند. هر روز بر تعداد افرادی که با وقاحت پیشنهادات بی‌شرمانه می‌دهند و از کارمندان سوءاستفاده می‌کنند، افزوده می‌شود. کافی است با آگهی‌دهندگان تماس بگیرید؛ عکس قدی می‌خواهند، امکان سفر می‌خواهند که به آن ماموریت کاری می‌گویند، ترجیحاً مجرد و با ظاهر آراسته و امروزی باشید. برخی حتی وقیح‌تر هستند و به دنبال افراد متأهل نیستند و علناً اعلام می‌کنند که حقوق شما به میزان صمیمیت با آنها بستگی دارد! کاش مرجع نظارت کننده‌ای وجود داشت و شما هم به آن لینک داشتید! جامعه به وضعیت بدی دچار شده است. من سه سال است که به دلیل این مسائل بیکار هستم.

من ۳۷ سال دارم و از نسلی هستم که در کودکی جدی گرفته نمی‌شد و حالا که بزرگ شده‌ام، می‌بینم که در مقابل نسل جدید عقب افتاده‌ام. از خانه تا محل کار، هیچ‌وقت نتوانستم نظر خود را آزادانه بیان کنم بدون اینکه بازخواست شوم. ویکی تجربه تنها جایی بود که توانستم آزادانه حرف بزنم و صدایم شنیده شود. اینجا فقط برای شناخت محل کار جدید نیست؛ ما در شرکت خود که مدیران میانی اجازه انتقال انتقادات به مدیران ارشد را نمی‌دادند، از ویکی تجربه استفاده کردیم و حرف‌هایمان را زدیم و اوضاعمان واقعاً بهتر شد. از شما که در مقابل کارفرماهای زورگو که سال‌هاست بر ما تسلط دارند، از ما حمایت می‌کنید و با وجود تهدیدها به کارتان ادامه می‌دهید، سپاسگزارم. می‌دانم کار آسانی نیست ⭐⭐⭐⭐⭐

این مجموعه پر از دروغ و تهمت است و فقط کارمندان دختر را بدون قرارداد استخدام می‌کند تا امکان شکایت نداشته باشند. من دو سال در اینجا کار کردم و هنوز حقوقم را پرداخت نکرده‌اند. آقای ب.ف که مدیر این مجموعه است، با دختران جوان و کم‌تجربه رابطه نامناسب دارد. به طور خلاصه، اینجا کثافت خالص است.

سلام. ویکی تجربه یکی از نجات‌دهنده‌های من در مصاحبه‌های کاری بود. قبل از هر مصاحبه، حتماً ویکی تجربه را چک می‌کردم. همچنین، با توجه به اینکه ویکی تجربه کم‌تر از سوی کارفرماهای متخلف تهدید می‌شود، جا دارد از سازوکاری که ایجاد کرده و توانسته در برابر این تهدیدات مقاومت کند، تشکر کنیم. به شخصه، هر ماه مبلغی که در توانم باشد را برای پوشش هزینه‌های سرورها و توسعه ویکی تجربه به آن‌ها اهدا می‌کنم. امیدوارم این نوع نظرسنجی‌های تخصصی و خوب در کشورمان بیشتر شود.

لطفاً امکان بصری مانند آیکون یا یک کلمه اضافه کنید که نشان دهد برای یک تجربه ثبت شده، کاربران کامنت گذاشته‌اند و حتی تعداد کامنت‌ها را مشخص کند. در حال حاضر، برای فهمیدن اینکه آیا کامنتی برای یک تجربه وجود دارد یا نه، باید وارد آن تجربه شد. این در حالی است که کامنت‌ها علاوه بر خود تجربه، اهمیت زیادی دارند و گاهی برای تأیید یا رد یک تجربه نوشته می‌شوند و به قضاوت در مورد آن کمک می‌کنند. ممنون.

ابتدا پنج قلب به ویکی تجربه دادم تا از بستری که فراهم کرده تشکر کنم. شاید برای کسانی که تجربه کاری کمی دارند، بدگویی از این همه شرکت غیرواقعی به نظر برسد، اما باید با حقیقت روبرو شد! در ایران به دلیل ضعف دولت در حمایت از حقوق کارمندان و کارگران، این قشر مورد سوءاستفاده‌های زیادی قرار می‌گیرد و این موضوع بسیار گسترده است. حتی شاید راه فراری هم از این موضوع وجود نداشته باشد. درباره محیط کار هم تا حدودی همین وضعیت حاکم است. شما نمی‌توانید از جامعه‌ای که قابل مشاهده است، انتظار داشته باشید که محیط‌های کاری فوق‌العاده‌ای فراهم کند. تمام محیط‌های کاری نمونه کوچک‌شده‌ای از جامعه ایران هستند و هر اتفاقی که شما را آزار می‌دهد، در جامعه به صورت گسترده‌تر در حال رخ دادن است؛ از زیرآب‌زنی گرفته تا آزارهای جنسی. از آنجایی که قرار است این یک متن واقعی باشد، این موضوع راه حلی ندارد. کارفرما با سوءاستفاده از نیروی کار ثروت کسب می‌کند و نیازی به بهبود شرایط ندارد. جامعه هم از فساد الهام گرفته تا زنده بماند و در واقع مرده است و نفس نمی‌کشد! امیدوارم این متن در چنل منتشر شود و دوستان در کامنت‌ها همفکری کنند درباره این موضوع.

