محیط کاری بسیار بد و سمی است و اجازه رشد به افراد داده نمی‌شود. مانند یک پادگان سخت‌گیری می‌کنند و فکر می‌کنند بهترین شرکت هستند. جرات اعتراض کردن وجود ندارد و همیشه در مورد حقوق وعده‌های بی‌اساس می‌دهند. هر کسی که پیشرفت کرده، فقط به دلیل چاپلوسی بوده است. مثلاً فردی بی‌سواد که با چاپلوسی مسئول بخش اقامت شده است. او هیچ چیزی نمی‌داند و فقط با ادعاهای بی‌اساس عقده‌های حقارت خود را خالی می‌کند. مشخص نیست کجا بزرگ شده و به او بها داده‌اند که فکر می‌کند چیزی می‌داند و جایزه همه چاپلوس‌ها را به خود اختصاص داده است.