وضعیت فعلی شرکت را در چند خط برایتان توضیح می‌دهم: امسال شرایط عجیبی حاکم است. من تازه‌کار هستم و با امیدهای فراوان به این شرکت آمدم و تصمیم داشتم تا زمانی که کارهای اپلای‌ام انجام شود، چند سالی اینجا بمانم. اما به جایی رسیدم که استعفا دادم. پرداخت‌ها در سال ۱۴۰۲ در آخرین روز هر ماه انجام می‌شد، اما امسال به حالت بازه‌ای درآمده و از سوم تا پنجم ماه پرداخت می‌شود که واقعاً تکلیفت را مشخص نمی‌کند. دورکاری حذف شده و این موضوع بسیاری را به دردسر انداخته است. هر چند هفته یکبار شایعه‌ای پخش می‌کنند که دورکاری برمی‌گردد و نگران نباشید، اما بعد از مدتی آن را تکذیب می‌کنند. حالا هم دوباره گفته‌اند دورکاری برمی‌گردد و اولویت با افراد بچه‌دار و شهرستانی‌هاست و بقیه به مرور اضافه می‌شوند، اما مشخص نیست این مرور چقدر طول می‌کشد. آفیس استاندارد نیست و سر و صدای زیادی دارد. سیستم‌ها هیچ حریم خصوصی ندارند و می‌توانی چت‌های همکارت را بخوانی، چون سیستم‌ها خیلی به هم نزدیک هستند. برای توسعه‌دهندگان دسترسی به اینترنت وجود ندارد و برای دیباگ باید از خدا کمک بگیرید. منابع انسانی هیچ قدرتی ندارد و بیشتر نمایشی است. حتی نشان می‌دهد که از هیچ چیز خبر ندارد و کاری انجام نمی‌دهد. اگر با سرپرست‌هایت مشکل پیدا کنی، فرقی نمی‌کند توسعه‌دهنده، تحلیل‌گر یا تستر باشی، اگر به مدیر یا منابع انسانی مراجعه کنی، نه تنها مشکلت را حل نمی‌کنند، بلکه هر چه گفتی را مستقیم به سرپرستت منتقل می‌کنند. یکی از دوستانم می‌گفت مشکلش را با سرپرستش به مدیر گفته و مدیر صدایش را ضبط کرده و برای سرپرست فرستاده است. زیرآب‌زنی در شرکت بسیار زیاد است و اگر تازه‌کار باشی و نیروهای قدیمی از تو خوششان نیاید، متأسفانه باید تسلیت بگویم، چون کارت تمام است. لاس‌زدن در شرکت بسیار زیاد است و محیط جالبی هم ندارد. روند شرکت این است که هر چه هست، همان است و بخواهی یا نخواهی باید بپذیری. مدتی پیش همه به منابع انسانی اعتراض کرده بودند که کمک هزینه غذا ۵۰ تومان است و آنها هم برای اینکه نشان دهند بچه‌ها پررو نشوند، سایتی راه انداختند و گفتند هزینه اصلی غذاها همین است و ما داریم به شما لطف می‌کنیم. شرکت مثل یک سازمان کوچک شده است و هر چه هست، همان است. بخواهی یا نخواهی، باید بپذیری.