با سلام. از زحمات شما سپاسگزارم، اما این بستر علاوه بر ایجاد فرصت‌ها، ممکن است تهدیدهایی نیز برای شرکت‌ها به همراه داشته باشد. برخی افراد ممکن است با سوءاستفاده و انتشار مطالب نادرست، شرکت‌ها را دچار مشکل کنند. به عنوان مثال، یک کارمند اخراج‌شده یا یک رقیب غیراخلاقی می‌توانند از این بستر برای ایجاد دردسر استفاده کنند. برای این موضوع چه راه‌حلی وجود دارد؟

در سایتی که افراد به صورت ناشناس مطالب می‌نویسند و حتی ممکن است فردی که در شرکتی نبوده، تنها به دلیل خصومت شخصی با یک نفر مطلبی منتشر کند، قابلیت استناد وجود ندارد. سایتی که مطالب را از نظر محتوا بررسی نمی‌کند، برای تصمیم‌گیری‌های کاری مناسب نیست.

ویکی‌تجربه‌ای‌ها، از شما بابت ایجاد این سایت عالی تشکر می‌کنم، واقعاً درجه یک هستید. خطابم به شرکت‌ها و کارفرماهاست. کاری به تجربیات ندارم، چون می‌دانم به ندرت ممکن است باعث تغییر سیاست کاری شرکتی که همه از آن بد می‌گویند، بشود. فقط این را می‌گویم: وقتی آگهی می‌گذارید، لطفاً ساعت کاری و محدوده لوکیشن را مشخص کنید تا کارجو مجبور نشود سایت شما را پیدا کند یا از شما بپرسد. این‌طوری به وقت کارجو احترام گذاشته‌اید.

سلام و عرض ادب به سایت خوب ویکی تجربه. ممنون بابت فضایی که ایجاد کردید تا دوستان قبل از ورود به هر شرکتی، جو آن شرکت را بشناسند. می‌خواستم نصیحت دوستانه‌ای به کسانی که قصد کارمندی دارند، بکنم. در کشور ما کارمندی به معنای ندیدن، نشنیدن و سکوت است. هیچ رئیسی تحمل انتقاد ندارد و هر طور هم که بگویید، فرقی نمی‌کند، چون در نهایت کار خودش را می‌کند. اکثر شرکت‌ها شایسته‌سالاری ندارند و مدیران با باندبازی، فامیل‌بازی، چاپلوسی و زیرآب زدن بالا آمده‌اند. اگر تجربه‌های افراد از شرکت‌های مختلف را بخوانید، متوجه می‌شوید که اکثراً این موضوع را تأیید کرده‌اند. به نظر من اگر کسی برای خودش کار کند بهتر است، اما زندگی شخصی هر کس به خودش مربوط است. اگر می‌خواهید کارمند شوید، این نکات را رعایت کنید: ۱- اصلاً از کسی انتقاد نکنید. ۲- سرتان را پایین بیندازید و بدون جلب توجه کارتان را انجام دهید. ۳- مراقب هر حرفی که می‌زنید باشید تا از شما سوء استفاده نشود. ۴- افراد درون‌گرا کارمندان بهتری می‌شوند؛ اگر برون‌گرا هستید، احتمالاً چالش‌های بیشتری خواهید داشت. ۵- اگر خانم زیبایی هستید و دنبال حاشیه نیستید، از همان روز اول خیلی رسمی و خشک رفتار کنید، وگرنه همیشه کسی هست که برای شما نقشه بکشد. این را برادرانه می‌گویم. به برچسب‌های آزار جنسی که زده‌اند توجه کنید، دروغ نیست و اکثراً واقعیت دارد. ۶- خواهشاً زیرآب نزنید. مردم گناه دارند. به خدا فقط با چاپلوسی و بله قربان گفتن هم می‌شود پیشرفت کرد. نیازی به زیرآب زدن نیست. اگر دیدید محیطی به گونه‌ای است که اگر زیرآب نزنید نمی‌توانید پیشرفت کنید، از آنجا خارج شوید. آنجا شما را آلوده می‌کند. لطفاً این کار را نکنید.

