فضای کاری اینجا به گونه‌ای است که انگار همه چیز زیر ذره‌بین قرار دارد. به همین دلیل عنوان شغلی خود را ذکر نمی‌کنم. داتین شبیه مجموعه‌ای از جزیره‌های جدا از هم است که هر کدام مشکلات خاص خود را دارند. اگر در اینجا خدمت‌گذاری نکنی یا نتوانی در دل مدیران جا باز کنی، خبری از رشد یا استفاده درست از امکانات نخواهد بود. موفقیت و پیشرفت به این بستگی دارد که چقدر بتوانی با مدیران خوب کنار بیایی و دل آن‌ها را به دست بیاوری. اگر مدیری از تو خوشش بیاید و با او رابطه خوبی داشته باشی، احتمال رشد شغلی و افزایش حقوق داری. اما اگر اینطور نباشد، انگار کارت هیچ ارزشی ندارد. علاوه بر این، در اینجا با تو مثل یک کارگر برخورد می‌شود. برخی افراد تنها به دلیل بدهی، قسط و تورم مجبور به ماندن هستند، نه اینکه اینجا واقعاً محیط سالم و خوبی برای کار باشد. فشار کاری روی برنامه‌نویس‌ها به حدی زیاد است که همیشه شاکی، خسته و پر از خشم نسبت به سیستم هستند و اگر جای بهتری پیدا کنند، سریعاً آنجا را ترک می‌کنند.