سله بن Celebon

آقای «ج» به عنوان مدیرعامل بسیار بددهن هستند و سلامت روانی ندارند. از رکیک‌ترین فحش‌ها استفاده می‌کنند و برای شخصیت پرسنل کوچک‌ترین اهمیتی قائل نیستند. خانم ا.ق نیز به عنوان مدیر میانی بسیار غیرحرفه‌ای عمل می‌کنند و تنها کارشان عشوه‌گویی است. حقوق فردی کارمندان کوچک‌ترین اهمیتی ندارد و حق لاک زدن، استفاده از موبایل، پوشیدن جوراب ساق کوتاه و موارد مشابه را ندارید. بخش منابع انسانی تنها یک نفر برای ۵۰۰ نفر پرسنل است و اصلاً در وضعیت مناسبی قرار ندارد. مرخصی وجود ندارد و گرفتن شماره همکاران غیرقانونی است. فضای کاری کثیف و نامناسب است و اضافه‌کاری اجباری اعمال می‌شود. نه تنها پیشرفتی در کار وجود ندارد، بلکه باعث پسرفت شما نیز می‌شوند. تنها توصیه این است که از این محیط فرار کنید!

اولین تجربه کاری من در سال 95 در سله بن بود، اما رفتار بدی که با من شد اثراتش هنوز در روحیه‌ام احساس می‌شود و من هرگز مدیرعامل مجموعه، آقای ج، را نمی‌بخشم. من بهترین فروشنده آن زمان بودم و حتی لباس‌های باقی‌مانده در انبارشان را هم می‌فروختم. یک شب بعد از تعطیلی فروشگاه، حدود ساعت 10، اسنپ گرفتم و به طور تصادفی مغازه‌دار بغلی (پسر) هم مسیر من بود. به او پیشنهاد دادم که با هم برویم و هزینه اسنپ را نصف کنیم. 10 دقیقه بعد از سوار شدن، سوپروایزر آن زمان با من تماس گرفت و فریاد می‌زد که خانم ... چه کار کردی؟ آقای ج گفته فردا صبح زود کلید را بیاور و تحویل بده و اخراجی! من مدت‌ها گریه می‌کردم و کابوس می‌دیدم. حتی کسی به من اجازه نداد توضیح بدهم یا حرف‌هایم را بشنود. در 19 سالگی و با اولین تجربه کاری و بهترین فروشنده بودن، این اتفاق خیلی برایم سخت بود. دوست داشتم این را اینجا ثبت کنم. با خواندن کامنت‌ها متوجه شدم که هنوز هم وضعیت بدی دارد. از من می‌شنوید، برای حفظ عزت نفس‌تان از برند سله بن فرار کنید.

وقتی وارد این شرکت شدم، همه چیز به نظر خوب می‌رسید، اما نمی‌دانستم چرا فقط ۱۰ نفر نیروی اداری دارد و از این تعداد، تنها ۴ نفرشان نیروهای با سابقه ۳ ساله هستند و بقیه چندماهه. تا اینکه با مدیرعامل روبه‌رو شدم. او بازی‌های روانی عجیبی داشت؛ برای شروع کار با شما وقت می‌گذاشت و حرف می‌زد، اما بعد ناگهان تمام حرف‌هایتان را علیه خودتان استفاده می‌کرد. مثلاً از من پرسید چرا مدام فکرت مشغوله؟ گفتم بیرون از خانه مشکلی دارم. بعد از آن، همه چیز عوض شد. هر روز به من می‌گفت اینجا اشتباه کردی چون بیرون خانه مشکل داری. هر روز تحقیر می‌کرد، هر روز سر نیروها داد می‌زد و گاهی حتی فحش می‌داد. همیشه این جمله را تکرار می‌کرد که شما امنیت شغلی ندارید چون من هر زمان که خوشم نیاید، شما را اخراج می‌کنم. در نهایت، در آن سه هفته‌ای که آنجا بودم، ۴ بار به صورت پنهانی با اشاره و نوشتن روی کاغذ به من پیشنهاد دوستی داد که قبول نکردم. او آنقدر جنگ روانی برایم درست کرده بود که بالاخره مجبور شدم کار را ترک کنم و از آنجا بیرون بیایم. هنوز هم آدم عصبی و پرخاشگری هستم، چون اگر دستش باز بود، حتماً کتک هم می‌زد.

تجربه کاری ۱ سال و ۲ ماه در سله‌بن: به معنای واقعی کلمه، شیوه برده‌داری در این برند حاکم است. پرسنل مجبور به اضافه‌کاری اجباری هستند و اگر این اضافه‌کاری از حد مشخصی بیشتر شود، حقوق آن را پرداخت نمی‌کنند. در ماه تنها یک بار اجازه جابجایی شیفت کاری وجود دارد. پرسنل که تماماً خانم هستند، حق آرایش کردن، لاک زدن و پوشیدن شلوار و کفش رنگ روشن را ندارند. یونیفورم یک بلوز مشکی آستین بلند است که جنس پارچه آن به حدی بد است که بعد از شست‌وشو کج و سوراخ می‌شود و حاضر نیستند یونیفورم جدید به شما بدهند! رفتار سازمانی در این برند جایگاهی ندارد. استفاده از مرخصی برای آن‌ها معنای بدی دارد و اصلاً پذیرفته نیست که بخواهید مرخصی بگیرید. مرخصی استعلاجی کوچک‌ترین اهمیتی برای آن‌ها ندارد و باید به سر کار بروید تا ببینند که واقعاً مریض هستید و در نهایت شما را در بخشی قرار می‌دهند که کار کمتری داشته باشید. در مجموع، مدیریت و مدیرعامل رفتار نرمالی ندارند و شیوه مدیریت آن‌ها کاملاً شبیه به برده‌داری است! اگر از جانتان سیر شده‌اید، در این برند مشغول به کار شوید.

مدتی در این شرکت کار کردم. رفتارها کاملاً غیرحرفه‌ای و غیرانسانی بود. از بالا تا پایین شرکت، حتی یک فرد متخصص دیده نمی‌شد. معیار اصلی برای استخدام این بود که فرد تازه‌کار و نیازمند به کار باشد تا بتوانند به راحتی از او سوءاستفاده کنند. اگر اعتراضی می‌کردید، با شما برخورد می‌شد. حق آرایش کردن نداشتید، اجازه لاک زدن نبود و حتی ناخن‌هایتان چک می‌شد! به‌ویژه در بخش فروشگاه، شرایط دقیقاً شبیه به دبیرستان دخترانه بود. تقریباً تمام پرسنل به جز ۴ نفر، خانم بودند. شرکت اصلاً بخشی به نام HR نداشت. اگر حقوق، سنوات یا عیدی پایان سال می‌گرفتید، انتظار داشتند بروید و از مدیرعامل تشکر کنید و حتی دستش را ببوسید! برای مصاحبه‌ها وقت می‌گذاشتند، اما وقتی فردی با زحمت خود را به موقع به محل مصاحبه می‌رساند، بی‌دلیل معطلش می‌کردند و به او اهمیت نمی‌دادند. بعد هم بدون هدف مصاحبه می‌کردند، گویی اصلاً قصد استخدام کسی را نداشتند و فقط وقت فرد را تلف می‌کردند. به عنوان پرسنل شرکت، حتی ۱ درصد تخفیف پرسنلی هم نداشتید! تنها نکته مثبت این شرکت این بود که حقوق را در بازه مشخص و به موقع پرداخت می‌کرد، اما هیچ مزایای دیگری وجود نداشت.