من تجربه‌ام را با کد 61422 ثبت کردم، اما بعد از یک روز پاک شد و دلیل آن را نمی‌دانم. برای نوشتن آن زمان زیادی گذاشته بودم. لطفاً اگر مشکلی وجود دارد به من اطلاع دهید تا آن را ویرایش کنم. چرا آن را پاک کردید؟ من متنم را بدون هیچ توهین یا اشاره به نام افراد نوشته بودم و تمام قوانین سایت ویکی‌تجربه را رعایت کرده بودم. با این حال، به سایت شما امتیاز کامل می‌دهم چون واقعاً سایت خوبی است. من دوباره همان متن را ثبت کرده‌ام، لطفاً آن را منتشر کنید. ممنون.

سلام ویکی جان، این پست یک تجربه کاری نیست، بلکه یک تشکر ویژه است برای کار ارزشمندی که انجام می‌دهید. لطفاً با قدرت ادامه دهید. شما طرفداران زیادی در فضای مجازی دارید و سایت شما به طور بی‌نهایت به کارجویان کمک کرده تا انتخاب‌های درستی داشته باشند. برای شما موفقیت و سلامتی آرزو می‌کنم.

اینجا نوشتم چون صحبتم با شرکت خاصی نیست. بعضی‌ها می‌گویند HR فلان شرکت مشکل دارد، انگار بقیه شرکت‌ها این مشکل را ندارند. همه شرکت‌ها تقریباً شبیه هم هستند و مشکلات مشترکی دارند. از مصاحبه‌های وقت‌گیر گرفته تا حقوق‌های پایین زیر ۱۲ میلیون برای نیروهای تازه‌کار و قراردادهای موقت که کارفرما به تعهداتش پایبند نیست. اما کاش دوستان علاوه بر نکات منفی، نکات مثبت یا حداقل قابل تحمل شرکت‌ها را هم بیان کنند. چیزهایی که در مصاحبه یا آگهی‌ها ذکر نمی‌شود و باعث می‌شود یک محیط کاری نسبت به محیط‌های مشابه برای فردی قابل تحمل‌تر باشد. مثلاً: ممکن است تیم توسعه شرکت فضای خوبی داشته باشد، یا تیم تست مدیریت ضعیفی داشته باشد اما تیم تحلیل همکاری خوبی بین اعضا داشته باشد. ممکن است پاداش‌ها درصدی از حقوق باشد و در برخی تیم‌ها پرداخت پاداش به‌موقع و منظم باشد. امکان دورکاری برای نیروهای با سابقه وجود داشته باشد یا تخفیف‌هایی برای دوره‌های آموزشی در نظر گرفته شود. ممکن است روزهای تعطیل یا پنج‌شنبه‌ها تعطیل نباشند، اما بعد از مدتی دورکاری امکان‌پذیر شود. امکان ارتقای شغلی وجود داشته باشد و کارمندان بین تیم‌ها جابه‌جا شوند. مدیریت ممکن است ضعیف باشد، اما مدیرعامل قابل تحمل باشد و بتوان مستقیم با او ارتباط برقرار کرد. برخی شرکت‌ها روی حضور ساعت ۸ صبح حساس هستند و برخی دیگر روی اضافه‌کاری تا ۸ شب. هر کدام از این موارد ممکن است برای فردی مناسب و برای دیگری نامناسب باشد. وقتی از شرکتی استعفا می‌دهیم یا اخراج می‌شویم، فقط نکات منفی را بیان می‌کنیم و این باعث می‌شود فردی که ممکن است با توجه به موقعیت و مهارت‌هایش مناسب آن شرکت باشد، بترسد. بهتر است به او بگوییم: 'نرو، سمیه، اما اگر رفتی، حواست باشد که در کنار همه مشکلات، چیزهای کوچک و خوبی هم هست که محیط را برایت قابل تحمل می‌کند.'

با توجه به نفوذ ویکی تجربه در بین جامعه کارمندان و کارفرمایان ایران بنظر میاد این بستر، بهترین بستر برای ایجاد نظرسنجی‌ها و برگزاری کارزارهایی در راستای افزایش کیفیت زندگی کاری ایرانیان باشه. از این رو ۲ پیشنهاد برای ویکی تجربه دارم تا با تکمیل این ایده‌ها توسط خرد جمعی و اجرای آن‌ها می‌تواند در این راستا قدم بردارد: ۲. ایجاد استانداردی برای فرآیند بک‌گراند چک مناسب با فرهنگ کاری و حرفه‌ای شرکت‌های ایران: این نیازمندی بنا به دلایل زیر مطرح شده: با توجه به اخبار بیرون آمده از برخی شرکت‌ها مانند فلایتیو و ... در بازه‌های زمانی مختلف متاسفانه آن چیزی که عیان است عدم صلاحیت بعضی از مدیران و رفتارهای غیر حرفه‌ای در بازار کار ایران است، بک‌‌گراند چک میتواند محیطی باشه برای تخلیه بعضی از عقده‌های درونی یا اقداماتی از روی کینه و به دور از صداقت. در راستای افزایش شفافیت در رابطه با این موضوع پیشنهاد میشه فرآیندی برای این امر طراحی و به صورت استاندارد مطرح بشه و منابع انسانی به پایبندی به این استاندارد تشويق بشوند. از آنجا که برقرای کنفرانس تلفنی برای اکثریت نا آشناست، طرح پیشنهادی من انجام این فرآیند توسط ایمیل با شرایطیست که هم کارجو و هم کارفرمای قبلی هر دو در این لوپ ایمیل باشند. اینطوری با توجه به حضور کارجو در این لوپ احتمال بدگویی از روی خصومت کاهش پیدا میکنه و همچنین بعد از پاسخ کارفرمای سابق کارجو امکان دفاع از عملکرد خود در مقابل صحبت‌ها رو خواهد داشت. در نهایت از خوانندگان درخواست میشه اگر نظری در این رابطه دارند با کامنت گذاشتن اعلام کنند.

