من تازه با ویکی‌تجربه آشنا شدم، چون چند روزه جویای کار هستم قبل از ارسال رزومه سوابق شرکتا رو توش چک می‌کنم. اولش این حجم از نظرات منفی برام غیرقابل باور بود و همش فکر می‌کردم امکان نداره که شرکتا انقدر وضعشون خراب باشه، ولی الان که بهش فکر می‌کنم شاید این طرز فکر من به خاطر این بود که چندین سال با شرکتای مسموم کار کردم و این چیزا برام عادی سازی شده بوده. شاید خیلی از افرادی که اینجا نظراتشون رو نوشتن هم چند سال دیگه از روی ناامیدی دیگه نقاط ضعف یک شرکت براشون مهم نباشه... اینکه چرا به این وضعیت رسیدیم کاملا مشخصه، تقریبا همه این شرکت‌ها درآمدشون با رانت دولتی و لابی‌گری تامین میشه (و یا جیب پدر که ایشون در زمینه رانت دولتی و لابی گری فعاله). براشون مهم نیست که کارمنداشون ازشون راضی هستن یا نه، یا اینکه کیفیت کار افراد استخدام شده در چه حده. مهم اینه که درآمدشون به این راحتیا قطع نمیشه. این موضوع رو میشه به راحتی از روند استخدامی که دارن نتیجه گیری کرد، شغل خودم برنامه‌نویسی هستش و به دفعات متعدد شاهد این بودم که سازمان افرادی رو به عنوان سنیور استخدام کرده که طرف کاملا در سطح کارآموز بوده ولی از قدرت زبون‌بازی و چاپلوسی بالایی برخوردار بوده و شخصیتش به مسئولین محترم شرکت خیلی نزدیک بوده. بارها دیدم که افرادی که کار خودشون رو جلوی مدیران بزرگ جلوه میدن خیلی توی سازمان عزیزترن و حقوقای خیلی بیشتری میگیرن تا افرادی که سرشون به کار خودشونه و سعی می‌کنن کارشون رو به درستی انجام بدن. جالب اینجاست که معمولا همین افرادی که بیشترین سروصدا رو توی شرکت دارن وظیفه جذب نیرو برای شرکت رو دارن! و همیشه آدمایی مثل خودشون رو جذب می‌کنن. همه این شرکت ها از کارجویان انتظار بهترین سابقه‌ها رو دارن ولی هیچ کدومشون حاضر نیستن به کارجویان فرصتی بدن تا بتونن سابقه خوبی توی کارشون پیدا کنن. همشون انتظار بهترین شخصیت ها رو دارن ولی خودشون حاضر نیستن با کسی که شخصیتش کمی از اونها متفاوته کنار بیان. همشون انتظار محترمانه ترین برخوردها رو دارن ولی احترام گذاشتن به کارجو براشون زور داره. تمام اینا در حالیه که میدونن وضع اقتصادی جامعه افتضاحه و کارجو شاید واقعا تحت فشاره، ولی کیفیت خاله بازی هنگام مصاحبه براشون مهم‌تره! بزرگترین مانع در فرایند استخدام یک شرکت کسی نیست به جز منابع انسانی که کم کم داره تبدیل به یک آفت میشه. این واحد در سازمان ها به عنوان یک فیلتر معیوب عمل میکنه، اکثر نیروهای به درد بخور رو رد میکنه (که بعضی‌هاشون حتی درخواست حقوق بالایی هم ندارن) ولی برای افرادی که خودشون رو خوب پرزنت می‌کنن سر و دست میشکونه! توی جلسه مصاحبه سوالات تکراری که توی گوگل سرچ کردن رو ازت میپرسن و قاعدتا آدمی که بلده یک ساعت مداوم در مورد خودش قصیده سرایی کنه شانس بیشتری برای بردن مصاحبه داره، سوالات مسخره‌ای مثل: بزرگترین نقطه ضعفت چیه؟! بزرگترین نقطه قوتت چیه؟! بزرگترین دستاوردت چیه؟! چند سال دیگه خودتو کجا میبینی؟! خب نابغه! چرا انتظار داری طرفت جواب این سوالای تکراریت رو صادقانه و درست بده و تو هم با این چهارتا سوال شخصیت طرفت رو تشخیص بدی؟! و در نهایت سوال کوبنده "دلیل قطع همکاریت با شرکت قبلی چیه؟" طبق تجربه بنده جواب این سوال رو هرچی بدید کارشناس محترم منابع انسانی بهش بر میخوره و میگه منطقی نیست، پس زیاد جدی نگیرید و هرطوری خواستید جواب بدید. قدیم که منابع انسانی هنوز توی شرکتا باب نشده بود یادمه مدیر فنی خودش مثلا ۳۰ تا رزومه رو جدا میکرد و در عرض سه چهار روز با هرکدوم در حد ۱۰ دقیقه یک ربع مصاحبه می‌کرد و بهترین نیروها رو پیدا میکرد، نمیدونم چطور شد که با وجود اومدن یک واحد چند نفره منابع انسانی توی شرکت ها این پروسه کندتر و ناکارآمدتر شد! در حال حاضر منابع انسانی معمولا متشکل از دوستان و آشنایان و اقوام مدیرعامل میشه و فقط افراد شبیه به خودشون رو جذب میکنن، نظر منابع انسانی به قدری مهم شده که توی خیلی از شرکت‌ها اول از همه باید منابع انسانی تایید بده تا بعدش برید مصاحبه فنی. متاسفانه توی مصاحبه های منابع انسانی چاره‌ای ندارید جز دروغ گفتن... امیدوارم همتون بتونید بهترین مسیر شغلی رو توی زندگیتون پیدا کنید و به خاطرش مجبور به تغییر خودتون نشید