هر واحد در آسا به شکل متفاوتی مدیریت می‌شود و من فقط تجربه خودم از واحد خودم را بیان می‌کنم. آسا برای دوران بازنشستگی جای مناسبی است، چون فشار کار کم است و بیشتر نیروها کار خاصی انجام نمی‌دهند. شرکت حدود ۶۰۰ نفر نیرو دارد، اما شاید کارش با ۱۰۰ نفر هم قابل انجام باشد. در سطح تیم‌ها هم می‌بینید که یک تیم ۸ نفره ممکن است بیشتر اعضایش از بیکاری کلافه باشند. تسک‌ها معمولاً به اسپرینت‌های بعدی موکول می‌شوند و این باعث می‌شود احساس کنید کارتان اهمیت چندانی ندارد. شرکت پر از مدیران میانی ضعیف است که تیم لیدها را بر اساس روابط و چرب‌زبانی انتخاب کرده‌اند. حقوق این افراد هم بیشتر است، یعنی حتی اگر شما تلاش کنید و دانش فنی بالایی داشته باشید، ممکن است حقوقتان تغییری نکند، اما اگر سوگلی مدیر باشید، پیشرفت خواهید کرد. روابط فامیلی و دوستانه در شرکت بسیار پررنگ است و بعضاً می‌بینید که به فامیل‌ها پوزیشن‌های خوب یا حقوق بالا داده می‌شود. اگر فرد مورد علاقه مدیر نباشید، به راحتی کنار گذاشته می‌شوید و پیشرفت شما متوقف می‌شود. شرکت معمولاً کسی را اخراج نمی‌کند، اما شما را به یک نیروی معمولی تبدیل می‌کند که هیچ اختیاری ندارد و فقط باید حرف‌شنو باشد. مدیران واحدها معمولاً از اتفاقات سطوح پایین‌تر بی‌خبرند و همه چیز را به مدیران پایین‌تر واگذار کرده‌اند که آن‌ها هم یا به دلیل قدیمی بودن یا روابط به این جایگاه رسیده‌اند. حتی اگر بازخورد منفی به مدیران بدهید، هیچ اتفاقی نمی‌افتد و شما به عنوان فرد بد شناخته می‌شوید. شرکت مدام از اهمیت سافت اسکیل‌ها صحبت می‌کند، اما حتی تیم لیدها هم مهارت‌های ابتدایی سافت اسکیل را ندارند. تیم لیدهایی که با وجدان کار می‌کنند نیز مورد توجه قرار نمی‌گیرند. واحد HR و روانشناسی هم وجود دارد، اما فاصله آن‌ها با نیروها آنقدر زیاد است که بعضی حتی نام آن‌ها را نمی‌دانند. این واحدها برنامه‌ها و ایونت‌های مختلفی برگزار می‌کنند، در حالی که از مشکلات واقعی شرکت بی‌خبرند. به طور کلی، آسا برای یک تا یک و نیم سال جای بدی نیست، مخصوصاً اگر جونیور باشید. مزایای جانبی آن هم بد نیست، اما بسیار مهم است که در چه تیمی و با چه مدیری کار می‌کنید، چون این می‌تواند تجربه شما را خوب یا بد کند. اگر در بخش‌های سمی شرکت قرار بگیرید، رفتن به سر کار برایتان عذاب‌آور خواهد شد.