با توجه به نفوذ ویکی تجربه در بین جامعه کارمندان و کارفرمایان ایران بنظر میاد این بستر، بهترین بستر برای ایجاد نظرسنجی‌ها و برگزاری کارزارهایی در راستای افزایش کیفیت زندگی کاری ایرانیان باشه. از این رو ۲ پیشنهاد برای ویکی تجربه دارم تا با تکمیل این ایده‌ها توسط خرد جمعی و اجرای آن‌ها می‌تواند در این راستا قدم بردارد: ۱. راه‌اندازی کارزاری برای اجبار کارفرمایان در سایت‌های کاریابی به مشخص شدن بودجه (کف و سقف) در نظر گرفته شده برای هر پوزیشن: این نیازمندی بنا به دلایل زیر مطرح شده: - نبود هیچ مرکز اطلاعاتی جامع در رابطه با میزان حقوق و دستمزد باعث شده در بسیاری از مواقع کارمندان با توانایی بالا ولی با حقوقی نامتناسب اقدام به اخذ قرارداد کنند که با توجه به شرایط تورمی کشور فشار ناشی از این موضوع باعث افت کیفیت کارمندان و خانواده آن‌ها می‌شود. - با توجه به تفاوت فاحش در بودجه برخی شرکت‌ها برای یک پوزیشن یکسان، عدم اطلاع از رنج حقوقی شرکت بعضا باعث میشود کارمندان با درخواست‌های پایین‌تر از این رنج توانایی‌های خود را زیر سوال ببرند - در نهایت در جلسات مذاکره کارمند با مسئولین جذب و استخدام، جلسات چانه‌زنی شکل میگیره که در اکثر مواقع کارمندان به دلیل داشتن اطلاعات کمتر و تجربه کمتر با دست پایین‌تر وارد این جلسات می‌شوند. در نهایت از خوانندگان درخواست میشه اگر نظری در این رابطه دارند با کامنت گذاشتن اعلام کنند.

نمونه‌ای کامل و خارجی که می‌توان برای ویکی تجربه مثال زد، پلتفرم Blind است. این پلتفرم با استفاده از ایمیل شرکتی، فقط تأیید می‌کند که فرد در آن شرکت کار می‌کند. اما این روش برای شرکت‌های ایرانی چندان کاربردی نیست، زیرا اکثر آن‌ها اصلاً به کارمندان خود ایمیل اختصاص نمی‌دهند. البته مشخص نیست که مسئله ناشناس‌ماندن کاربران با این روش ایمیل چگونه حل می‌شود، ولی احتمالاً راه‌حلی برای آن وجود دارد. با توجه به این موضوع و همچنین جو امنیتی و شکایت‌محور در کشور، به نظر می‌رسد ویکی تجربه در حال حاضر در بهترین حالت خود قرار دارد. اگر قابلیت اعتبارسنجی با ایمیل شرکتی برای برخی شرکت‌ها (با حفظ ناشناس‌ماندن کاربران، مثلاً با استفاده از کد تأیید و حذف ایمیل از دیتابیس) اضافه شود، می‌توانیم مطمئن شویم که نظر دهنده واقعاً کارمند آن شرکت بوده است. علاوه بر این، اعتبارسنجی کارفرماها نیز ایده خوبی است، زیرا کارفرماها معمولاً با هویت کارمندان مشکلی ندارند و این چالش برای آن‌ها وجود ندارد.

دوستان، فراموش نکنیم که ویکی تجربه چه کمک بزرگی به جامعه کارمندی کشور کرده و شرایط را بسیار شفاف و مفید ساخته است. شاید بدون اغراق، بیشترین تأثیر را بر اکوسیستم کارمندی داشته باشد. هم شرکت‌ها نقاط ضعف خود را می‌شناسند و به سمت بهبود حرکت می‌کنند، هم کارمندان دیگر در دام شرکت‌های بد نمی‌افتند. یادمان نرود که حداقل کاری که می‌توانیم انجام دهیم این است که ماهانه مبلغ ناچیزی را از طریق این لینک به ویکی تجربه کمک کنیم: https://tajrobe.wiki/page/donate. این کار هم دلگرمی برای ادامه مسیر توسط صاحبان ویکی تجربه است و هم باعث می‌شود با قدرت بیشتری به تلاش خود برای تداوم کارشان ادامه دهند. همه ما عاشق ویکی تجربه هستیم! :)

