من پنج سال در شرکت چارگون کار کردم. فضای کاری برخلاف تصویری که در شبکه‌های اجتماعی نشان می‌دهند، اصلاً دوستانه نیست. در چارگون، تعدادی از نیروهای قدیمی که از سال‌های دور در شرکت بوده‌اند، اکنون به مدیران رده بالا تبدیل شده‌اند. این اتفاق صرفاً به دلیل سابقه‌شان در چارگون رخ داده و نه توانایی یا لیاقت آن‌ها. این افراد به گونه‌ای هستند که خارج از چارگون حتی یک روز هم نمی‌توانند کار کنند و فقط با ایجاد فشار روانی و آزار دیگران می‌توانند وظایف محوله را انجام دهند. این وضعیت به‌ویژه در طبقه پنجم که واحد خدمات مشتریان است، کاملاً مشهود است. در این بخش، افراد عصبی و پرخاشگری حضور دارند که حتی نمی‌توانند با همکاران خود به‌صورت مودبانه رفتار کنند. در رأس این جمع، مدیر خدمات مشتریان چارگون قرار دارد که کمترین توانایی در اداره امور را دارد، بسیار بی‌ادب و عصبی است و هر بار که با من تماس می‌گرفت، دچار حمله عصبی می‌شدم. او نه تنها هیچ‌گاه نمی‌توانست به حل مسائل کمک کند، بلکه همیشه شرایط را برای بقیه تیم‌ها سخت‌تر می‌کرد. خیلی خوشحالم که بالاخره از چارگون جدا شدم، چون برای من یک کابوس وحشتناک بود. مدیرعامل چارگون فردی با شخصیت و دوست‌داشتنی است، اما به نظر می‌رسد توانایی بهبود وضعیت شرکت را ندارد. در مورد حقوق، چارگون حداقل حقوق را بدون هیچ مزایایی پرداخت می‌کند و تنها بیمه تکمیلی و یک پاداش ناچیز که هر چند ماه بدون هیچ حساب‌وکتابی و ارزیابی توسط مدیر هر تیم تعیین می‌شود، ارائه می‌دهد. این پاداش آن‌قدر کم است که احساس می‌کنید عمداً می‌خواهند شما را تحقیر کنند. چارگون واقعاً ارزش کار کردن ندارد، چون نه از نظر فنی امکان پیشرفت وجود دارد، نه حقوق مناسبی پرداخت می‌شود، نه محیط کاری سالمی دارد و نه منابع انسانی کارآمدی که بتواند فشار روانی روی نیروها را کاهش دهد. متأسفانه سطح نارضایتی عمومی بین کارکنان بسیار بالاست و عمر کاری افراد در چارگون کوتاه است، که این موضوع از نظر روانی افراد را خسته و فرسوده می‌کند.