دوستانی که در شرکت‌های دارویی فعالیت می‌کنند، اگر ممکن است می‌توانید بیشتر از تجربیات خود بگویید؟ من شنیده‌ام که اکثراً تعهدات سنگینی دارند؛ مانند سفته‌های سنگین، ضمانت عدم خروج از کشور، ممنوعیت ادامه تحصیل، ممنوعیت کار برای شرکت‌های رقیب و حتی محدودیت در بچه‌دار شدن. می‌خواهم بدانم آیا این موارد واقعی هستند و آیا به نظر شما ارزش این تعهدات را دارند؟ همچنین از نظر جو محیط کار و همکاران، وضعیت چگونه است؟ کدام یک از شرکت‌های دارویی شرایط انسانی‌تری دارند؟ چون این همه ضمانت گرفتن واقعاً به نظر می‌رسد که فرد قرارداد بردگی و اسارت خود را امضا می‌کند!

ویکی تجربه به عنوان سایتی که به صورت یک‌طرفه عمل می‌کند و هیچ اطلاعات اولیه‌ای از سازمان یا مرجع قانونی پشت آن وجود ندارد، بستری را فراهم کرده است که اگرچه می‌تواند به بهبود محیط و فرایندهای شرکت‌ها کمک کند، اما به دلیل یک‌طرفه بودن و عدم کنترل و پیگیری برای صحت اطلاعات، باعث ایجاد صفحاتی شده است که افراد با دروغ و وقاحت، خشم خود را از هر موضوعی خالی می‌کنند. این موضوع منجر به از بین رفتن آبروی افراد شده و نیاز است نسبت به ویکی تجربه اقدامات قانونی صورت گیرد تا بستر افترا و هتک حرمت افراد از بین برود.

این شرکت برای جلوگیری از پیگرد قانونی، هیچ گونه اطلاعات تماسی خود را در سایت قرار نداده است. متأسفانه اطلاعات نادرست و پرت زیادی در این سایت درباره حقوق پرداختی برندها وجود دارد و به نظر من حق بسیاری از شرکت‌هاست که از این سایت شکایت کنند، زیرا اقدام به انتشار و ترویج اطلاعات غلط درباره شرکت‌ها می‌کند.

نیاز به وجود پلتفرمی برای اظهار نظر در مورد تجارب کاری و مصاحبه در شرکت‌ها در کشور کاملاً محسوس است و ویکی تجربه با شناسایی این نیاز قابل تحسین است. اما عملکرد آن نتوانسته پاسخگوی این نیاز باشد. نقدهای وارد شده به ویکی تجربه شامل موارد زیر است: ۱- اجازه دادن به کاربران برای درج نام افراد (همکاران، مدیرعامل و ...) و توهین به آن‌ها، جایگاه این صفحه را تنزل داده است. یک صفحه حرفه‌ای که هدفش روشنگری درباره وضعیت شرکت‌هاست، بهتر است محدودیت‌هایی برای این موضوع قائل شود. ۲- ویکی تجربه به صفحه‌ای شبیه اینستاگرام تبدیل شده که در آن افراد عقده‌های پنهانی و نیازهای عمیق پاسخ‌داده‌نشده خود را به ناحق در قالب کامنت‌های تخریبی بیان می‌کنند. ۳- معمولاً در شرکت‌ها، نیروهای ضعیف از نظر عملکردی یا رفتاری کنار گذاشته می‌شوند و این افراد برای تخلیه خشم خود شروع به تخریب غیرمنصفانه سازمان یا مدیرانشان در ویکی تجربه می‌کنند. یک کارمند حرفه‌ای و متخصص در شبکه‌های مجازی به مدیر یا سازمانش توهین نمی‌کند. ۴- در یک دوره زمانی محدود، چندین کامنت مشابه درباره یک شرکت درج شده که مشخص است توسط یک نفر نوشته شده و یک کارمند سمی اخراج‌شده یا تنزل‌داده‌شده شروع به تخریب شرکت و افراد آن کرده است. ۵- ویکی تجربه بیشتر از اینکه به شناخت سازمان‌ها کمک کند، به کارمندان سمی کمک کرده تا خود را تخلیه کنند و به ناحق افراد و سازمان‌ها را خراب کنند. ۶- با شناختی که از برخی سازمان‌ها دارم و کامنت‌هایی که درباره آن‌ها در ویکی تجربه خوانده‌ام، به شخصه به این صفحه اعتماد ندارم، زیرا قضاوت‌ها نه تنها درست نیستند، بلکه کاملاً برخلاف واقعیت هستند. در مجموع، هدف و فلسفه ایجاد ویکی تجربه عالی بود، اما در عمل نتوانسته به هدف خود برسد و تبدیل به محیطی برای قضاوت‌های غیرمنصفانه، هیجانی و بی‌پایه‌واساس کارمندان و کارجویان ضعیف و سمی شده است.

سلام دوستان، اگر ممکن است نظرتان را در مورد سفته دادن به شرکت‌ها بیان کنید. آیا این کار درست است یا اشتباه؟ در حال حاضر که این متن را می‌نویسم، بهمن ۱۴۰۲ است. نظر شخصی من این است که سفته دادن به طور کلی کار اشتباهی است، زیرا سفته در قانون کار وجود ندارد و صرفاً یک توافق بین کارمند و کارفرما است. اگر من باید به شرکت تعهد بدهم که کارم را به درستی انجام می‌دهم، شرکت چه تعهدی به من می‌دهد که به وعده‌هایش پایبند باشد؟ بسیاری از شرکت‌ها فقط حقوق و بیمه تأمین اجتماعی می‌دهند، که این وظیفه اصلی آن‌ها است. با توجه به وضعیت بیمه تأمین اجتماعی، شاید بازنشستگی را ببینیم یا نه. خدمات درمانی بیمه تأمین اجتماعی نیز تقریباً بی‌فایده است؛ کافی است یک بار سرما بخورید و به درمانگاه یا داروخانه مراجعه کنید. در مورد بیمه تکمیلی هم، هزینه آن را کارمند می‌پردازد و شرکت فقط تخفیفی از کارگزاری دریافت می‌کند. برخی شرکت‌ها حقوق را به موقع نمی‌دهند، بیمه را به درستی ثبت نمی‌کنند یا با مبالغ و عناوین شغلی دیگر ثبت می‌کنند. متأسفانه، به دلیل وضعیت اقتصادی ایران، دریافت حقوق به موقع یک مزیت خاص محسوب می‌شود، در حالی که این وظیفه کارفرما است. برخی شرکت‌ها حتی حقوق نمی‌دهند و مجبورید برای دریافت آن به دادگاه شکایت کنید. برخی شرکت‌ها بعد از دوره آزمایشی، قراردادهای سه‌ماهه یا شش‌ماهه با کارمندان می‌بندند. اگر قرار نیست من را برای یک سال نگه دارید، چرا از من سفته می‌گیرید؟ اگر وضعیت اقتصادی به گونه‌ای است که ممکن است هر لحظه تعدیل نیرو انجام دهید یا ورشکسته شوید، این موضوع را باید در جلسه مصاحبه مطرح کنید و نباید سفته بگیرید یا اصلاً استخدام کنید. به نظر من، سفته دادن به این شرکت‌ها کاملاً اشتباه است. شرکت هیچ ارزشی به کارمند اضافه نمی‌کند که کارمند به آن تعهد دهد و خود شرکت نیز هیچ تعهدی به کارمند ندارد. حالا اگر شرکتی معتبر و شناخته‌شده باشد، حقوق را به موقع پرداخت کند، بیمه تأمین اجتماعی و تکمیلی داشته باشد، صبحانه، ناهار و میان‌وعده ارائه دهد و هدایای مناسباتی بدهد، این نشان می‌دهد که کارفرما به کارمندان و برند خود اهمیت می‌دهد و ارزش دارد که به آن سفته دهید. به نظر من، سفته دادن به چنین شرکت‌هایی می‌تواند منطقی باشد، زیرا ممکن است شرکت خوبی باشد. اما باید تأکید کنم که ممکن است شرکت خوبی باشد، زیرا تا چند ماه در آنجا کار نکنید، نمی‌توانید بفهمید که آیا جای خوبی است یا نه. حالا در چه شرایطی سفته بدهید؟ اگر بخواهم سفته بدهم، چند نکته بسیار مهم وجود دارد: مبلغ سفته نباید خیلی بالا باشد، حداکثر معادل حقوق سه ماه. برخی شرکت‌ها مبالغ بالایی مانند ۱۰۰ میلیون تومان یا بیشتر درخواست می‌کنند. در متن سفته باید نوشته شود که این سفته بابت حسن انجام کار طبق قرارداد شماره فلان با شرکت فلان است و در قرارداد نیز باید ذکر شود که من سفته داده‌ام. قرارداد باید در دو نسخه نوشته شود، یکی نزد کارمند و دیگری نزد کارفرما. وجه سفته باید به نام شرکت باشد. کارمند باید از سفته کپی بگیرد. موضوع بازپس‌گیری سفته پس از اتمام همکاری نیز مهم است؛ باید مشخص شود که سفته چه زمانی پس داده می‌شود. اگر سفته داده شود، گرفتن قرارداد NDA دیگر معنی ندارد.

مدتی است که دنبال کار می‌گردم و تجربه‌های دیگران را هم می‌خوانم. واقعاً این چه وضعیتی است که شرکت‌ها ایجاد کرده‌اند؟ آدم واقعاً ناامید می‌شود. بچه‌ها اگر این را می‌بینید، تجربه‌های خوب کاری‌تان را هم بنویسید. سایت مثل تونل وحشت شده! علاوه بر تجربه‌های بد، تجربه‌های ساختگی هم وجود دارد که شرکت‌ها برای خودشان می‌سازند و بقیه را احمق فرض می‌کنند. مثلاً کی می‌آید و می‌گوید محیطی دلپذیر و پرنشاط؟ جلال‌الدین کزازی مگه؟ بعد اگر کسی متوجه نشود و به شرکت بیاید، دو روز بعد که مشکلات شروع می‌شود، فرد می‌رود و به یکی از این تجربه‌های منفی تبدیل می‌شود. واقعاً راهی نیست که همکاران‌تان را آزار ندهید؟ حتماً باید برای همه یک داستان بسازید؟ پول که نمی‌دهید، اعصاب بقیه را جای کیسه بوکس مفت گرفته‌اید؟

این چک‌لیست شامل سوالات مهمی است که بهتر است در مصاحبه‌های شغلی پرسیده شود: مدت قراردادها، انتظارات فنی، شرح شغلی، تعداد اعضای تیم و تعداد دورکارها، بیمه تکمیلی و زمان پرداخت آن، کسورات حقوق، کمک‌هزینه‌ها، سیستم‌های در اختیار کارمند، اضافه‌کاری، افزایش حقوق، تاخیر در پرداخت حقوق، قوانین شرکت در مورد استفاده از موبایل، ساعات کاری و نحوه نظارت بر آن، فعالیت‌های همکاران در زمان آزاد، سطح انتظارات از همکاران، و در نهایت بحث درباره حقوق. همچنین به نکات مهمی مانند رد فلگ‌ها (نشانه‌های هشداردهنده) در محیط کار اشاره شده است. یادآوری می‌شود که حقوق خود را با اعتماد به نفس مطرح کنید و به یاد داشته باشید که شما مسئول موفقیت شرکت نیستید و بسیاری از این مسائل در ایران با شرایط آمریکا متفاوت است.

سلام.‌اقا نظرتون چیه یک تاپیک باز کنیم و توش نقاط مهم و ردفلگ‌هایی که در مورد شرکت‌ها میبینیم رو به اشتراک بذاریم. خودم شروع می‌کنم: رد فلگ‌های مهم: 🚩 • دریافت سفته: شرکت‌های این شکلی معمولا نگاه از بالا به پایین دارند و دلیل اصلی سفته‌ گرفتنشون هم اینه که از کارجوها می‌ترسند. این که چرا و مگه قراره چیکارشون کنند خودش جای سوال داره • مصاحبه مستقیم با مدیرعامل یا مالک کسب‌وکار: این یعنی پایین بودن سطح تخصص در شرکت و یا میکرومنجمنت. اما اگه با کسی مصاحبه کنید که مستقیم قراره باهاتون کار کنه و کاملا مسلطه، نشونه خوبیه • مصاحبه آسون و روتین: رد فلگ عدم تخصص در اون تیم. دقت کنید ببنید طرف صرفا داره یک چک لیست رو ازتون می‌پرسه یا واقعا داره می‌برتتون گوشه رینگ؟ آیا بعد هر جواب درست، یک سوال سخت اون رو دنبال می‌کنه؟ اون آدم ارزش همکاری کردن رو قطعا داره (البته اگه به قصد زدن تو سر قیمت نباشه. البته اگر باشه هم اوکیه، شما می‌تونی باهاش کار نکنی. سیاست خودتون رو شفاف بچینید:‌ «من با همین تخصصی که دارم ۲۰ میخوام. کمتر هم صحبت نمی‌کنم». به همین سادگی. • باز بودن در پنجشنبه‌ها: نشون میده کیفیت و تعاپل کار و زندگی کارمندها برای اون شرکت مهم نیست • از اینهایی که خیلی فاز موفقیت و پیتر دراکر دارند بترسید. • عدم وجود اضافه کاری: می‌تونم به عنوان توان پرداخت کم شرکت برداشتش کنم. • حضور در دفتری که ظاهر خوبی نداره:‌ 🚧این مورد یکم پیچیده‌است. می‌تونه نشونه توان مالی شرکت باشه، می‌تونه نشونه احترام به کارمندهای خود اون شرکت و یا بی‌نظمی در اون شرکت باشه. البته خیلی از شرکت‌های شیک و بالاشهر هم هستند که خون کارمندها رو توی شیشه می‌کنند، پس با احتیاط قضاوت کنید. • ترکیب دموگرافی کارمندها 🙂: به نظر من وجود تنوع چه جنسیتی، چه ضخصیتی در یک سازمان نشونه خوبیه که انتخاب‌ها بر اساس شایسته سالاریه. شرکتی همه توش دختر، یا پسر، و یا همه هم تیپ هم باشند به نظر من جای 🚧 داره • حضور شفاف شرکت در فضای سایبر (هم سایت، هم CRM درست و حسابی، و هم سوشال مدیا) یک شرکت ردست و حسابی به برند کارفرمایی خودش اهمیت میده و روش کار می‌کنه. خصوصا من تجربه خوبی از شرکت‌هایی که لینکدین درست و حسابی ندارند، ندارم. • برند شخصی مدیران در صنعت هم مهمه. آدم‌های شاخص به آبروی خودشون خیلی اهمیت میدن (اکثرا) • سوابق حرفه‌ای مدیرای ارشد...توی شرکت خودش داره کار می‌کنه یا اون هم مسیر سخت خودش رو طی کرده (لطفا این دری وری‌های کارآفرینی و این که ما خون دل‌ها خورده‌ایم رو باور نکنید. نهایتا اخر هفته‌ها جیگر با عرق زدند) • شکایت و غر زدن از بدن بودن کارمندهای قبلی ☣️ نشون دهنده مدیرای سمیه. البته این نکته رو اکثرا یاد گرفتند دیگه که دهنشون رو توی مصاحبه بسته نگه دارند. بعضیا که مذاکره‌کننده‌های حرفه‌ای هستند، می‌تونند ریسکش رو به جون بخرند و سعی کنند از زیر زبون مصاحبه‌کننده بدگویی بشکند بیرون. ولی اگر اون طرف هم حرفه‌ای باشه، ممکنه بفهمه و بد شه • سوالات خصوصی بیش از حد نشون میده اون عزیر متوجه ساز و کار روابط رسمی نیست و احتمالا ادب و تربیت هم نداره 🚨 • این رو یکم با احتیاط میگم، ولی اگه بگند «می‌تونیم از مدیرای قبلی استعلام بگیریم»؟ من به این نتیجه می‌رسم که همدلی و درکی از شرابط کاری در کشور خراب‌شده عزیزمان ندارند • چونه زدن سر حقوق درخواستی • زیادی طولانی بودن مراحل مصاحبه: کلا باید توی ۲ یا ۳ استیج جمع بشه • تسکی که بیشتر از ۳ - ۴ ساعت از شما زمان ببره • پروفایل آگهی‌های شرکت می‌تونه شمای خوبی از فضای داخل شرکت بهتون بده. آیا آگهی‌های قدیمی پاک شده؟ چرا؟ آیا اکثرشون کارآموز یا جونیورند؟ چند تا آگهی تخصصی دارند؟ • به نظر من از کارمندهای قبلیشون در لینکدین هم درباره شرکته پرس و جو کنید (هر چند گاهی ممکنه اون عزیزان هم از لو دادن مشکلات بترسند) • سر و وضع سایت شرکت می‌تونه نموداری از روح اون شرکت باشه • خط و ربط شرکت و اربتباطش به سیستم: اگر فکر می‌کنید کسی می‌تونه این همه چیز رو ببینه و باز هم آب به آسیاب اینها بریزه، آدم خوبیه و با شما خوب تا می‌کنه، باید بهتون توصیه کنم یک بار دیگه فکر کنید. از آدم وصل مثل مده طاعون‌زده بترسید. خسته شدم دیگه :))))))))) ☢️ و مهمتر از همه، تجربه‌های کاری در ویکی تجربه رو بخونید. و به یاد داشته باشید DNA و فرهنگ کاری یک شرکت هیچوقت و هرگز عوض نمیشه (هر وقت ج.ا. اصلاح شد فرهنگ سازمانی شرکت‌های سمی هم درست میشه)

ویکی تجربه اعلام کرده است که در هنگام ثبت تجربه، هیچ داده‌ی هویتی مانند ایمیل یا شماره موبایل دریافت نمی‌کند، بنابراین نمی‌تواند تأیید کند که آیا کاربر واقعاً نویسنده تجربه است یا خیر. کاربر می‌گوید که قصد داشته به یکی از پاسخ‌های زیر پست خود پاسخ دهد، اما سیستم اجازه نداده است. او کوکی‌ها و کش را پاک کرده و حتی از فیلترشکن استفاده کرده، اما موفق نشده است. کاربر از ویکی تجربه می‌پرسد که با چه داده‌هایی او را ردیابی می‌کند، در حالی که لاگین نکرده و اطلاعات هویتی ارائه نداده است. او ابراز نگرانی می‌کند که ممکن است ویکی تجربه با شرکت‌ها همکاری داشته باشد و از این موضوع شک دارد. او همچنین اشاره می‌کند که از زمانی که یک نظر منفی درباره یکی از شرکت‌ها نوشته، به مصاحبه‌های شغلی دعوت نشده است. کاربر به صاحبان جابگای و سالپاکو نیز ایمیل زده تا آن‌ها را از این موضوع مطلع کند.

وقتی در گوشی‌های iOS نام شرکت را جستجو می‌کنم، هرچقدر روی نتیجه جستجو ضربه بزنم، به صفحه شرکت منتقل نمی‌شوم. تنها راه این است که صفحه را فشار دهم و درخواست باز شدن لینک را در یک صفحه جدید بدهم.